Veiðimaðurinn - 01.09.1963, Side 19

fg landftði
(ftXÍ.
ÞESSI óvenjulega veiðisaga er eftir enska konu,
sem heitir Elisabeth Wilson. En það er bezt
að fara ekki fleiri orðum, hvorki um konuna
né söguna. Lesandinn kveður sjálfur upp sinn
dóm, eftir lesturinn — já, og ef til vill um
manninn líka. — Ritstj.
EG var nýkomin upp að bílnum, til
þess að sækja matartöskuna okkar, þegar
ég heyrði niðurbælt óp neðan frá árbakk-
anum. Eg leit snöggt við og sá þá, að
maðurinn minn var með miklum bægsla-
gangi að reyna að ná stjórn á veiðistöng-
inni sinni. Hún var bogin eins og gjörð
og línan rann af hjólinu beint út í stríð-
an strauminn.
Eg held að hann hafi misst jafnvægið
snöggvast þegar laxinn tók fluguna hjá
honum. Eftir umsvifunum að dæma var
þetta stór lax. Maðurinn minn steig
þennan undarlega kósakkadans svolitla
stund, en svo eins og lyppaðist hann fram
af mýrlendum bakkanum. Eg rak upp
svolítið hljóð og þaut af stað til þess að
hjálpa honum, en hann hafnaði úti í
ánni við bakkann á kafi í leðjunni upp
undir mitti og æpti eins og óður maður.
„Taktu stöngina", hrópaði hann, hall-
aði sér afturábak og rétti út handlegginn,
til þess að ég þyrfti ekki að fara of nærri
vatninu. Eg sá stöngina kippast til eins
og lifandi veru og efaðist um að ég
mundi geta haldið lienni. Eg hafði aldrei
fyrr á ævinni komizt í snertingu við lax
á færi, og það veit trúa mín, að ég var
undrandi yfir afli fisksins á ferð hans
um ána.
Eg spyrnti hælum í svörðinn, fálmaði
eftir hjólinu, sem svaraði með því tryll-
ingslegri söng sem laxinn tók fastar í lín-
una. Eg var eins og fest upp á þráð!
Veiðimaðurinn
9