Íslenzk fyndni - 01.06.1957, Page 16

14
30.
j^KKJA EIN bjó á koti nokkru í Rangárþingi um sið-
ustu aldamót. Hún var bláfátæk og átti mörg börn.
Hvinnsk var hún talin og sóttist sérstaklega eftir að
komast í veizlur í héraðinu, þó að óboðin væri. Náði
hún þá oft í ýmis konar matföng í veizlunum og bar
heim til bama sinna.
Einu sinni, er hún var nýkomin heim úr einni
veizlunni, kom átta ára gamall strákur, sonur hennar,
á næsta bæ.
Strákur var spurður að því á bænum, hvort móðir
hans hefði ekki komið með eitthvað úr veizlunni handa
börnunum. Hann kvað svo vera.
„Henni hefur verið gefið þetta“, sagði þá einhver.
„Nei“, sagði strákur. „Ekki býst ég við þvi. Ég býst
við, að hún hafi náð því“.
3t-
(^LAFUR BÖNDI á Bimufelh í Fellmn var greindur
maður og hnyttinn í orðum.
Haust eitt réði hann til sín fjármann, sem þótti vit-
grannur.
Nágranni Ólafs kom til hans og sagði:
„Þú hefur fengið þér nýjan sauðamann“.
„Já“, svaraði Ólafur. „Það er einum sauðnum fleira“.
32.
£ SAMSÆTI einu í Reykjavik sat kunnur lögfræðing-
ur til borðs með frú einni, sem var málgefin mjög
og heimsk og var lengi búin að þreyta lögfræðinginn
með málæði og spurningum.