Sjálfsbjörg - 01.07.1981, Page 45

Byggingarhappdrætti
6. júlí 1981.
Aðalvinningur: bifreiö BMW 518
nr. 13518.
8 sólarlandaferðir ó kr. 5.000.00
hver.
43 vinningar, vöruúttekt, hver
að verðmœti kr. 700.00.
1020 24138
1513 27292
1535 31347
1536 33291
2705 36571
2816 36751
2838 37833
2845 37937 sólarferð
4015 38197
4360 38245 sólarferð
5700 38281
7632 38801
8510 39358
8643 41818
8904 43655
12182 sólarferð 44033
13342 44732
13518 bíllinn 45268
14189 46603 sólarferð
15533 48485
15691 50393
20026 sólarferð 52777
21808 56936
22571 58154 sólarferð
22666 58702
SJALFSBJÖRG,
landssamband fatlaðra,
Hótúni 12, Reykjavík.
Enn einn um Hafnfirðing,
sem staddur var í London
meS konu sinni, og vitanlega
þurftu þau að bregða sér upp
í strætisvagn, en strætis-
vagnarnir þar eru með þeim
ósköpum að vera tveggja
hæða, eins og allir vita, eða
þannig sko.
Nú, þau stíga inn í vagn-
inn, og þegar frúin ætlaði að
fara að klöngrast upp stig-
ann, greip Hafnfirðingurinn
í handlegginn á henni og
sagði í hálfum hljóðum:
— Þú skalt ekki fara upp,
góða mín. Það er enginn bíl-
stjóri þar!
Palli gamli að vestan var
lagður inn á sjúkrahús, og
hann var nú ekkert sérlega
kresinn með hreinlætið, bless-
aður, svo að yfirhjúkrunar-
fræðingnum, eins og það heit-
ir víst nú til dags, ofbauð
álveg. Hún ákvað að taka til
sinna ráða. Hún gekk að
gamla manninum og sagði
all-hvasst við hann:
— Heyrið mig, Páll minn,
- þér skuluð bara athuga
það, að hérna förum við í
bað á hverjum degi!
Þá gjóaði gamli maðurinn
á hana glyrnunum og það
hlakkaði í honum:
— Helvíti var það fínt. Mér
hefur nefnilega aldrei verið
neitt gefið um sóðalegt kven-
fólk!
- Heyrðu, bóndi, Kristján
minn! æpti Hafnfirðingurinn,
sem var staddur uppi í sveit
hjá kunningjafólki sínu, en
ekkert sérlega vanur sveita-
lífi — eða þannig sko. Hann
kom sumsé hlaupandi utan
af engjum til þess að ræða
málin við bónda, og þetta
var erindi hans:
— Kristján minn! Veistu,
hvað hestskepnan þarna úti
á túni er að gera? Hann ligg-
ur þarna flatmagandi og
syngur þjóðsönginn alveg
hástöfum!
- Hvað segirðu, Gvendur
minn, sagði bóndi alveg
hneykslaður. Eins og ég er
búinn að reyna að kenna hon-
um að standa á fætur, þegar
hann syngur þjóðsönginn!
Afi franska skáldsins Alex-
anders Dumas (hins eldra)
var svertingi. í samkvæmi
vildi einn af boðsgestunum
stríða honum með þessu og
byrjar á því að tala um Dar-
wins kenningu og svo segir
hann: „Það er talið öruggt
að mennirnir séu komnir af
öpum og að svertingjarnir
séu fyrsti liður frá þeim.“
Þá svaraði Dumas: ,,Já,
það er líklega rétt, mín ætt
byrjar, þar sem yðar ætt
endar.“
SJÁ LFSliJ ÖRG 43