Úrval - 01.08.1953, Blaðsíða 82

80
ÚRVAL
til aðeins fárra, jafnvel þótt
sumir skólar veiti fræðslu í kyn-
ferðismálum.
Aldagömlum skoðunum verð-
ur ekki gjörbylt í hendingskasti,
og enn er fjöldi fólks, sem ekki
aðeins er ósnortið af hinni nýju
þekkingu, heldur augsýnilega
þráast við að veita henni viðtöku.
Það trúir því, að kynhvötin sé
voldugur, dularfullur kraftur,
sem heppilegast sé að rannsaka
ekki allt of náið.
Afstaða sumra sálfræðinga er
einnig miður heppileg. Þeir Iíta
svo á, að kynhvötin sé lyst, sem
jafnnauðsynlegt sé að seðja og
matarlystina. Slíkt sjónarmið er
all-hæpið og móðgandi fyrir þá,
sem trúa því, að maðurinn eigi
eitthvað sameiginlegt með engl-
unum engu síður en öpunum.
Nú á dögum hættir okkur til
að leggja of mikið upp úr mikil-
vægi kynlífsins. Sjúkleg þrá-
hyggja í þessum málum er engu
síður skaðleg en sú blygðunar-
fulla fælni, sem var einkenni for-
feðra okkar fyrir daga Freuds.
Við kunnum okkur ekki hóf.
Nú lifum við í andrúmslofti, sem
er mettað og þrungið af kynór-
um. Þeir skipa hásæti í áróðri,
auglýsingum og skemmtanalífi.
Þessa hagnýtingu kynhvat-
anna höfum við stöðugt fyrir
augum. Skynfæri okkar eru sí-
fellt örvuð með lostafullurn á-
róðri, dulbúnum eða opinberum,
en á yfirborðinu heimtar þjóð-
félagið ýtrustu hófsemi og sjálf-
stjórn. — Engin undur þó að
margir eigi við kynferðisvanda-
mál að stríða!
Að hyggju sumra fræðimanna
á mestöll óánægja nútímamanns-
ins rætur að rekja. til bælingar
kynhvatanna. Sú trú virðist
ríkja — ef ekki bjargföst sann-
færing — að við séum einungis
hjálparvana fómarlömb ofsa-
fenginnar, voldugrar hvatar,
sem ekki sé áhættulaust að
standa gegn eða bæla niður.
Einstaklingnum er lýst sem
hræddum og þústuðum munað-
arleysingja, leiksoppi strangra
og harðsvíraðra máttarvalda, þ.
e. þjóðfélagsins, sem leitist við
að rýja hann munaðinum af ein-
skærri meinfýsi. Ekki nóg með
að þetta sé óþolandi og órétt-
lætanleg skerðing á frelsi ein-
staklingsins, heldur sé þessi
þjösnalega synjun við kröfunni
um svölun kynhvatanna bein or-
sök í margvíslegri taugaóreglu
og sálrænum árekstrum.
Því er haldið fram, að væri
öllum veitt eðlileg kynferðsileg
svölun, myndi þjóðfélagið gjör-
breytast og upp koma fögur og
ný veröld, þar sem bölsýni og
taugaveiklun væru óþekkt fyrir-
brigði.
Slíkar skoðanir eru vanvirð-
ing fyrir mannkynið, því þær
skipa manninum á bekk með
aýrunum, án huglægra, kennd-
rænna eða andlegra eiginleika.
Reynsla höfundarins er sú, að
þótt hjónabönd kunni að fara
út um þúfur sökum vanþekking-
ar á kynferðismálum, séu hjóna-