Læknablaðið - 01.09.2022, Qupperneq 44

420 L ÆKNABL AÐIÐ 2022/108
„Fjölmörg dæmi eru um að sjúklingar hafi
orðið fyrir skaða þar sem sjúkraskrárkerfið
býður ekki upp á tól til eftirfylgni. Mjög
klassískt dæmi er sjúklingur sem greinist
með vanvirkan skjaldkirtil, er settur á lyf
og veltir því fyrir sér tveimur árum seinna
hvort hann eigi ekki að vera í einhverjum
blóðprufum.“ Þetta segir Davíð og fullyrðir
að þar sem kerfið sé úrelt sé eftirfylgnin
stundum í höndum sjúklinganna sjálfra.
„Læknirinn hefur ekki verkfærin í
sjúkraskrárkerfinu til þess að hjálpa sér við
utanumhaldið. Hann er með 1000 sjúklinga
í samlagi sínu og því er ekki fræðilegur
möguleiki fyrir hann að halda utan um allt
saman, nema kerfið hjálpi honum. Sjúk-
lingurinn verður því fyrir skaða,“ segir
Davíð og tekur einnig dæmi um sjúklinga
sem hafa farið inn á gjörgæslu og fengið
ranga meðhöndlun þar sem skráning í
snjókornið í sjúkrakerfinu Sögu sé mis-
munandi á landsvísu.
Davíð fékk Matthías Leifsson í lið með
sér og saman stofnuðu þeir fyrirtækið
Leviosa árið 2019. „Við erum frændur,“
segir Davíð og brosir. „Ég passaði Matthías
í gamla daga og hann svo börnin mín.“
Davíð hafði þá gengið með hugmyndina að
nýju sjúkraskrárkerfi í maganum frá því að
hann kom úr sérnámi í Svíþjóð árið 2013.
„Ég varð argari með hverjum deginum,
því ég sinnti tölvum meira en sjúklingum,“
segir hann. „Biðstofan var full af fólki, alls
staðar sjúklingar að bíða eftir lækni. Það
sat með magaverk á ganginum á meðan
ég sat fastur við skjáinn að skrá beiðnir,
Mörg dæmi eru um að sjúklingar bíði skaða vegna úr sér gengins sjúkraskrárkerfis.
Þetta segir Davíð Þórisson, bráðalæknir og einn stofnenda nýsköpunarfyrirtækisins
Leviosa. Möguleika á eftirfylgni skorti. Nýtt sjúkraskrárkerfi sem hann hafi hannað
geti minnkað skráningarvinnu lækna um helming. Fyrir Landspítala yrði ávinningurinn
áþekkur því að bæta 400 starfsmönnum við
■ ■ ■ Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
Telja nýtt sjúkraskrárkerfi
fyrir Landspítala á við 400
nýja starfsmenn
V I Ð T A L
nótur og pantanir.“ Hann hafi forritað
frá unglingsaldri. „Ég vissi því að þetta
þyrfti ekki að vera svona. Hægt væri að
gera þetta miklu betur.“ Saman fengu
frændurnir veglegan Rannís-styrk til að
þróa nýtt kerfi.
„Ég tengdi strax við vandann,“ segir
Matthías, sem hafði í BS-lokaverkefni sínu
skoðað samfélagslegan ábata við rafræna
stjórnsýslu. „Ég sá strax tækifærin varð-
andi læknastéttina,“ segir hann og vildi
leysa vandann enda makinn læknir, Ásdís
Sveinsdóttir.
Stytta skráninguna umtalsvert
Fyrirtækið réðst í rannsóknarvinnu með
fimm útskriftarnemum í MBA-námi HR
í fyrra. 250 heilbrigðisstarfsmenn, helm-
ingur hjúkrunarfræðingar og hinn lækn-
ar, voru spurðir um hve stórum hluta af
vinnutíma sínum þau verji við tölvuna.
Niðurstaðan sýndi 50-70%, læknar meiri
tíma en hjúkrunarfræðingar.
„Ef við heimfærum þessar tölur á
Landspítala sjáum við að takist okkur
að stytta þennan tíma niður í 25-35% af
vinnudeginum myndi það spara Landspít-
alanum um 900.000 klukkutíma á ári,“
segir Matthías. „Sé það heimfært á með-
allaun heilbrigðisstarfsmanna væri tíma-
sparnaðurinn sambærilegur því að bæta
400 starfsmönnum við starfsemina,“ segir
Matthías.
Davíð segir ekki hægt að halda
áfram á sömu braut og stagbæta 30 ára
sjúkrarskrárkerfið sem nú sé í notkun.
Kerfið sé úr sér gengið og tími sé kominn
á heildarendurskoðun.
Flöskuhálsinn í þeirri ákvörðun sé hins
vegar hve ábyrgðin liggi víða. Einnig hafi
þeir fundið að stjórnendur hafi hingað til
verið einn helsti vandinn við innleiðingar
nýrra tæknilausna. Það hafi þó breyst í
COVID.
Aukin starfsánægja
„Þá sáu stjórnendur hvernig tæknin getur
leyst hluti sem þá grunaði ekki að væri
hægt að leysa.“ Dæmi séu fjarfundir með
sjúklingum og hvernig fylgjast mætti með
framgangi COVID rafrænt. Davíð segir að
þótt mikilvægt sé að benda á lausn Leviosa
út frá hagræðingarsjónarmiðum, sé einn
helsti ávinningurinn aukin starfsánægja
heilbrigðisstarfsmanna. Með styttri skrán-
ingarvinnu gefist meiri tími til að tala við
sjúklinga og sinna þeim.
„Þeir þurfa þá ekki að búa við þá til-
finningu að þurfa stöðugt að hlaupa í
næsta verkefni,“ segir Davíð og kemur inn
á umræðu um kulnun heilbrigðisstarfs-
fólks og álagið sem á því hvílir. Hann lýsir
því í gamni hvernig álags-andrúmsloftið sé
orðið rótgróið. Hann hafi ásamt kollega á
fyrstu dögum COVID staðið sig að því að
skófla í sig matnum þrátt fyrir að enginn
sjúklingur biði á bráðamóttökunni.
„Það er orðið svo innprentað í heilbrigð-
isstarfsfólk að vera alltaf á hlaupum. Því
þarf að breyta og taka öllu sem minnkar