Úrval - 01.08.1953, Blaðsíða 53

RÉTTVlSIN GEGN MORMÓNAÞORPI
51
frá Ijósavél skólans. Næstum
alla nóttina hafði nærri allt
fullorðna fólkið verið saman-
komið í skólahúsinu, legið á
bæn, sungið sálma og hlustað
á prédikanir og hvatningar
kirkjuleiðtoganna. Karlar og
konur sátu rauðeyg og kvíða-
full og leituðu styrks í orðum
,,ráðgjafans“ Le Roy Johnson
og leiðtoganna Carls Holm,
Richards Jessop, Freds Jessop
og fleiri.
„Ráðgjafinn" var að tala,
hörkulegur á svip og gráfölur
undir dökku þeli. „Ég hef gef-
ið allan tíma minn og allt sem
ég á í þjónustu drottins und-
anfarin sautján ár. Því hefur
fylgt lítið annað en þjáningar
og erfiði. Ég gæti beðið þess
að þeim lyki. Ég gæti beðið
þess að þjáningum fjölskyldu
minnar og ykkar lyki, annað
hvort með dauða eða frelsi. En
þeir ætla ekki að láta okkur í
friði. Þjáningar okkar eru að-
eins að byrja. Verði guðs vilji.“
Allra augu beindust að dyr-
unum þegar sendiboði kom með
nýjustu fréttir frá stuttbylgju-
viðtækinu, sem sett hafði ver-
ið upp daginn áður. Umsjónar-
menn höfðu heyrt til lög-
reglustjórans (Alfonzo Ny-
borg) á heimili hans andspæn-
is skólahúsinu þegar hann tal-
aði í útvarp til lögreglunnar í
Hurrieane og Fredonia og tjáði
henni, að allt fólkið væri sam-
an komið. Lögreglan hafði
svarað, „gott, þá þurfum við
ekki að smala því saman,“ og
,,við erum ferðbúnir". Carl
Holm flutti fólkinu þessi tíð-
indi. Andrúmsloftið mettaðist
kvíða. Kona aftast í salnum
fór að gráta. Aðrir þurrkuðu
sér um augun. Að lokum stóð
Roy upp, ræskti þurrar kverk-
arnar og sagði: „Allar mæð-
ur skulu nú fara heim til sín
og vera hjá börnum sínum.
Við verðum hér eftir og biðj-
um og bíðum lögreglunnar.
Við höfum sett varðmenn á
veginn frá Hurricane og Fre-
donia. Þeir hafa dýnamit-
sprengjur, sem þeir munu
sprengja þegar þeir sjá lög-
regluna koma. Verið hug-
hraust og treystið drottni.
Guð blessi ykkur!“
Ljósin voru slökkt og karl-
menn og unglingar söfnuðust
saman á nýja grasblettinum
fyrir utan. Sálmar voru sungn-
ir meðan beðið var. Fyrsta
bílalestin hafði komið úr vestri
eftir Utahveginum. Nú birtist
önnur ljósaröð í suðri. Þegar
lestin var hálfa mílu frá þorp-
inu, hljóp dökk vera fram und-
an lítilli trébrú og kastaði
dýnamítsprengju á veginn.
Það kom bjartur blossi og síð-
an sprenging. Lögreglumenn-
irnir lokuðu í skyndi bílrúðun-
um og gripu skammbyssur
og vélbyssur. Einhver sagði:
„Bölvaðir asnarnir, þeir hafa
sprengt brúna!“ Lestin nam
staðar og svo heyrðist einhver
segja: „Allt í lagi, brúin er