Úrval - 01.10.1944, Qupperneq 95

KLUKKA HANDA ADANOBORG
93
Liðþjálfinn, sem ekki hafði
minnstu hugmynd um hvað
stóð á rauða blaðnu, sagði:
,.Hafði hann það?“
„Auðvitað, það er bersýni-
legt. Og ef Marvin hershöfð-
ingi einhvern tíma rekur aug-
un í þetta afrit, þá kemur það
majómum í klípu.“
„Já, herra“, sagði liðþjálf-
inn.
Butters sagði: „Hérna, kom-
ið þessu í möppur, ég skal sjá
um einka eintakið."
„Já, herra,“ sagði liðþjálf-
inn og tók afritin.
Lðsforinginn sagði: „Þessi
Marvin gaf mér einu sinni
ráðningu fyrir dálítið, sem ég
ekki gerði. Mér hefir aldrei ver-
ið um hann. Ég þekki ekki
þennan majór, en það væri
skömm ef hann fengi áminn-
ingu fyrir þetta.“
„Já, herra“, sagði liðþjálf-
inn. Svo gretti hann sig og
bætti við: „Þér ætlið vonandi
ekki að koma mér í vandræði
herra, ens og þegar bréfið til
Norris ofursta frá P. R. O.
„tapaðizt?“
„Nei, verið þér óhræddur",
sagði liðsforingnn.
En liðþjálfinn var skelkaður í
nokkra daga, þangað til hann
var orðinn nægilega hugrakkur
til þess að spyrja lisforingjann.
„Hvað gerðuð þér eiginlega af
þessu afriti, sem ég gerði handa
Marvin hershöfðingja ? Þér haf-
ið þó ekki fleygt því? Norris er
viss með að spyrja mig um
það“.
„Ég vildi, að ég hefði fleygt
því,“ sagði Butters. „Ég þorði
því ekki. Ég setti það í hraðpóst
til Algiers. Þér vitið hve mik-
ill póstur hefir farizt á þeirri
leið. Ég hélt, að kannske —“
Liðþjálfinn, sem nú var laus
við áhyggjur sínar, brosti og
sagði: „Að það týndist af til-
viljun, — af ásettu ráði?“
Þegar bátarnir fóru í fyrsta
róðurinn, fór Joppolo niður að
höfn til þess að koma þeim af
stað, og borgarbúar kunnu sér
ekki læti af tilhlökkuninni að
fá nýjan fisk í soðið.
Veiðin þennan dag var frá-
bær. Þegar bátarnir voru allir
komnir að og fiskurinn veginn,
var áætlað, að alls hefðu veiðzt
þrjú þúsund pund. Og þetta
var allt ágætur fiskur en ekkert
rusl.
Það var venja að flokka fisk-
inn í fjóra flokka. Stærsta fisk-
inn átti að selja á fimm lírur,