Skessuhorn - 09.11.2022, Blaðsíða 18

MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 202218
Rebecca Cathrine Kaad Osten-
feld býr á Hólum í Hvammssveit
ásamt eiginmanni sínum og þremur
börnum en þar rekur hún einnig
dýragarð og dýraathvarf. Síðustu
rúm tíu ár hefur hún unnið í einu
matvöruversluninni sem starfrækt
er í Búðardal en sú verslun hefur
á þeim tíma verið undir merkjum
Samkaupa, sem Samkaup strax,
Kjörbúðin og nú Krambúðin. Í síð-
ustu viku, mánudaginn 31. október
var Rebeccu sagt upp störfum,
fyrirvaralaust, vegna skipulags-
breytinga innan fyrirtækisins. Hún
ákvað eftir samtal við stéttarfélagið
sitt að birta mynd af uppsagnarbréf-
inu á Facebook og er óhætt að segja
að það hafi vakið upp mikil og sterk
viðbrögð í þjóðfélaginu. Rebecca
ákvað fyrst og fremst að greina frá
uppsögninni á Facebook til þess
að láta vini sína og viðskiptavini
vita af hverju hún væri ekki lengur
í vinnunni. Henni fannst þeir eiga
skilið að vita sannleikann. Rebecca
segist átta sig á því núna að hún
hafi ekki verið metin að verðleikum
á vinnustaðnum en hún mátti sæta
leiðinlegri framkomu frá yfirmanni
og samstarfsfólki, sem hún veit
núna að var hreint einelti.
„Ég finn fyrir svo
mikilli hlýju“
„Stuðningurinn maður minn!
Núna er fólk frá útlöndum búið að
sjá þetta og er að senda mér skila-
boð,“ segir Rebecca þegar blaða-
maður sest niður með henni heima
á Hólum til að heyra hennar sögu.
Rebecca slekkur á netinu á sím-
anum sínum á meðan á spjall-
inu stendur til að verða ekki fyrir
truflun en síðustu daga hefur hún
fengið um 400 skilaboð frá fólki
sem vill sýna henni væntumþykju
og stuðning. Nær allir fjölmiðlar
á landinu hafa haft samband við
hana eða vitnað í færslu hennar á
Facebook og svo er röddin farin,
því símtölin skipta tugum. „Mér
þykir svo vænt um þetta. Og fólk
sem ég þekki ekki neitt persónu-
lega, en hef hitt í vinnunni, er að
hringja í mig eða senda mér skila-
boð og ég finn fyrir svo mikilli
hlýju,“ segir Rebecca sem virð-
ist vera búin að jafna sig á áfall-
inu þótt sárið sé langt frá því að
vera gróið.
Hvött til að mæta í
hrekkjavökubúning
á uppsagnardaginn
Rebecca sýnir blaðamanni Face-
book skilaboð sem hún fékk send
um klukkan 16, sunnudaginn
30. október frá yfirmanni sínum,
verslunarstjóra Krambúðarinnar í
Búðardal. Verslunarstjórinn hvetur
hana þar til að mæta í hrekkja-
vökubúningi, ef hún vill, í vinnuna
daginn eftir því að hrekkjavökuvið-
burður var fyrirhugaður í búðinni
seinnipart þess dags, þar sem búið
var að skreyta búðina og von var
á börnum og foreldrum. Rebecca
vaknaði snemma þennan mánu-
dag og útbjó sig sem raðmorðingja,
með grænt hár og blóð í andliti og
fötum. „Ég var búin að leggja mig
alveg þvílíkt fram með búninginn
og svo kem ég inn í vinnu alveg
ógeðsleg og verslunarstjórinn segir
bara; „ég hafði ekki tíma í morgun
til að fara í búning, það kom svo-
lítið annað upp á sem ég þurfti að
klára fyrst.“ Ég verð alveg hissa og
hugsa bara ókei.. ég reyni bara að
gera mitt en svo kemur næsti starfs-
maður í vinnuna og hann er ekki
heldur í búningi og þá líður mér
náttúrulega ótrúlega óþægilega, að
ég sé bara ein í búningi og alveg öll
úti í blóði. Sá starfsmaður finnur
svo einhvern búning sem er búinn
að liggja í fjögur ár uppi á hillu inni
á lager og fer í hann. En ég reyndi
bara að hugsa ekki um þetta og að
hafa gaman,“ segir Rebecca um
mánudagsmorguninn en þegar hún
var að sinna almennum störfum
frammi í búð kemur inn yfirmaður
hennar að sunnan sem sér um
rekstur allra Krambúða á landinu.
