Arkitektúr og skipulag - 01.09.1989, Síða 91

sjómannskonuna í landi fremur en sjómanninn ó hafi úti,
og geröi það henni um leið kleift að tengja ímynd
konunnar við landið/fjallið. í sinni endanlegu mynd er
„Sýn" samansettúrtveimurmeginþóttum, bronsmynd af
konu ó fjögurra metra hóum blógrýtisstrendingi, og af-
straktformi, jafnhóu strendingnum, úr ryðfríu stóli. Þessar
einingar standa samsíða í grunnri tjörn og snúa eins og
Kirkjufellið, þannig að konan snýr í fellið baki og horfir til
hafs. „Þótt ég noti ólíkan efnivið í mörgum verkum
mínum, í þessu tilfelli spanskgrœnt brons, ryðfrítt stól,
blógrýti og vatn,þó gœti ég þessað lóta efniviðinn þjóna
inntakinu," segir Steinunn.
„Sýn" er framsœtt verk að því leyti að það lcetur ekki uppi
alla merkingu sína nema að framanverðu. Sjómanna-
myndin í Sandgerði er hins vegar gerð fyrir fleiri sjónhorn.
Þar ó móti kemur að Steinunni hefur tekist að nýta megin
sjónhorn „Sýnar"og tjörnina í kring til mjög víðrar og
margrœðrarskírskotunar. Tjörningerirhvorttveggjaísenn,
að marka umfang verksins og Kirkjufellsins í baksýn.
Lóðréttar einingar verksins, strendingurinn og stólformið,
rísa auk þess upp úr vatninu eins og Kirkjufellið úr hafinu.
Uppmjótt stólformið virðist síðan eins og lóðrétt sneið úr
fellinu, endurtekur skörðóttar eggjar þess ogaflíðanda
hœgra megin. Efri hlutistálformsinsersömuleiðisstallaður,
og er það tilvísun bœði í klettabelti Kirkjufells og öldur
hafsins. Jákvœð viðbrögð Sandgerðisbúa og
Grundfirðinga við þessum verkum Steinunnar Þórarins-
dóttur boða vonandi endalok þeirrar einhœfu og ófrjóu
minnismerkjagerðar sem allt of lengi hefur ráðið ríkjum úti
á landsbyggðinni.B
„ÁLÖG“ Sandgerði.