Fréttablaðið - 25.03.2023, Side 22

Það er
voða erfitt
að vera
tapsár í
lúðrasveit.
Þorkell Harðarson brennur
fyrir því að skemmta fólki,
ekki bara fólki heldur hinum
svokallaða „bol“, sem útleggja
mætti sem almúga. Eftir tvær
veiðiferðarmyndir er sú þriðja
í pípunum og í næsta mánuði
blæs hann ásamt lúðra-
sveitinni Svani til eitís-veislu
í Hörpu.
Við félagarnir, ég og Örn
Marinó Arnarson, hinn
helmingurinn af mér eða
vinnueiginkona mín,
erum að vinna að mynd-
inni Lokatónleikarnir eftir Sigurjón
Kjartansson sem fjallar um kammer-
sveit í kröggum. Sveit sem er að fara á
hausinn og til í að gera hvað sem er til
að ná að halda tónleika, brjóta bæði
guðs og manna lög,“ segir Þorkell
en myndin skartar stórstjörnum og
það er varla á nokkurn hallað ef þeir
Hilmir Snær og Halldór Gylfason
eru þar nefndir ásamt Helgu Brögu,
Kötlu Margréti Þorgeirsdóttur og
Ilmi Kristjáns.
Þeir félagar Þorkell og Marinó hafa
staðið að þó nokkrum kvikmyndum
saman, meðal annars hinum vinsælu
Síðustu veiðiferðinni og Allra síðustu
veiðiferðinni.
Við erum ekki að gera list
„Við vorum ákveðnir í því, að ef við
færum út í að framleiða kvikmyndir,
þá væri það til að skemmta bolnum.
Okkur langaði að fá fólk til að fara
í bíó og hlæja, fá 90 mínútna dóp-
amínfix. Við erum ekki að gera list
– við erum iðnaðarmenn,“ segir Þor-
kell. „En ef iðnin er vel gerð verður
kannski til eitthvað sem er listfengt.“
Þeir félagar settu það ekki sem
markmið að komast á virtar kvik-
myndahátíðir erlendis eins og
margir kolleganna.
„Það var orðin forsenda fyrir því
að frumsýna mynd á Íslandi að ein-
hver valnefnd erlendis hleypti henni
náðarsamlegast inn á kvikmyndahá-
tíð. Þetta er í mínum huga Garðars
Hólm-heilkenni, að þú þurfir að vera
frægur í útlöndum til að geta sýnt
pöpulnum hér hvað þú ert frábær.
Okkur langaði frekar gera mynd sem
virkar í lókalinn, á Siglufirði, Kópa-
vogi og Garðabæ og þar fram eftir
götunum.“
Endurreisn íslenskra kvikmynda
Þorkell bendir á að aðsókn á íslensk-
ar myndir hafði farið dalandi þegar
þeir unnu að fyrri Veiðiferðinni.
„Við settum okkur það markmið
að laga ímyndina um íslenska mynd í
bíó. Við fórum út fyrir bransaelítuna
og töluðum við kennara, verkamenn,
bensínafgreiðslufólk og lækna og
spurðum: „Hversu mikið langar þig
að fara á nýja íslenska mynd í bíó?“
Svarið var yfirleitt: „Ekki neitt,“ eða:
„Ég bíð bara eftir að hún komi á
RÚV.“ En það er mjög slæmt fjárhags-
lega fyrir kvikmyndaframleiðanda,“
segir Þorkell.
Eftir að meðalaðsókn á íslenska
kvikmynd 13 árin á undan hafði
verið í kringum 13 þúsund manns
sáu 36 þúsund manns Síðustu veiði-
ferðina.
„Viðmiðið er 20 þúsund, þá er
þetta hittari og allt yfir það er
monster hittari, eins og Villibráð
núna sem er komin í 55 þúsund
áhorfendur og Napóleónsskjölin í
28 þúsund, þetta er eins og að verða
vitni að endurreisn.“
Skandinavíumet í nekt
Veiðiferðirnar tvær sem slógu ræki-
lega í gegn fjölluðu um veiðihóp
miðaldra karla og ævintýri þeirra.