Með honum í för var mannauðs-
fulltrúi.
Ekkert persónulegt,
en talar of mikið
„Ég heilsa þeim bara strax og við
förum eitthvað að grínast en svo
held ég áfram að vinna,“ segir
Rebecca. Stuttu seinna kallar versl-
unarstjórinn á Rebeccu og biður
hana um samtal inni á kaffistofu þar
sem fyrir eru yfirmennirnir tveir að
sunnan. „Ég sest þarna við kaffi-
borðið með verslunarstjóranum
og mannauðsstjóranum en það
eru ekki fleiri stólar svo rekstrar-
stjórinn stendur þarna hjá okkur.
Þarna er ég með blóð rennandi út
um munninn og verslunarstjór-
inn segir mér að nú þurfi að segja
mér upp,“ segir Rebecca og kemst
við þegar hún rifjar upp atvikið.
„Ég er fullorðin kona, búin að
vinna úti um allt og hef aldrei lent
í neinu veseni á vinnustað. Þarna
er ég klædd upp sem raðmorðingi
og þrír yfirmenn taka mig á fund til
að segja mér upp,“ segir Rebecca
og bendir á valdaójafnvægið inni
á þessari litlu kaffistofu á þessu
augnabliki. Hún innti svo versl-
unarstjórann eftir því hvort upp-
sögnin væri vegna persónulegra
ástæðna. „Þá segir verslunarstjór-
inn, nei ekkert persónulegt, en eins
og ég hef sagt þá talar þú of mikið
við viðskipavini, þú átt ekki að tala
svona mikið.“ Þarna hafi verslunar-
stjórinn talað af sér því að sögn
Rebeccu greip rekstrarstjórinn inn
í og sagði uppsögnina einungis vera
vegna skipulagsbreytinga. „Þarna
var ég bara eitt spurningamerki, má
ég ekki tala við viðskiptavini? Er
það ekki númer eitt, tvö og þrjú að
tala við þá, spurði ég, en þá sagði
rekstrarstjórinn bara nei það er það
nú ekki,“ segir Rebecca. Nú er hún
hins vegar búin að skoða reglur
Samkaupa og túlkar þær svo að við-
skiptavinir séu þar víst númer eitt,
tvö og þrjú.
Uppsögnin var
í uppsiglingu í
dágóðan tíma
Rebecca var skiljanlega í miklu upp-
námi þegar á þessum fundi stóð.
Hún reyndi að hringja í manninn
sinn til að fá hann til að koma og
lesa yfir uppsagnarbréfið fyrir sig,
því hún átti að skrifa undir það á
staðnum. „Ég skildi ekki bréfið, ég
skildi bara ekki neitt á þessu augna-
bliki. Og ég var auðvitað reið og sár
og spurði hvort þessi uppsögn væri
búin að vera lengi í uppsiglingu og
þá segir rekstrarstjórinn að hún
hafi verið í uppsiglingu í dágóðan
tíma,“ segir Rebecca en hún hafði
aldrei fengið neina viðvörun.
Er hægt að túlka þetta
öðruvísi en sem einelti?
Til að taka saman: Rebecca var
sérstaklega beðin um að mæta í
hrekkjavökubúningi í vinnuna
daginn sem fyrirfram var búið
að ákveða að segja henni upp og
fyrir lá að hún yrði því ekki með
í hrekkjavökuviðburði sem var
á dagskrá seinnipart þess sama
dags. Rebecca tárast þegar hún
reynir að finna orðin til að bregð-
ast við eða lýsa sínum tilfinn-
ingum vegna þessarar aðfarar,
sem varla er hægt að túlka öðru-
vísi en sem einelti. „Ég var oft
grátandi á leið í vinnuna og heim
úr vinnunni. Það eru tvö ár síðan
maðurinn minn byrjaði að ham-
ast í mér og segja mér að hætta í
þessari vinnu því þetta er mann-
skemmandi vinnustaður. En ég er
bara þannig að ég geri allt fyrir
fólk og ég elska þessa búð. Í öll
þau skipti sem fólk hér í sveitinni
hefur gagnrýnt þessa verslun hef
ég alltaf staðið með henni og bent
fólki á hvað það er gott að hafa
þessa verslun hér,“ segir Rebecca
og bætir við: „En núna er ég svo
glöð að vera laus þaðan, þessi búð
og þetta fólk á mig ekki skilið.
