Fréttablaðið - 23.04.2022, Síða 28

Þetta var
þorrablót í
einhverri
kirkju á
Man-
hattan.
Fólkið var í
brjáluðu
stuði og
vildi bara
heyra
Rabbabara
Rúnu.
Valdimar Guð-
mundsson
Stórsöngvarann Valdimar
þarf vart að kynna, en á tólf
ára ferli hefur hann átt hvern
slagarann á fætur öðrum.
Hann minnist hápunkta og
lágpunkta á viðburðaríkum
ferli, og er fluttur úr miðborg-
inni í Hafnarfjörðinn, hálfa
leið heim til Keflavíkur.
Valdimar Guðmundsson
tónlistarmaður slær upp
heljarinnar afmælistón-
leikum í Eldborgarsal
Hörpu í kvöld, þar sem
hann lítur yfir áratug í tónlistinni.
Raunar er áratugurinn orðinn tólf
ár vegna frestana í heimsfaraldri.
Kannski farið í kvikmyndagerð
Aðspurður hvað hann væri að gera,
ef tónlistin hefði ekki orðið ofan
á, svarar Valdimar að hann væri
sennilega bölvaður ónytjungur. „Ég
var alltaf rosalega stefnulaus áður,“
segir hann. „Maður vissi ekkert
hvað maður átti að gera. Ég prófaði
að fara í ensku í háskólanum en
fann mig ekki í því,“ segir Valdimar
hugsi. „Ég hef áhuga á bíómyndum,
kannski hefði ég skoðað það eitt-
hvað og endað í kvikmyndagerð. En
hæfileikar mínir liggja í tónlistinni,
í þessu og engu öðru,“ segir hann og
hlær.
Þykir vænt um lætin
Valdimar segist eiga nokkur eftir-
lætis lög frá ferlinum. „En mér þykir
alltaf rosalega vænt um öll þessi lög,
á sinn hátt. Yfirgefinn er lagið sem
kom okkur á kortið á sínum tíma.
Fólk fór að kalla á mig úti á götu:
Læti! Mér þótti svolítið vænt um
það,“ segir hann. Valdimar bætir
við að Yfir borgina sé honum einnig
mjög kært. „Það er vinsælasta lagið
okkar og minnir mig á tímann þegar
ég fór til Hollands að hitta Ásgeir,
sem er stofnmeðlimur í hljóm-
sveitinni. Við stofnuðum þetta
band, Valdimar, og hann á mikið af
þessum lagagrunnum. Þá fór ég til
hans til Hollands, í tvö skipti, og við
vorum allan daginn að pæla í laga-
hugmyndum og reyna að móta ein-
hver lög,“ segir hann.
Valdimar segir að það sé svolítið
fyndið að nefna tvö vinsælustu lögin
sem uppáhaldslögin sín frá ferlinum,
en það séu einfaldlega eftirlætislögin
hans með hljómsveitinni. En svo
minnist hann á Of seint, á nýjustu
plötu sveitarinnar, sem eitt af þeirra
bestu lögum. „Og lagið Ferðalag, sem
Ásgeir samdi,“ bætir hann við.
Birti yfir í Borgarfirðinum
Aðspurður um eftirlætistónleika-
upplifun sína frá ferlinum svarar
hann að það sé skondið að hann
sé nýbúinn að gera slíkan topp-tíu
lista fyrir hlaðvarpið Listamenn,
sem er eitt af hans hliðarverkefnum.
„Það var móment, þegar manni
fannst svona, hvernig á ég að orða
það,“ segir Valdimar hikandi, og
það er ljóst að hann vill velja orðin
vel. „Þegar við hugsuðum: Við erum
komnir með eitthvað hérna, á
Bræðslunni árið 2011. Það voru tón-
leikar í félagsheimilinu í Fjarðarborg
í Borgarfirðinum, en ekki á sjálfri
Bræðsluhátíðinni,“ segir hann. „Við
spiluðum gigg á föstudagskvöldinu
og ég man hvað stemningin var rosa-
leg. Fólk var í svo miklu stuði og svo
mikið til í lögin, og þekkti textana
svo vel.“ Valdimar hlær. „Þau voru
alveg: Já, þetta lag! Og já, þetta lag!
Við fundum vel að eitthvað var í
gangi,“ segir hann.
Einnig nefnir hann útgáfutón-
leika í Háskólabíói árið 2018, sem
eina eftirminnilegustu tónleikana.
Það voru stærstu tónleikar sem
við höfðum haldið, þangað til við
stígum á svið í Eldborg í kvöld. Ég
geri ráð fyrir því að Eldborgartón-
leikarnir nái inn á þennan topp-tíu
lista,“ segir hann.
Valdimar segist þó reglulega
sinna rótunum í tónleikahaldi, sem
meðal annars liggja inn á Paddy‘s
í Kef lavík. „Það er alltaf gaman
að koma þangað og fara í sveitta
stemningu.“
Þorrablót í kirkju á Manhattan
Þó hafa ekki allir tónleikar á ferl-
inum verið jafn ánægjulegir. „Árið
2010 var fyrsta platan okkar nýkom-
in út og Yfirgefinn ekki enn orðið
hittari. Þá fórum við til New York
og spiluðum fyrir Íslendingafélag
í borginni. Það var mikil stemning
þar, en fólkið þekkti ekkert lögin
okkar og var ekki að mæta til að
hlusta á okkur spila,“ segir hann.
„Þetta var þorrablót í einhverri
kirkju á Manhattan, rétt hjá Central
Park. Fólkið var í brjáluðu stuði og
Hunsaður á þorrablóti á Manhattan
Valdimar Guð-
mundsson
lítur yfir áratug í
tónlist og tvö ár
til í Eldborgarsal
Hörpu í kvöld.
