Sjálfsbjörg - 01.07.1964, Síða 25

Þingstörf.
líkum lætur, komu þarna fram mörg og
ólík sjónarmið, en allir höfðu það sam-
eiginlega markmið að auka velferð og
bæta aðstöðu fatlaðra.
Hinn góði félagsandi og samhugur, sem
þarna ríkti, verður öllum þátttakendum
áreiðanlega minnisstæður.
Ó. R.
l»egar ég var 17 ára.
Framhald af bls. 26.
því fékkst ekki svar. Ég held áfram í skóla
sé þess nokkur kostur. Hugsunin um fram-
tíðina var ekki mjög björt og vissa um
að fleiri væru, sem líkt stæði á fyrir var
of fjarri, og að við gætum á félagslegum
grundvelli gjört okkur hlutgenga í þjóð-
félaginu, og að það hefði nokkrar skyldur
til hjálpar. Síðan var Túngatan mér minn-
ing um þennan dökkva sólskinsdag, og
æfinlega þegar leið mín lá þar um, lagði
kulda af þessari minningu.
Fyrir nokkrum árum átti ég leið þar
um, þá sótti hún að mér sem oftar hin
gamla minning, en eitthvað var breytt,
eitthvað komið sem eyddi kuldanum. Hvað
var það þá? Það var að ég hafði komizt
í kynni við félaga mína. Menn sem þekktu
af eigin raun þetta sama, sem kælt hafði
sólskinið forðum. Áhyggjur hins fatlaða
um að verða aftur úr í lífsbaráttunni. Þeir
höfðu stofnað félagssamtök til þess að
glæða sinn eigin þrótt, þrótt og skilning
þjóðfélagsins á viðhorfi hins fatlaða. Ég
var orðin félagi í Sjálfsbjörg.
Stærsta verkefni okkar félags er, að sá
sem kemur frá manninum í hvíta sloppn-
um, eftir að hafa fengið sinn stóra dóm:
,,Þú verður aldrei samur“, og sólskin lífs-
ins sortnar, að hann finni samúð sinna
þjáningafélaga og skilning þeirra, svo að
hann megi ylja upp framtíðina og hug-
rekkið bili ekki. Stórt spor hafa Sjálfs-
bjargarfélögin stigið, en mörg eru eftir að
svo megi verða.
SJÁLFSBJÖRG 25