Fréttablaðið - 07.01.2023, Side 58

Langbestir
Íslenska landsliðið er skipað heimsklassa leik­
mönnum og öll útilínan ein sú besta í heimi.
Ómar Ingi er meðal bestu leikmanna heims,
ef ekki sá besti. Íslenska þjóðin er því eðlilega
sammála Alfreð Gíslasyni um að landsliðið
okkar sé eitt það besta í heimi og við þegar
búin að vinna. Gullið er okkar. Strákarnir okkar
flugu utan í gær og alvaran hefst í næstu viku.
Hún hefur þó vissulega áður komið í bakið á
Íslendingum á handboltavellinum. Ívar Bene­
diktsson, ritstjóri handbolti.is, rifjar upp fyrir
lesendum sínum að fyrir HM 1964 hafi vonir
og væntingar verið miklar. Landsliðið hafi kjöl­
dregið Bandaríkjamenn í æfingaleikjum fyrir
HM í Tékkóslóvakíu og langar raðir mynduðust
á gamla Keflavíkurveginum þegar almenningur
vildi berja strákana okkar augum og kveðja
verðandi sigurvegara. Færri komust að en vildu.
Íslenska liðið stóðst ekki pressuna og tapaði
fyrir Ungverjum í lokaleik riðlakeppninnar og
féll úr leik.
Magnificent!
Sveitapilturinn Magni Ásgeirsson varð þjóðareign um stund árið
2006 þegar hann tók þátt í raunveruleikaþættinum RockStar Super­
nova og sannkallað Magna­æði rann á þjóðina. Hann byrjaði rólega
en vann á og Íslendingar lögðust nánast allir sem einn á árarnar
og tóku þátt í að kjósa hann áfram og áfram og áfram. Og áfram
hélt hann og þjóðin vakti yfirspennt yfir beinum útsendingum
frá Los Angeles. Hann sló svo eftirminnilega í gegn þegar hann tók
Dolphin’s Cry með sínu nefi að útgáfa hans er enn þann dag í dag
spiluð af YouTube í partíum. Þegar Magni datt svo út tók þjóðin á
móti honum í Smáralind þar sem mörg þúsund manns mættu til að
hylla rokkstjörnuna sína. Lukas Rossi vann keppnina en Magni hélt
vöku fyrir þjóðinni í beinni útsendingu á Skjá einum 15 aðfaranætur
mánudaga þar sem allir mættu þreyttir til vinnu.
Sigurinn vís ár eftir ár
Hér væri auðvitað hægt að skrifa heila ritgerð um vonir og væntingar
íslensku þjóðarinnar til Eurovision­keppenda. Að vinna Eurovision á
Íslandi er eins og að verða sterkasti maður í heimi og ungfrú heimur í
einu. Allt byrjaði þetta þegar ákveðið var að blása til forkeppni 1986
þar sem Pálmi Gunnarsson hafði sigur með Gleðibankanum. Þau Eiríkur
Hauksson og Helga Möller bættust svo við þegar lagið keppti á stóra
sviðinu í Bergen í Noregi. Í aðdragandanum var ljóst að Gleðibankinn
var að fara að vinna keppnina. Þau Pálmi, Ei­
ríkur og Helga slógu í gegn á öllum blaða­
mannafundum og var farið að ræða og
rita um hvað það myndi kosta íslensku
þjóðina, ekki ef heldur þegar, Gleði­
bankinn væri búinn að vinna. Það
auðvitað gerðist ekki og hin
belgíska Sandra Kim, sem þá
var aðeins 13 ára, söng sig inn
í hjörtu Evrópu með J’aime la
vie. Síðan eru liðin mörg ár
og íslenska þjóðin bíður enn
eftir sigri þrátt fyrir nokkra
góða spretti.
Aldrei vekja mig
Á EM 2016 varð bláa hafið, eins og stuðnings­
menn Íslands voru kallaðir, heimsfrægt og
víkingaklappið ódauðlegt. EM í Frakklandi var
fyrsta stórmótið sem íslenska karlalandsliðið
fór á og væntingarnar fyrir keppni voru hóflegar.
