Gripla - 2022, Blaðsíða 413

411
þá sídan fliúga burt aptr. |23 Þá þeir vísu menn í Róm feingu þetta at vita
|24 sgdu þeir, at hann munde verda einn skadlegr |25 borgare, oc þar fyrer
lietu þeir drepa hann, so hann skylde ecki [28v] gira neitt vondt í sinum
alldrdóme. xi|2
12. |3 Saxo Grammaticus, lib. 4, skrifar |4 eina merkelega historiu um
einn kong í Dan |5 mork, sem het Vermundr. Hann átti einn son, sem
|6 het Uffe, hver ecki talade neitt, helldr geck hann all |7 tid framm svo
einmana sem hann være mállꜹs med |8 llu, so hans fader hafde stórt ángr
þar af. |9 Enn þá Vermundr var ordin gamall, vard |10 hann siónlꜹs med
llu. Nu var einn |11 stolltr oc trꜹstr kongr í Saxlande, sem sendi sína |12
sendebode til Vermundar kongs, at hann skylde |13 annadhvrt gefa ríkid
upp vid hann med þvi hann være |14 nu gamall oc blindr oc óduganlegr til
kongs em |15 bættis, oc þar med hefde hann þann son, sem vǽre bædi |16
mallꜹs oc oduganlegr, ellegar hitt at hann skyldi |17 láta þann sama sinn
son koma til einvígis á mó |18 te kongsins syne af Saxlande. Enn þegar |19
Uffe heyrde soddan spott oc brixle oc sá síns |20 fdrs harm oc sorg, geck
hann fram oc beiddist or |21 lofs at svara þessum þysku legátum. Faderenn
|22 spurde, hvor sa være, sem þeim vilde svara, oc þá þeir |23 sgdu at þad
være hans sonr, þá meinti hann |24 at síner eigin þienarar mundu einnin
spotta |25 sig. Enn þegar sonrin feck leife til at tala [29r] fyrer sig, þa sagde
hann so sem sa er mist hefr málid oc |2 fær þad aftr. Þad er allt til onítis oc
spillt ervi |3 de, at ydar kongr gyrnist þetta ríke, sem voldugl⟨e⟩ga |4 stíriz
oc forvarast af síns eiginkongs ráde oc med |5 vopnum oc atgiorfe hans trúa
riddaralíds. Þar at ꜹke |6 hefr bæde kongrin oc rikid einn son, sem rík⸌a⸍
skal epter |7 hans dꜹda oc afgang. Jeg vil ecki einungis koma |8 til einvígis
at fíkta oc slá vid son ydars herra kong |9 sins af Saxlandi, helldr oc einnin
vid hvorn sem hann vill |10 med sier hafa af þeim allra sterkustu sem þar
kunna |11 at finnast á medal ydar fólks. Og med þesse erind |12 islok fóru
þesser legátar oc sendebodar heim. |13 Ad sídustu þegar Vermundr fornam
i sannleika, |14 at þetta være sinn sonur sem gaf sendemnnum sod |15 dan
svar, vard hann hughrꜹstr oc spurde sinn son, hvar |16 fyrer hann hefde
dulid sitt mál so leinge. Uffi svaradi. |17 Jeg liet mier nægia ydar regi-
menti oc ríkisstiórn |18 allt til þessa, at ec fæ nú tilefne at svara þeim út |19
lendskum legátu⟨m⟩, sem med þeirra málfime hugdu |20 at þvínga danskra
hiartapríde oc forsiálleglei |21 ka. Oc þá hann skylde reina hardneskiu oc
A REPOSITORY OF PROTESTANT EXEMPLA
18 allt] + allt