Gripla - 2022, Side 34

GRIPLA32
faldinn. Kjartan hyggr at
henni vandliga. Þá mælti
hann: „Vel þykki mér þér
sama motrinn, Hrefna,
ætla ek,“ sagði hann, „at
þat sé bezt fallit at ek
eiga allt saman, motr ok
mey.“ Þá svarar Hrefna:
„Þat munu menn ætla,
Kjartan,“ segir hon, „at þú
munir eigi vilja kvángask
en geta þá er þú vill biðja.“
Kjartan kvezk ætla at eigi
mundi mikit undir hverja
hann ætti en læzk engrar
skyldu lengi vánbiðill vera:
„Sé ek at þessi búnaðr berr
þér vel ok er sannligt at þú
verðir mín kona.“ Hrefna
tekr nú ofan motrinn ok
seldi Kjartani ok varðveitir
hann. Guðmundr ok þau
Þuríðr bjóða Kjartani
norðr þannug til sín
til kynnis um vetrinn.
Kjartan hét ferðinni. Kálfr
Ásgeirsson rézk nú ok
norðr með feðr sínum.
Skipta þeir Kjartan nú
félagi sínu ok fór þat allt
með þeim í makindi ok
þá at henni vandliga. Þá
mælti Kjartan: „Vel þykki
mér þér sœma motrinn,
Hrefna, ætla ek,“ segir
hann, „at þat sé bezt fallit
at ek eiga allt saman, motr
ok mey.“ Þá segir Hrefna:
„Þat munu menn ætla,
Kjartan,“ segir hon, „at þú
munir eigi vilja kvángask
en geta þá er þú vill biðja.“
Kjartan kvezk ætla at eigi
mundi mikit undir hverja
hann ætti en lézk engrar
skyldu lengi vánbiðill vera:
„Sé ek at þessi búnaðr berr
þér vel ok er sannligt at þú
verðir mín kona.“ Hrefna
tekr nú ofan motrinn ok
seldi Kjartani ok varð-
veitir hann. Guðmundr ok
þau Þuríðr buðu Kjartani
norðr til sín um vetrinn
til kynnis. Kjartan hét
ferðinni. Kálfr Ásgeirsson
rézk nú norðr með feðr
sínum. Skipta þeir Kjartan
nú félagi sínu ok fór þat
allt með makendi ok vin-
skap. Þeir ríða nú frá
skipi ok vestr í Dali, þeir
faldinn. Kjartan hyggr at
henni vandliga. Þá mælti
Kjartan: „Vel þykki mér
þér sóma motrinn, Hrefna,
ætla ek,“ segir hann, „at
þat sé bezt til fallit at ek
eiga allt, motr ok mey.“ Þá
segir Hrefna: „Þat munu
menn ætla, Kjartan,“ segir
hon, „at þú vilir eigi kván-
gask en geta at líta þá er
þú vildir biðja.“ Kjartan
kvezk ætla eigi mikit undir
því vera hverja hann ætti
en segisk engrar skyldu
vánbiðill vera: „Sé ek
at þessi búnaðr ferr þér
vel ok er skapligt þótt þú
verðir mín kona.“ Hrefna
tekr nú ofan motrinn ok
seldi Kjartani en hann
varðveitti hann. Þau
Þuríðr buðu Kjartani
norðr til sín til kynnis
um vetrinn. Kjartan hét
ferðinni. Kálfr Ásgeirsson
reið norðr með feðr sínum.
Skipta þeir áðr félagi sínu
ok fór allt með þeim vel.
Kjartan ríðr nú frá skipi
ok vestr í Dali, váru þeir
Texti D2 Texti AM 158 fol. Texti AM 123 fol.
hyggr* at henni vandliga. Þá mælti Kjartan: „Vel þykki mér þér sœma
motrinn, Hrefna, ætla ek,“ segir hann, „at þat sé bezt fallit at ek eiga allt
saman, motr ok mey.“ Þá segir Hrefna: „Þat munu menn ætla, Kjartan,“
segir hon, at þú munir eigi vilja kvángask en geta þá er þú vill biðja.“
Kjartan kvezk ætla at eigi mundi mikit undir hverja hann ætti en lézk