Strandapósturinn - 01.10.2007, Qupperneq 126

haninn þeyttist til baka og hún hlúði að þessum litla vesæla karl-
manni sem þarna stóð. En svo var mál með vexti að Anna var eina
manneskjan á bænum sem haninn óttaðist á þessum tíma, en það
kom nú ekki til af góðu. Hænsnin höfðu verið heim við bæ þegar
haninn tók upp á þessum árásum sínum á fólk. Einn morguninn
var Anna að koma út með koppinn sinn eftir nóttina, Það var ekk-
ert inniklósett á þessum árum. Þar sem hún var komin út á hlaðið
kemur haninn askvaðandi og stefndi á Onnu í árásarhug. Anna
hafði engin umsvif og dembdi hlandinu yfir hanann. Hann mun
hafa orðið felmtri sleginn og móðgaður og flúði með það sama
og mér var sagt að hann hefði sniðgengið Onnu eftir þetta. Já
hænsnin hafa líka sitt vit. Pabbi var kominn út þegar þetta skeði
og hafði mjög gaman af og dáðist að því hvað Anna hefði verið
snögg. Næstu kynni mín af Onnu voru í barnaskólanum á Borð-
eyri en þar var heimavist. Þar var Anna ráðskona. Hún var meira
en ráðskona, hún var eins og mamma allra krakkanna og gerði
ekki upp á milli þeirra. Og með fullri virðingu fyrir þeim kenn-
urum sem voru þegar ég var þarna, þá var það Anna sem stjórnaði
fyrir utan kennslustofuna og gerði það með sóma.
Góðir gestir, það er æði oft sagt þegar farið er um sveitir, já,
hér var stórbýli, já, hér á þessum bæ bjuggu nú höfðingjar þegar
talað er um ákveðna bæi. En minnumst þess að hver einn bær á
sína sögu. Líka þar sem nú blasa bara við tóftarbrotin. Þar hefur
líka gerst saga. Saga fólksins sem þar bjó og barðist fyrir því að
geta dregið fram lífið. Koma sér og sínum áfram. Þetta voru líka
hetjur og afreksfólk þó ekki hafi verið skrifaðar langar sögur um
þetta fólk eða því reistir bautasteinar. Því oft eru nöfn þessa fólks
fallin í gleymsku. Af þessu fólki erum við mörg okkar komin og
við skulum minnast þessa fólks með þökk og virðingu.
Eg bið ykkur að virða viljann fyrir verkið og þakka áheyrnina.
HEIMILDIR:
Munnlegar frásagnir Sæmundar Björnssonar.
Munnlegar frásagnir Siguijóns Ingólfssonar.
Strandamenn eftir séra Jón Guðnason.
Niðjatal Þórðar Sigurðssonar og Sigríðar Jónsdóttir í Grænumýrartungu, tekið saman
af Sigríði Gunnarsdóttir.
Þjóðskráin.
124