Heilbrigðisskýrslur - 05.12.1988, Blaðsíða 10

Morgunblaðíð, mars 1987
LYFIN ERU DÝR
TILLÖGUR UM AÐ LÆKKA LYFJAKOSTNAÐ í LANDINU
eftir Ólaf Ólafsson landlækni
InnganRur:
Eins og áður hefur verið bent á er há smásöluálagning,
óheppilegar álagningarreglur og óheppileg innkaup lyfja
aðalástæður þess að lyf eru of dýr hér á landi (1,2,3). Frekar
má rekja þetta til úrelts fyrirkomulags en þjónustu apóteka
sem i flestum tilvikum er góð. Hér er átt við fasta prósentu-
álagningu sem leiðir til þess að seljanda er í hag að selja
fremur dýrari lyfin. Neytandinn, þ.e.a.s. sjúklingurinn, getur
ekki metið vöruna til gæða og hefur engar upplýsingar um verð
því hann greiðir aöeins fast gjald, sem ekkert hefur með
raunverulegt verð lyfsins að gera. Hér á landi er ekki
jöfnunargjald til , að styrkja rekstur minni lyfjabúða.
Skráningarreglur eru of strangar og draga óbeint úr kaupum og
innflutningi á ódýrum samlyfjum. Samverkandi þáttur er að
upplýsingagjöf um lyfin er nær einvöróungu i höndum
lyfjafyrirtækja, en ekki i höndum heilbrigðisyfirvalda.
Flokkun lyfja:
Lyfjum á markaðnum má skipta i 2 flokka. Annars vegar eru lyf
sem framleidd eru af því fyrirtæki sem upphaflega framleiddi
lyfið (nær eingöngu erlend stórfyrirtæki), hér nefnd
"frumlyf". Hins vegar eru eftirlíkingar þeirra, hér nefnd
"samlyf". Að söluverðmæti mun láta nærri að hlutur frumlyfja
sé 75X á íslenska markaðinum og eftirlíkinganna þá 25%. Með
eftirlikingarlyfi er nánar tiltekið átt við lyf sem inniheldur
sömu virku efnin eða náskyld og frumlyfið
Verkun þess er því sú hin sama og frumlyfsins og gæði þeirra
beggja eru hliðstæð, enda er engum lyfjum hleypt ínn á markað
hér nema þau standist gæðamat heilbrigðisyfirvalda. Munurinn
felst þvi I vörumerki og verði. Munurinn á verði getur verið
mikill og það skiptir skattgreiðendur á Islandi miklu máli.
8