Íslenzk fyndni - 01.06.1957, Blaðsíða 11

9
*7-
JÓNAS BÓNDI Á LÁTRUM á Látraströnd var at-
orkumaður og sjógarpur.
Hann varð gamall maður og lengst af ævinni stál-
hraustur. Þó sótti á hann svefnleysi á elliárum.
Einu sinni kom kunningi hans í heimsókn og spurði
um líðan hans og hvort hann þjáðist enn af svefn-
leysi.
„Já, það er nú alvarlegt með það“, sagði þá Jónas.
„Ég get ekki einu sinni nú orðið sofnað imdir hús-
lestri“.
18.
AUÐUN BÓNDI 1 EYVINDARMULA í Fljótshlíð
var vitur maður, en einkennilegur og oft skrítinn í
tilsvörum.
Hjá honum var lengi vinnumaður, kaldlyndur og
tekinn að reskjast, og var samkomulag þeirra stundum
stirt.
Einu sinni fauk þakið af heimahlöðunni í Múla í
ofsaveðri. Þeir Auðun og vinnumaður hans horfðu
báðir á, þegar þakið fauk, og hrópaði þá vinnumaður-
inn: „Húrra!“
Þegar Auðim sagði síðar frá þessum athurði, varð
honum að orði:
„Það var nú ekkert, þó að þakið fyki af hlöðunni,
en þegar helvítis karlinn hrópaði: „Húrra!“, það þótti
mér verra“.
19-
J LÆKNASAMSÆTI voru konur læknanna að ræðast
við, og ein þeirra, er þótti í meira lagi málgefin,