Fréttablaðið/
Sigtryggur ari
Nína
Richter
ninarichter
@frettabladid.is
vildi bara heyra Rabbabara Rúnu.
Við vorum með nokkur þannig lög,
og vorum að henda í nokkur lög
með Valdimar. Við vorum ekki ball-
band og þannig ekkert sérstaklega
góðir,“ segir Valdimar.
„Þetta var stór salur og allt fullt
af borðum þarna inni. Það endaði
á því að einhver gestur var farinn
að spila á gítar úti í horni, á meðan
við vorum að spila, og allt fólkið var
komið þangað. Þetta var með verri
giggum. Það var vont að tapa svona
fyrir trúbador,“ segir hann og skelli-
hlær.
Langt í næstu plötu
Hvað framhaldið varðar segir Valdi-
mar að ný plata sé í vinnslu, og ferlið
hafi byrjað á Stöðvarfirði í fyrra.
„Við fórum þangað með nýjar hug-
myndir og það eru nokkur efnileg
lög þaðan komin. En ég held að það
sé ekki stutt í næstu plötu. Það eru
allir mjög bissí. Ég held að það sé
mjög bjartsýnt að ætla sér eitthvað
fyrr en á næsta ári,“ segir hann.
Þessa dagana er Valdimar starf-
andi með kántrískotnu folk-tríói
sem heitir Lón. Textar sveitarinnar
eru á ensku og sveitina skipa Valdi-
mar og Ásgeir auk Ómars Guð-
mundssonar. „Okkur langaði að
prófa eitthvað í þessum dúr. Ég hef
alltaf verið mikill aðdáandi Bon Iver
og Sufjan Stevens. Það er skemmti-
legt að prófa að vera bara þrír
saman. Það er meira „intimate“,“
útskýrir hann.
Lón eftir jólatónleika
„Þetta band var stofnað þegar Covid
var að byrja. Ómar Guðmundsson
var hljómsveitarstjóri á jólatón-
leikum sem ég hélt árið 2019. Við
þrír gerðum jólalag úr því sam-
starfi, sem hljómar allt öðruvísi en
Lón-lögin. En þá fór okkur að langa
að gera svona akústíska folk-plötu.
Allt datt niður í Covid, og engin gigg
fram undan hjá okkur. Við fórum í
bústað við Þingvallavatn til að gera
músík,“ segir Valdimar.
Aðspurður hvers vegna þessi tón-
listarstefna varð fyrir valinu, svarar
hann að kannski sé fólk meira til í
kántrí-skotna folk-tónlist en áður.
„Eurovision-lagið er bullandi
kántrí lag, og ég er að heyra mikið
af skemmtilegu stöffi í útvarpinu
núna, frá nýjum og gömlum, sem
er meira kántrí-skotið en áður. Ég
held að það sé alveg smá bylgja,“
segir hann.
Lágstemmt eftir Covid
Aðspurður hvort að þetta sé aftur-
hvarf til ársins 2010, fæðingarárs
banda á borð við Of Monsters and
Men, þegar stórar folk-sveitir voru
vinsælar, svarar Valdimar að þar
hafi sándið verið stærra. „Það var
svona kántrí-indí-rokk. Núna er
þetta lágstemmdara og þægilegra.“
Hugsanlega séu þar Covid-áhrif að
verki. „Fólk er búið að vera að róast
heima hjá sér, var ekki á leið í ein-
hver partí. Tónlistin sem er að koma
út er samin í Covid,“ segir hann.
Valdimar segir að Covid-áhrifin í
lagasmíðum eigi eftir að koma í ljós,
hvort að eitthvað eigi eftir að breyt-
ast. „Ég ímynda mér að þetta hafi
áhrif á listamenn, hvað þeir semja
um. Að minnsta kosti fyrir mitt
leyti, líðan og tilfinningar hafa auð-
vitað áhrif á það hvað maður semur
og hvað maður vill gefa af sér.“ Hann
bætir við að þrátt fyrir allt sé stúdíó-
vinna mikil einangrun í sjálfu sér.
Kannski sé bara eðlilegt að semja
músík í einangrun.
Fluttur í Fjörðinn fagnandi
Söngvarinn stendur í stórræðum
þessa dagana. Hann fékk af henta
lykla að nýrri íbúð í gær, en hann
er f luttur ástamt kærustu sinni og
ungum syni þeirra í nýtt bæjar-
félag. „Við vorum þarna í 101 í mið-
bænum og okkur leið vel þar, og
líður enn mjög vel í Reykjavík. En
íbúðin var orðin allt of lítil, þegar
Lilli var mættur, og við urðum að
stækka við okkur.“
Þannig hafi Hafnarfjörður verið
góður kostur fyrir nýja heimilið.
„Það er heimabær Önnu, unnustu
minnar og barnsmóður. Allt mitt
fólk er í Kef lavík og við vildum
helst vera á Stór-Reykjavíkursvæð-
inu. Ef við hefðum farið til Kef la-
víkur væri maður á götunni allan
daginn.“
Valdimar kveðst hæstánægður
með nýja heimilið. „Núna er bara
hálftíma rúntur að kíkja til Kefla-
víkur. Og þetta er fín íbúð og stór.“
Hann segist vonast til að sjá sem
f lesta í Eldborgarsal í kvöld. „Það
eru nokkrir miðar eftir!“ bætir
hann við. n
28 Helgin 23. apríl 2022 LAUGARDAGURFréttablaðið