Sjálfur Ronaldo og Portúgalar í fyrsta leik. Birkir
Bjarnason bjargaði stigi og nú voru okkur allir
vegir færir. Hálf þjóðin brunaði til Frakklands
og studdi okkar menn áfram í baráttunni. Þegar
Theodór Elmar fór inn á teiginn gegn Austurríki
og gaf á Arnór Ingva sem skoraði trylltist allt og
ljóst var að England biði í 16 liða úrslitum. Þá fór
þjóðin gjörsamlega af hjörunum. Nú átti að etja
kappi við sjálfa snillingana úr ensku deildinni.
Og viti menn. Þar kom fræknasta íþróttaafrek
þjóðarinnar. Sigur í ótrúlegum leik. „Aldrei vekja
mig,“ sagði Gummi Ben í lýsingu sinni, setning
sem fær hvern sem er til að fá gæsahúð.
Hrókur alls þjóðarfagnaðar
Jóhann Hjartarson var aðeins 25 ára þegar hann
sigraði Viktor Kortsnoj í Kanada. RÚV sýndi beint
frá mótinu og eldmóður og skákæði runnu á
þjóðina sem hefur varla lagt frá sér hrókinn síðan.
Jóhann fékk höfðinglegar móttökur þegar hann
sneri heim í febrúar 1988 og Tíminn greindi frá því
að slík sigurgleði hefði ríkt í Leifsstöð að það var
meira að segja skálað í kampavíni. „Jóhanni var
fagnað sem þjóðhetju, þegar hann steig á land.
Eiginkona hans og foreldrar biðu hans við land­
ganginn og menntamálaráðherra afhenti honum
blóm við komuna. Þar voru að auki æðstu menn
innan Skáksambands Íslands og urmull frétta­
manna. Þegar Jóhann hafði gengið landganginn á
enda tók undir í flugstöðinni af kröftugu lófataki
allra viðstaddra, starfsfólks í Leifsstöð og ár­
risulla ferðalanga,“ segir í greininni. Gefin voru út
plaköt af Jóhanni
í Æskunni og ABC
og voru krakkar
um allt land
með skákgoðið
uppi á vegg
hjá sér og eru
kannski enn.
Gott silfur gulli betra
Kristinn Björnsson, drengurinn góði frá Ólafsfirði,
kom, sá og sigraði skyndilega árið 1997 þegar hann
varð annar í svigi á heimsbikarmóti í Park City. Hann
varð að óskabarni þjóðarinnar og skíði nánast að
þjóðaríþrótt. RÚV tryggði sér sýningarréttinn á
öllum hans keppnum og óháð því á hvaða tíma dags
hann keppti var þjóðin mætt til að styðja Ólafs­
firðinginn. Hann stóðst ekki alveg óskabarnsálagið
og sagði í viðtali við Morgunblaðið tveimur árum
síðar að tíminn í sviðsljósinu hefði verið allt annað
en skemmtilegur þar sem hann væri meira fyrir að
halda hlutunum bara fyrir sig.
Sigurviss þjóðarsálin
hrekkur af hjörunum
Þar sem við erum best í heimi í öllu frá hand-
bolta til Eurovision er eftirvæntingin fyrir HM
í handbolta að sjálfsögðu komin upp í áður
óþekktar hæðir. Meira að segja á íslenskan
mælikvarða og aðeins formsatriði fyrir strák-
ana okkar að mæta til leiks og hirða gullið.
Kappið hefur að vísu oft áður borið Íslendinga
ofurliði með þjóðarsálaræðisköstum langt fram
hjá markinu með tilheyrandi vonbrigðum.
benediktboas@frettabladid.is
30 Lífið 7. janúar 2023 LAUGARDAGURFréttablaðiðLífið Fréttablaðið 7. janúar 2023 LAUGARDAGUR