Einhverja nekt var að finna í fyrri
myndinni en hún var tekin upp á
næsta plan í þeirri síðari.
„Ég held að við eigum heimsmet,
alla vega Skandinavíumet, yfir
fjölda allsberra karla í lengri tíma á
skjánum.“
Þorkell segir þá hafa verið komna
í viðræður við finnskt framleiðslu-
fyrirtæki um endurgerð myndanna
en þeir samningar hafi strandað á
nektaratriðunum.
Ekkert meira töff en
að vera í lúðrasveit
„Ég var mjög hissa því ég hélt að
Finnar væru ágætlega slakir.“
Þorkell segir leikarahópinn ekki
hafa verið viðkvæman fyrir því að
koma nakinn fram.
„Við sjálfir höfum nú ekki einu
sinni hugmyndaflug í sumt af þessu,
margt kom frá leikurunum sjálfum
sem vissu að ef þeir ætluðu að gera
aðra mynd þá þyrfti að toppa þá
fyrri.“
Blanda trausts og vantrausts
Þorkell segir öllu hafa skipt að hóp-
urinn væri góður við gerð myndanna
tveggja.
„Það þarf að ríkja ákveðið traust
en svo þarf líka að vera ákveðið van-
traust. Að það sé ekki of mikil trú á
að það sem við séum að gera sé ótrú-
lega frábært, að það sé nettur sjálfsefi
svo farið sé vel yfir hlutina.“
Nú er þriðja myndin komin á
teikniborðið og fer hún í tökur á
næsta ári.
„Hún verður tekin upp í Húna-
þingi í Svartárdal. Svo eru tvær aðrar
á teikniborðinu. Þó allir aðrir segi að
þrjár séu nóg þá vil ég meina að þetta
geti verið: Síðasta, allra síðasta, lang
síðasta en þá eru eftir: Næst síðasta
og fyrsta,“ segir Þorkell og bendir á
hversu gaman það væri að fara í for-
sögu karakteranna.
„Skýra þá út, af hverju þeir eru
svona skemmdir eins og mið-
aldra karlar eru oft, skemmdir af
umgengni við sjálfa sig.“
Þorkell segir ekki útilokað að kona
fari með í veiðiferðina í næstu mynd.
„Í fyrri myndunum voru konur
handhafar valdsins og mér sýnist
kona mögulega detta inn í túrinn í
næstu mynd. Kannski er hún bara
helmingi verri en þeir.“
Ekkert meira töff en lúðrasveit
Í umræddum kvikmyndum náði
Þorkell að sameina tvær ástríður,
kvikmyndagerð og laxveiði, en þar
með eru hugðarefnin ekki upptalin
því hann er forfallinn lúðra sveitar-
nörd sem leikið hefur á klarínett frá
því í kringum fermingaraldur.
„Ég var með sítt hár og talaði ekki
mikið enda feiminn svo það héldu
Björk
Eiðsdóttir
bjork
@frettabladid.is
allir að ég væri stelpa fyrstu tvö árin.
Einn básúnuleikaranna hjálpaði
mér því alltaf að binda bindishnút á
búningnum, því hann hélt að stelpur
þyrftu hjálp við það,“ segir hann og
hlær.
Þorkell hefur verið í lúðrasveitinni
Svani með hléum í að verða fjörutíu
ár þar sem hann leikur á klarínett og
saxófón.
„Þetta þótti nú aldrei töff en svo
þegar maður þroskast hugsar maður
hvort maður ætli að horfa á heiminn
með sínum augum eða eins og aðrir
horfa á mann. Þegar það fór að
þroskast í manni einhver framheili
fattaði ég að það er ekkert meira töff
en að vera í lúðrasveit,“ segir hann
ákveðinn.
Meiri kærleikur en keppnisskap
Þorkell segir einn stóru kostanna við
lúðrasveit vera að þar sé pláss fyrir
flestalla.
