Borgfirðingabók - 01.12.2011, Page 145

145Borgfirðingabók 2011
En það var mikil mannvinátta sem einkenndi Gunnu öðru fremur.
„Tengdust við hana tryggðaböndum Tékkar, Englar og Þjóðverjar“
orti Kristmann Guðmundsson skáld um hana á afmælisdaginn hennar
árið 1937. Alla blessaði hún og talaði um hvað sér þætti vænt um þá
nema Kobba. Hann var vinnumaður á Húsafelli í nærri 60 ár, frændi
húsbænda og Gunnu. Hann var hávaðasamur á heimili og alltaf í
einhverju ástarstússi og Gunnu leiddist hann. En einn var þó alltaf
efstur í huga hennar og alveg einn í efsta sætinu. Það var „blessaður
Siggi minn“. Síðasta árið sem hún lifði var hún á Gilsbakka. Þá var
ekki unnt að veita henni þá hjúkrun sem hún þurfti á Húsafelli. Anna
Brynjólfsdóttir húsfreyja sótti hana og annaðist hana þar til yfir lauk
árið 1957.
Æfi þessarar hæglátu konu er eitt dæmi um undur lífsins. Hún
hafði djúpstæð áhrif á heimilið í hæglæti sínu og hógværð. Til
hennar sótti frændfólk hennar, Freymóður ólst þar upp og Ingibjörg
Sigurðardóttir að nokkru leyti. Þorsteinn á Úlfsstöðum var stundum
langdvölum á heimilinu. Allt þetta fólk átti sinn mikla þátt í að móta
heimilið og hafa varanleg áhrif á börnin. Geri aðrir betur.
Gunna fór hamförum í svefni
Árið 1912 var byggt steinhús í Hraunsási, en um klukkutíma gangur
er á milli bæjanna Húsafells og Hraunsáss. Þegar húsið var fullbyggt
var ákveðið að Gunna skyldi fara að Hraunsási að sjá húsið. Þegar
dagurinn rann upp sem hún skyldi fara vaknar Gunna glöð í bragði
og segist vera búin að sjá húsið, sig hafi dreymt það. Svo fer hún að
Hraunsási og er sýnt húsið hátt og lágt og allt er eins og í draumnum.
En þegar kom í baðstofuna, stærsta herbergið, lítur hún bak við hurð-
ina og segir:„Mér þótti sem eitt rúmið væri þarna“. Þar hafði einmitt
verið rúm um nóttina en hafði verið tekið burt um morguninn. Um
nóttina vaknaði Sigurður bóndi við umgang en sá ekki neinn.
Í annað sinni gisti hún á Steindórsstöðum í Reykholtsdal, en röskur
fimm tíma gangur er milli bæjanna Steindórsstaða og Húsafells. Um
morguninn segir Gunna draum sinn. Hún þóttist vera stödd í eld-
húsinu á Húsafelli og ætla að fara að taka upp eldinn en finnur hvergi
skörunginn, tekur þá sleif og fer að skara í maskínuna, en þá endaði
draumurinn. Um morguninn sást að rótað hafði verið í maskínunni og
í hana var komin stór súpuskeið sem til var á heimilinu. Fleiri sögur
voru sagðar um hamfarir Gunnu í svefni.