Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2012, Blaðsíða 37

Sjómannablaðið Víkingur – 37
Lágmúla - Laugavegi - Garðatorgi - Smáralind - Smáratorgi - Borgarnesi - Grundarfirði - Stykkishólmi - Búðardal - Patreksfirði - Ísafirði - Bolungarvík - Blönduósi - Hvammstanga
Skagaströnd - Sauðárkróki - Húsavík - Kópaskeri - Raufarhöfn - Þórshöfn - Egilsstöðum - Seyðisfirði - Neskaupstað - Eskifirði - Reyðarfirði - Fáskrúðsfirði - Höfn - Laugarási - Selfossi - Grindavík - Keflavík
www.lyfja.is
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
L
Y
F
5
60
08
0
8/
11
fær í flestan sjó
Þjónustum allar tegundir af skipskistum
og sjúkrakössum í farartæki af öllu tagi.
Mætum á staðinn ef þess er óskað.
Snögg og góð þjónusta.
Komdu við í næstu Lyfju og fáðu
nánari upplýsingar eða hafðu
samband í síma 555 2306.
– Lifið heil
Þannig er titill bókar sem ég er með í smíðum. Samt er það
sem ég ætla að segja ykkur með sömu formerkjum hér á
eftir, ekki í þeirri bók, a.m.k. ekki ennþá, sjáum til hverju
fram vindur og hvernig okkur tekst til með frásögnina.
Ég ætla sem sagt að gera játningu, afhjúpa sjálfan mig og alla
mína fordóma í sambandi við stangaveiði. Oft erum við flugu-
veiðimenn taldir stórir upp á okkur, góðir með okkur og for-
dómafullir gagnvart annars konar veiði og ég ætla að játa á mig
stóra yfirsjón, segja ykkur frá því þegar ég féll í freistni. Það var
sumarið 2011 í ágústbyrjun og hefst þá lesturinn.
Matarkista?
Bjössi frændi sótti mig klukkan hálfsex
að morgni. Ég var hér um bil ósofinn en
hafði þó sprottið upp eins og fjöður
klukkan fimm. Alltaf er ég jafn hissa á
því hvað ég á auðvelt með að vakna þeg-
ar farið er í veiði, jafnvel þótt daginn
áður hafi ég þóst vera úrvinda og sofið
af mér mikilvæga fundi bara af því að
tilefnið var svo leiðinlegt eða þurr-
pumpulegt. Veiðiferð er aldrei þannig.
Þar er tilgangurinn alltaf augljós, engin
leið að flækja málin, uppskeran augljós-
lega annaðhvort rýr, mikil eða engin og
eftirvæntingin ávallt hin sama: mjög
mikil.
Við vorum á leið í Hvalvatnsfjörð úti
við nyrsta sæ þar sem enginn hefur búið frá því skömmu fyrir
stríðslok. Í Hvalvatnsfjörð, eða Fjörður, hafði ég komið nokkr-
um sinnum áður að áeggjan vina minna. Þeir hafa haldið því
fram að í byrjun ágúst hrúgist sjóbleikjan upp í ósinn á Fjarð-
ará og skríði síðan ofar í ána til að hrygna þegar líði á mánuð-
inn. Þetta sé því matarkista.
Hversu oft hef ég ekki heyrt vini mína sem vilja draga mig
tregan í vafasama veiði kalla viðkomandi veiðistað matarkistu?
Það er yfirleitt ávísun á ördeyðu.
Þess vegna ákvað ég að nú færi ég ekki þetta torleiði yfir
Leirdalsheiðina, á að giska tveggja tíma jeppabarning, til þess
að koma heim fisklaus að kvöldi dags.
Ég laug því í félagann að líklega kæmi
sex ára sonur minn með í ferðina (þótt
ég ætti bara fjögurra ára dóttur) og ekki
væri ónýtt ef hann gæti gripið með litla
spúnastöng. Ég sá síðan fyrir mér að
stansað yrði í bensínsjoppu, þar gæti ég
keypt nýtt girni og finnsku Lippuna
(skæðan spinner) og síðan haldið örugg-
ur af stað út í óvissuna.
„Menn og dýr þá deyja“
„Tókstu með prikið fyrir barnið?“ spurði
ég félagann þegar komið var á bensín-
stöðina.
„Já, en tókst þú með barnið?“ spurði
hann á móti, augljóslega uggandi um að
Ragnar Hólm Ragnarsson
Játning f luguveiðimannsins
Þetta skilti er í Hvalvatnsfirði og greinir frá
eyðibýlum í dalnum.