Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2012, Blaðsíða 40

40 – Sjómannablaðið Víkingur
Hann reif svo mikið
Guðmundur: Netin voru úr orloni fljót-
lega eftir 1960. Áður voru þau úr sísal-
hampi og þar áður úr tjöruhampi. Þá
voru allir svartir. Auðunn Auðunsson var
netaböðull, var með Fylki. Voru með
hann til skiptis bræðurnir, Auðunn og
Gunnar. Þegar Gunnar fór í frí, fór ég í
frí. Auðunn reif svo mikið, að erfitt var
að vera með honum. Gunnar reif lítið.
Báðir fiskuðu vel.
Var í 45 ár á togurunum. Náði árið
1948 rétt að komast á kolatogara. Ný-
sköpunartogararnir komu. Svo fóru þeir.
Síðustu árin voru það skuttogararnir.
Sigldi 120 sinnum, tók það saman. Fór-
um til Bremerhaven, Cuxhaven, Ham-
borgar, Kiel, Hull, Grimsby, Ostende, Es-
bjerg. Var á 22 skipum, kannski fleirum,
sleppi flestum bátunum eins og Sæljón-
inu, reknetabáti, og fleirum. Fyrst var
það gamli kola Maí með Benedikti Ög-
mundssyni, 1 túr 1948, þá Ingólfur (áð-
ur Turid, færeysk skúta), eitt sumar á
síld á henni; skipstjórinn var Finnur
Dan., faðir Sigmundar, Bútsins, neta-
mannsins, sem fórst með Júlí. Þá var það
Surprise frá Hafnarfirði, 1 ár; Bjarni
Ólafsson á Akranesi, 1 ár; Akurey, 1 ár;
Austfirðingur, nokkrir túrar, Pétur Hall-
dórsson, 2–3 ár; Júní 4 túrar; Skúli
Magnússon, 2–3 ár; Hallveig Fróðadótt-
ir, 2 mánuðir; Jón Þorláksson, 2 mánuð-
ir; Askur, ½ ár; Fylkir, 7 ár; Hvalfellið, 3
dagar; Sigurður, 1–2 ár; Narfi, 7 ár;
Rauðinúpur, 3 ár; Otur, 2 ár; Guðsteinn,
5–6 ár og Snorri Sturluson, 7 ár. Það
gerir 42–43 ár, sem dreifast á 45,
árin 1948–1992, því ég var stundum ein-
hverja mánuði á Eyrinni í uppskipun á
milli skipa, svo ekki er þetta nákvæmt.
Eitt sinn dútlaði ég við að þvo nýja bíla
fyrir Sambandið. Fór aldrei á fraktskip.
Hásetinn uppi í mastrinu á Fylki á
myndinni í síðasta kafla hét Hermann,
ekki Ármann; að öðru leyti tókst þetta
villulaust síðast. Undir mynd er Vil-
hjálmur sagður frá Skálholti; kotið í
Vesturbænum hét að vísu Skáholt, en við
töldum stundum hitt réttara, Vilhjálmur
hefði verið svo mikið við skál ..., nei,
ekki Skálholt í Biskupstungum. Kerl-
ingin, sem var með Röðul, hét Helga
Marteinsdóttir.

Fiskirenna, ótrúlega léttara
Skipamellur, skipaskækjur, kölluðust
þeir, sem fóru mikið á milli skipa, komið
úr ensku. Menn töldu alltaf önnur skip
fiska meira, gefa betra pláss. Á gamla
Maí hjálpaði ég kokkinum. Á Surprise
vorum við mikið á karfa á Halanum og
lönduðum á Djúpuvík; mikill karfi
þarna. Á Bjarna Ólafssyni var það Sel-
vogsbankinn á vorin, ekki allt friðað þá
eins og síðar við landhelgisútfærslurnar;
þá var hún enn 3 mílur eða verið var að
færa hana í 4 mílur. Ég var sitt á hvað á
BÚR togurunum Skúla Magnússyni og
Pétri Halldórssyni. Vorum í Víkuráli og
Kolluáli. Annars var ég mest að hugsa
um game og stelpur á þessum árum. Var
á dekki eða í lest. Í lest var erfiðast að
vera, að setja í stíur. Eitt sinn kom þarna
maður og fór að mæla allt, lestaropin,
steisana. Við spurðum, hvað stæði til.
„Það sjáið þið næst,“ sagði hann. Næst
Ólafur Grímur Björnsson
Frá kola Maí
til Snorra Sturlusonar
Rætt við Guðmund Heimi Pálmason, togarasjómann í 45 ár
– II –
Gunnar Auðunsson í brúnni á Geir RE 241. Mynd: Björn Níelsen.