Úrval - 01.10.1944, Qupperneq 107

KLUKKA HANDA ADANOBORG
105
hrasaði og féll, Zingone notaði
vasaklút sem blævæng á hann
og Carmelína grét yfir manni
sínum, sem hafði andað að sér
gasi. Svipaðar sýnir mátti sjá
um allt torgið.
Á þessu augnablki kom
Joppolo út á svalirnar á Palazzo
og rétti upp höndina.
Hávaðinn rénaði smátt og
smátt.
„Það er ekkert eiturgas á
ferðum,“ hrópaði majórinn.
„Það er hlægilegur þvættingur.“
En mannfjöldinn hrópaði sam-
tímis setningar eins og: „Hvað
veizt þú um það? . . . Fatta
héma er að deyja . . . Ég
fann lyktina af því . . .“
Joppolo gekk að símanum og
hringdi til Livingston liðsfor-
ingja.
„Halló, kapteinn,“ sagði
majórinn. „Hvernig hafið þér
það?“
„Ágætt, ágætt,“ sagði liðs-
foringinn alúðlega. „Hvenær
ætlið þér að koma og fá dropa
með mér.“
„Enhvem daginn núna bráð-
lega“, sagði majórinn. „Segið
mér ereitthvað óvanalegt á seiði
þarna niður frá?“
Kent-Yale röddin var dálítið
þvinguð, þegar hún svaraði:
„Já, eitthvað það kyndugasta,
sem ég hefi vitað. Þér munið
eftir mótorskipinu, sem ég var
að láta taka upp?“
„Já, vissulega,“ sagði majór-
inn, „það var prýðis hugmynd
hjá yður.“
Kent- Yale röddin var óstyrk:
„Já, en í morgun var ég að láta
verkamennina byrja á að losa
það, en þá hlaupa þeir allir í
burtu. Getur það verið, að ég
hafi ekki greitt þeim nógu hátt
kaup, eða hvað? Ég þekki ekki
mikið til þessara Itala. Hvað
haldið þér, að hafi verið að?“
„Það hefir ekkert komið
fyrir, sem benti til þess að gas-
árás hefði verið gerð, er það?“
„Nei, eruð þér orðinn snar,
majór. Eruð þér að stríða mér ?“
„Nei, kapteinn, alls ekki.
Ástæðan fyrir því, að verka-
mennirnir hlupu burtu, var sú,
að einhver æsingamaður sagði
þeim, að gasárás hefði verið
gerð, og þeir urðu allir hrædd-
ir.“
„Er þetta satt? Mér þykir
gott að það var ekki mér að
kenna.“
„Ég skal reyna að fá verka-
mennina til þess að fara aftur
til vinnu eftir svo sem klukku-
tíma.“