Veiðimaðurinn - 01.09.1963, Qupperneq 22

VÍGLUNDUR MÖLLER:
Hugleiðingar við ána.
EG sit við ána. Það er sólskin og
brennandi hiti, lítið vatn og stöðugt
minnkandi. Veiðiskilyrðin eru því ekki
góð. Eg hef beitt allri kænsku, sem ég
kann til að ginna laxinn á, en hann
lætur ekki blekkjast núna. Eg er búinn
að kasta mörgum flugum af ýmsurn
stærðum og litum, en hann vill enga
þeirra. Laxarnir, sem næstir mér eru,
hafa áreiðanlega orðið mín varir, hjá
því getur varla farið, í svona litlu vatni
og mikilli birtu, og hver veit nema þeir
hafi komið boðum til hinna, sem eru
iengra úti í hylnum, og sagt þeim að
gæta sín og gína ekki við þeim flugum,
sem nú flytu á vatninu, því að þær væru
tálbeita? Það er sagt að laxar aðvari
stundum hver annan.
Mikið er af laxinum; hann er að
stökkva um allan hylinn. Hann lætur
svona oft, þegar mikið hefur verið kastað
yfir hann, og þá er oftast vonlítið að
liann taki. — Og nú er hann farinn að
stökkva þvert í strauminn, skella sér á
hliðina og renna sér á vatninu. —
Öruggt merki þess, að hann tekur ekki.
— En það er gaman að horfa á hann í
þessum leik. Við vitum ekki af hverju
hann er að þessu — nei, við vitum nú
minna um eðli hans og duttlunga en það.
Ef til vill er þetta eitthvað í sambandi
við ,,ástina“, kynhvötina, það hvað mega
rekja svo mörg viðbrögð lífveranna til
hennar — eða svo segir Freud.
Sumt af laxinum er orðið legið, enda
talsvert liðið á sumarið. Þarna stökk
einn stór og rauður hængur Það sló á
hann einkennilega fallegum. gullrauðum
bjarrna í sólskininu. Hann hefnr gengið
snemma. Hann er kominn í „brúðkaups-
klæðin“, en hann verður nú að bíða góð-
an tíma enn eftir því að „vígslan“ geti
farið fram. Það er ágústmánuður enn. —
Og þarna stekkur hann aftur! Skyldi
liann vera að sýna hrygnunni sinni, hvað
hann er íturvaxinn og litklæðin skraut-
leg? — Eg veit það ekki, en nú er hann
víst hættur að stökkva, og líklega eru þau
farin að hjala saman niðri í djúpinu.
Hylurinn er stór og mjög lygn neðan-
til, getur orðið spegilsléttur í logni. Þeg-
ar laxarnir stökkva, myndazt hringir á
yfirborðinu, fyrst í kring þar sem þeir
stungu sér og svo smá stækkandi, unz
þeir hverfa hver af öðrum og flöturinn
verður sléttur aftur. Það hefur undarlega
notaleg og róandi áhrif, að horfa á þessa
hringi myndast, dvína og vatnið kyrrast
aftur.
Það líður margt gegnum hugann á
svona stundum. Gamlar minningar
vakna, löngu liðin atvik verða eins og
ljóslifandi á ný. Fyrir mörgum árum vor-
um við hér saman tveir gamlir veiðifélag-
ar og drógum 9 laxa úr þessum hyl á
12
Vfiðimaðijrinn