Nú fer maður bara og verslar í
Borgar nesi. Við fórum í Bónus-
ferð í gær, þannig ef þú skildir
vilja mjólk í kaffið, þá er hún til,“
segir Rebecca og brosir.
„Hvernig vil ég láta
leiðir okkar skilja?“
Rebecca skrifaði undir uppsagnar-
bréfið án þess að skilja það fyllilega.
Hún segist hafa þurft að komast
út úr herberginu sem fyrst og eina
flóttaleiðin var því að skrifa undir.
Þá hafi hún einnig þurft að hugsa
hvernig hún ætlaði að láta leiðir
skilja við þetta fólk, fara út í fýlu og
skellandi hurðum eða kveðja eins
og almennileg manneskja. „Það
eina sem var í stöðunni hjá mér var
að knúsa þetta lið innilega og segja
hafðu það gott. Þannig ég gerði
það. Ég gaf þeim knús og hugsaði
bara að nú væri ég með allt mitt á
hreinu. Ekki með neinn dónaskap.
Svo var mér fylgt út,“ segir Rebecca
um síðasta skiptið sem hún sá þetta
fólk og búðina. Verslunarstjórinn
elti hana í gegnum verslunina þar
sem hún safnaði saman dótinu sínu
og kvaddi samstarfsmann áður en
hún fór út í bíl.
Gaf í fyrsta sinn
neikvæða umsögn
Rebecca nefnir að reglulega séu
sendar út HR Monitor kannanir
til starfsfólks Samkaupa þar sem
spurst er fyrir um starfs ánægju
og aðra mikilvæga þætti í starfi
og hefur hún iðulega svarað þeim
jákvætt. Um mánaðamótin sept/
okt svaraði hún slíkri könnun í
fyrsta sinn neikvætt. „Þá var ég
komin með upp í kok og sagði
bara frá því að ég væri mikið til ein
í búðinni á meðan allir hinir starfs-
mennirnir væru úti að reykja, oft í
langan tíma. Svo í byrjun október
kallaði verslunarstjórinn mig á
fund og þá sagði ég honum bara
frá því að ég væri rosalega þreytt
á þessu ástandi og þetta var í fyrsta
skipti sem ég kvartaði út af þessu,“
segir Rebecca. „Venjulega þegi ég
yfir svona, en þegar allir eru úti að
reykja og hlæja og hafa gaman þá
verð ég auðvitað sár. Ég er ein að
vinna og sjá um búðina og hinir
starfsmennirnir geta ekki einu
sinni talað við mig af því ég reyki
ekki. Ég reyndi oft að spjalla en
þau höfðu bara engan áhuga á að
leyfa mér að vera með. Ég átti bara
að standa vaktina á meðan hinir
höfðu gaman,“ segir Rebecca og
bætir því við að í skólum sé imprað
á því við börn að allir einstaklingar
séu dýrmætir og koma eigi fram
við náungann af virðingu. „Á það
ekki lengur við þegar fólk fer út á
vinnumarkaðinn,“ spyr hún.
„Og svo er maður bara rekinn!“
Rætt við Rebeccu Cathrine Kaad Ostenfeld sem sagt var upp
störfum í Krambúðinni í Búðardal í síðustu viku
Rebecca var valin Dalamaður ársins 2022. En meðal umsagna sem fylgdu þeirri
tilnefningu voru að Rebecca sé yfirburðarmanneskja í mannlegum samskiptum,
frábær, dugleg, yndisleg kona með stórt og gott hjarta, dásamleg, hress, yndisleg
og hjálpsöm. Þá leiðir hún hjá sér allt hið neikvæða og hefur skapað jákvætt
orðspor fyrir svæðið. Ljósm. gbþ
Rebecca elskar dýr en hún rekur dýragarð og dýraathvarf að Hólum í Hvamms-
sveit. Ljósm. gbþ