„Ég kom þarna inn aleinn og fann
mína félaga sem svo urðu vinir mínir.
Það er voða erfitt að vera tapsár í
lúðrasveit. Það er meiri kærleikur
en keppnisskap. Þú ert engin stjarna
í lúðrasveit, það eru auðvitað ein-
hverjir betri en aðrir en ef aðeins
þeir bestu myndu mæta yrði þetta
aumkunarvert því það væri enginn
til að lyfta undir þá. Þannig að þeir
bestu funkera ekki án þeirra verstu
og öfugt. Þetta er svolítið uppskriftin
að lífshamingju – að vera í lúðra-
sveit.“
Þorkell bendir einnig á að þegar
hann eigi í viðskiptum sé gott að eiga
við aðra lúðrasveitarmeðlimi.
„Þá segir maður kannski: Hei, ert
þú ekki í lúðrasveit Hafnarfjarðar?
Þá er ákveðið blikk og maður fær
afslátt. Það er lúðrasveitamafía.“
Eitís-draugur í sveitinni
Lúðrasveitir fóru ekki varhluta af
samkomutakmörkunum en með-
limir Svans eru stórhuga og undirbúa
nú allsherjar eitís-veislu í Norður-
ljósasal Hörpu þann 15. apríl. Þorkell
segir eitís-draug í sveitinni.
„Meðlimir eru margir orðnir vel
miðaldra og voru eitís-börn. Það er
eitthvað geggjað við þessa músík
þótt maður hafi aldrei játað að
hlusta á hana á sínum tíma.“
Sveitin hefur fengið leikkonurnar
Kötlu Margréti Þorgeirsdóttur og
Sögu Garðarsdóttur til liðs við sig.
„Þær munu syngja og svo verðum
við dýrasta karókí-hljómsveit sög-
unnar á bak við,“ segir Þorkell í létt-
um tón en auðvitað verður hljóm-
sveitin á sviðinu.
„Katla og Saga mættu á fyrstu
æfingu um daginn og þá lifnaði allt
við. Á dagskránni eru söngkonulög
frá Röggu Gísla, Bonnie Tyler, Kate
Bush og f leirum. Þetta er svona
estrógenhátíð og bara geðveikt.
Þetta er bara partí, laugardagskvöld
og ég vil fá öskurfjöldasöng og stuð,“
segir hann augljóslega fullur eftir-
væntingar. „Við erum svo að vinna í
að fá frægan japanskan plötusnúð í
partíið. DJ Soda Stream, þetta verður
varla meira eitís en það.“
Þorkell bendir á að í sveitinni
sé kynjunum jafnt skipt. „Þetta er
jafnvel 51/49 konum í hag og það
er kannski uppskriftin að kærleik-
anum.“
Þetta er bara gloríus
Þorkell vill veg lúðrasveitartón-
leika sem mestan og hefur stúderað
amerísk bönd þar sem er sjóið skiptir
meira máli en spilamennskan, hér
heima sé því öfugt farið.
„Að fara á lúðrasveitartónleika
hefur svolítið verið eins og að horfa
á fólk í náttfötum taka stærðfræði-
próf á sviði. Ekki gaman að horfa á,
en ógeðslega gaman að spila. Ég er
alltaf að reyna að etja fólki út á for-
aðið og fá það til að setja konfettifall-
byssu ofan í túbuna,“ segir hann og
rifjar að lokum upp þegar það rann
upp fyrir honum ljós:
„Þegar ég fattaði að það er bara
ekkert meira töff en að labba niður
Laugaveginn í ullar-lúðrasveitar-
búningi, fretandi á lúður – þetta er
bara gloríus!“ n
Þorkell segir það ekki hafa þótt töff að vera í lúðrasveit þegar hann var unglingur, hann hafi þó áttað sig á því síðar að
það sé ekki bara gloríus að freta á lúður á leið niður Laugaveginn heldur uppskrift að lífshamingju. Fréttablaðið/Ernir
22 helgin FRÉTTABLAÐIÐ 25. mARs 2023
lAUgARDAgUR