Úrval - 01.08.1953, Blaðsíða 99

EKKJTJLEIKUR
97
Ekki orð umfram. Ekkert um
hvernig hann var, hvernig hann
kom fyrir sjónir, hvernig hann
orkaði á aðra. Einungis þögn
meðan hún horfði á mig trún-
aðarfullu tilliti sem eins og gerði
ráð fyrir að öll þessi smáatriði
lægju ljós fyrir mér ef ég aðeins
heyrði nafn Georgs, á sama hátt
og menn hafa sagt nóg þegar
þeir hafa sagt Mozart eða Karl
tólfi. Georg var maðurinn sem
hún hafði deytt.
Og með honum komum við
að þriðja upphafi sögunnar. Þar
segir frá kvísl af smálenzkri að-
alsætt sem einhverntíma um
miðja sextánöu öld, á tímabili
hins stutta nýlenduævintýris
okkar í Ameríku, hafði flutt
vestur til Delaware, þar sem
einn ættmennanna hafði um
skeið verið landstjóri kon-
ungs í Nýju Svíþjóð og síðar
flutzt suðurábóginnundirensku
nafni og orðið plantekrueigandi
í Virginíu, en allan tímann hald-
ið sambandi við föðurleifð sína
og skyldfóik heima á Smálandi,
og þó að þau tengsl væru oft
slitrótt, rofnuðu þau aldrei að
fullu.
Nú skaut Georg, yngsta
sprota ættleggsins, upp í þessari
afskekktu sveit Suður-Svíþjóð-
ar, og um hann lék ævintýra-
bjarmi fjarlægra landa. Annars
var það ekki í fyrsta sinn sem
hann kom til Svíþjóðar. Hann
var fæddur í Portsmouth, þar
sem foreldrar hans höfðu búið
um skeið, en þeir bjuggu þá
nokkur ár í Evrópu, og rétt áð-
ur en þau fóru aftur vestur
hafði hann, þriggja ára gamall,
átt heima sumarlangt í sama
héraði og hann nú gisti, og sjálf-
sagt var það skýringin á því að
honum fannst síðar meir hann
heyra því til. Gleymdar minn-
ingar eru þyngri á metunum en
við höldum.
Enda þótt hann væri yfirlæt-
isleysið persónugert hlaut hann
að sjálfsögðu að vera ævintýra-
prins í augum jafnaldra sinna.
í þessu skúmaskoti veraldar,
þar sem við eigum heima, geng-
ur okkur illa að sjá útlending-
inn aðeins sem sjálfstæðan ein-
stakling. Þeir, sem kynntir voru
Georg, sáu ekki kæruleysisleg-
an, glæsilegan, nýstárlega búinn,
háan, dökkleitan ungan mann
með mjúka andlitsdrætti og af-
ar blá augu — þeir sáu jafn-
framt langar raðir af kolsvört-
um þrælum strita í steikjandi
hitabeltissól meðan svipan hvein
yfir höfðum þeirra; ómálaða,
tjaldaða sléttuvagna, sem
skröngluðust vestur á bóginn;
eirrauða, f jaðurskreytta Indíána
í ólmum stríðsdansi; skeggjaða
gullgrafara í kringum póker-
borð; guðlausa mormóna vafr-
andi í gjálífi með ótal hjákon-
um; og ef til vill stöku sinnum
brot af válegu þunglyndisaugna-
ráði Edgars Allans Poe, vanga-
myndinni af Georg Washington
í kuldalegu landslagi Valley
Forges eða kennslubókarmynd-
inni af Benjamín Franklín sem