Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.2012, Blaðsíða 20

20 – Sjómannablaðið Víkingur
Að þessu sinni var ráðstefna félag-
anna er standa að Farmanna og
fiskimannasambandi Íslands (FFSÍ)
haldin í Borgarnesi. Hér ræðir um Félag
skipstjórnarmanna, sem er þeirra lang-
samlega stærst, Félag íslenskra loft-
skeytamanna (FÍL), Skipstjóra- og stm.
fél. Verðandi og Skipstjóra- og stm. fél.
Vísi Suðurnesjum.
Vegið að launum sjómanna
Það var létt yfir mannskapnum þótt um-
ræðuefnin væru sum hver ansi alvarleg.
Til dæmis fannst mönnum það grátt
gaman ef veiðigjaldið ætti hafa áhrif á
laun sjómanna, eins og hótað er, enda af
og frá að láta skattheimtu stjórnvalda
ráða launum með þessum hætti.
Önnur ósvinna væri afnám sjómanna-
afsláttar. Það væri gott og blessað að tala
um Ísland sem hluta af norræna velferð-
arsamfélaginu, líkt og pólitíkusarnir gera
í upphafningu andans. Verra væri hins
vegar þegar verkin fengju ekki að tala
líkt og tungan. Staðreyndin er sú, vilja
formennirnir benda Alþingismönnum á,
að sjómenn hinna Norðurlandanna njóta
margfaldra hlunninda umfram þau sem
nú á að taka af íslenskum sjómönnum.
Sjáið nú að ykkur alþingismenn, skilið
sjómönnum til baka þessum rétti er þeir
hafa notið í meira en hálfa öld, hljóma
skilaboðin frá formannaráðstefnu FFSÍ
2013.
Og enn voru rædd launamál: „For-
mannaráðstefna FFSÍ haldin 23. og 24.
nóvember 2012 skorar á ríkisstjórnina að
takmarka leiguframsal innan fiskveiði-
ársins, jafnframt verði veiðiskylda stór-
aukin ( að lágmarki í 80%) innan fisk-
veiðiársins.“
Í greinargerð með þessari samþykkt er
hnykkt á þeirri staðreynd að leiga afla-
heimilda er ávísun á misferli við launa-
uppgjör sjómanna og kemur í veg fyrir
að sjómenn geti treyst því að hafa tekjur
í samræmi við útgefnar veiðiheimildir
skipa.
Þá var skorað á Samkeppnisstofnun
að kanna „nú þegar hvort sala og verð-
lagning á fiski í beinum viðskiptum milli
aðila standist samkeppnislög.“
Allra best væri ef allur afli væri „verð-
lagður í gegnum fiskmarkað eða afurða-
verðstengdur“, var samhljóma niðurstaða
fundarins er skoraði á stjórnvöld að beita
sér þegar í málinu enda verða hinar lát-
lausu deilur um fiskverð ekki kveðnar
niður með öðrum hætti.
Skipstjórnarmenn
og skrifstofuvinnan
Fram hjá því verður ekki lengur horft að
skrifstofusetur skipstjórnarmanna um
borð í skipum verða sífellt lengri og
ábyrgðin vex að sama skapi. Sett hafa
verið upp kerfi mikillar pappírsvinnu, til
dæmis HACCAP, til að rekja megi upp-
runa afurðanna. Þessarar miklu og sífellt
vaxandi vinnu sér þó hvergi stað í launa-
töxtum. Þess vegna krefst formannaráð-
stefnan þess að hlutir skipstjórnarmanna
verði sem hér segir:
Skipstjóri 2,25 hlutir. Yfirstýrimaður
1,75 hlut. Annar stýrimaður 1,5 hlutir.
Vanræksla og hugsunarleysi
hins opinbera
Annars sætir það furðu hvað hið opin-
bera hefur látið hagsmuni sjómanna sitja
á hakanum í ýmsum efnum. Sjáið til
dæmis sjóferðabækurnar, bentu for-
mennirnir á. Fyrir sjómenn eru þær eins
og vegabréf hins almenna borgara en
samt hefur ríkið ekki treyst sér til að laga
þær að kröfum Alþjóðavinnumálastofn-
unarinnar. Fyrir vikið hafa íslenskir sjó-
menn í alþjóðlegum siglingum ítrekað
lent í þeim ömurlegu aðstæðum þegar
lagst er að bryggju að mega ekki skreppa
í land. Og það sem verra er, þeim hefur
verið meinað að skipta um skipsrúm
vegna þess einfaldlega að sjóferðabókin
þeirra þótti ekki tæk. Og þetta gerist
þrátt fyrir að íslensk stjórnvöld hafi
skuldbundið sig til að fara í einu og öllu
að reglum um slíkar bækur.
Birgir Sigurjónsson.
Stund milli stríða. Frá vinstri, Ólafur P. Steingrímsson, Jóhann Ingi Grétarsson, Eiríkur Jónsson, Ægir
Steinn Sveinþórsson og Friðrik Höskuldsson snýr baki í lesandann, í svörtum leðurjakka (sýnist mér). Fyrir
utan gluggann ræða málin, Vignir Traustason og Sigtryggur Gíslason. Það var samhljóða álit formannanna
að tryggja yrði Landhelgisgæslu Íslands nægt fjármagn til þess að halda varðskipunum í fullum rekstri allt
árið. Margra ára fjársvelti Gæslunnar ógnaði öryggi bæði sjómanna og landsmanna allra.
Reynir Björnsson og Ólafur Karvel Pálsson mættir
til ráðstefnunnar þar sem meðal annars var
samþykkt að beina þeim tilmælum til sameigin-
legrar samninganefndar fiskimanna að kvika í engu
frá þeim árangri sem náðst hefur í slysatryggingu
fiskimanna.