Skinfaxi - 01.03.2019, Blaðsíða 29

SKINFAXI 29
„Við horfum á rafíþróttir öðru fremur sem tækifæri fyrir börnin til
að hittast, unga krakka í Hornafirði sem þurfa vettvang til að spila
saman í stað þess að hver geri það í sínu horni,“ segir Sæmundur
Jón Jónsson, formaður rafíþróttadeildar Ungmennafélagsins Sindra
á Höfn í Hornafirði. Ætla má að félagið sé komið næstlengst í inn-
leiðingu á rafíþróttum í starfi sínu hér á landi. Sæmundur segir að
félagsmenn vinni þetta að mestu sjálfir og að það sé ekki langt á
veg komið.
„Það voru kennarar við grunnskólann hér á Höfn sem settu sig í
samband við Rafíþróttasamtökin síðla sumars og upp úr því stofnuð-
um við rafíþróttadeildina í september. Nú eru tíu til fimmtán iðkend-
ur í deildinni sem spila tölvuleiki innan skipulags íþróttafélags, með
umgjörð og þurfa að mæta á ákveðinn stað á ákveðnum tíma,“
segir Sæmundur sem er faðir eins af iðkendunum.
„Það var hentugast fyrir félagið að fá okkur í Rafíþróttaskólanum til
að vinna saman að því að koma á laggirnar rafíþróttadeild innan
félagsins. Þar prófum við hugmyndafræðina okkar, finnum hvað virk-
ar og hvað ekki. Þetta hefur verið mikið lærdómsferli á báða bóga,“
segir Arnar Hólm Einarsson, yfirþjálfari rafíþróttadeildar Ármanns.
Hann mælir með því að þau íþrótta- og ungmennafélög sem hafa
áhuga á að fræðast um rafíþróttir og skoða að koma á laggirnar
rafíþróttadeild setji sig í samband við Rafíþróttaskólann.
„Við veitum ráðgjöf og hjálp við að finna búnað og hvernig gott
sé að hafa uppsetningu. Reynsla okkar, þekking og námsefni geta
hjálpað félögum til að koma sér af stað og búa til öflugt starf. Það er
skiljanlegt að ennþá séu fordómar í samfélaginu í garð tölvuleikja,
en núna þurfum við að sætta okkur við þær breytingar sem hafa
átt sér stað og viðurkenna tölvuleiki sem áhugamál og íþróttir. Það
þarf að bjóða upp á eins félagslegt, heilbrigt og öruggt umhverfi
og hægt er fyrir börn og ungmenni.
„Sonur minn er 11 ára og byrjaði að æfa með rafíþróttadeild
Ármanns þegar hún var stofnuð nú í haust 2019. Hann hefur verið
greindur með raskanir sem eru hamlandi fyrir hann svo að hann
þarf að takast á við ýmsar áskoranir í daglegu lífi sínu. Frá því að
hann var lítill hefur hann prófað margar hefðbundnar íþróttir en
það hefur oftar en ekki aðeins valdið honum kvíða og vanlíðan.
[...]
Þegar rafíþróttadeild Ármanns var stofnuð varð hann mjög
spenntur og áhugasamur um að mæta þar á æfingar og þangað
finnst honum gott að koma. Þar taka á móti honum þjálfarar sem
eru flottar fyrirmyndir, sem hann lítur upp til og þar er hann hluti
af hópi sem honum finnst hann tilheyra, þar sem hann og áhuga-
mál hans eru viðurkennd. Í íslensku samfélagi hefur því miður
ríkt frekar neikvætt viðhorf gagnvart tölvuleikjum og þeim sem
þá spila og það hefur ekki góð áhrif á sjálfsmat barna sem falla
inn í þann flokk.
Starfið hjá Ármanni kom á óvart
Arnar Hólm Einarsson, yfirþjálfari hjá rafíþróttadeild Ármanns.
En með því að stofna rafíþróttadeild Ármanns eru börnum
send þau skilaboð að það sé í lagi að hafa áhuga á tölvuleikj-
um og að það sé ekki neikvætt heldur jákvætt. Þar læra þau líka
að umgangast tölvuna á heilbrigðan og skynsamlegan hátt. Með
því að halda uppi skipulögðu starfi, þar sem mætt er á fastar
æfingar nokkrum sinnum í viku, eins og í öðrum íþróttum, hefur
sonur minn fengið tækifæri til þess að rækta áhugamál sitt sem
alvöruíþrótt sem hann er góður í. Ennfremur hefur það skapað
honum vettvang til þess að kynnast og eiga í samskiptum við
jafnaldra sína sem deila áhugamáli hans, á stað þar sem hann
getur mætt eftir skóla til að stunda áhugamál sitt.
Starfið hefur á þennan hátt rofið félagslega einangrun hans og
styrkt hann félagslega. Það hefur í kjölfarið gefið honum aukið
sjálfstraust sem hann hefur getað nýtt sér á öðrum sviðum í lífi
sínu. Eftir að hann hóf að æfa hjá rafíþróttadeild Ármanns finnst
mér ég hafa séð heilmikla breytingu á honum til hins betra.
Hann er glaðlyndari, sjálfsöruggari, opnari og félagslyndari en
hann var áður og virkari í lífinu almennt."
Reynslusaga foreldris
Sameina börnin í sveitinni
„Strákurinn minn er 15 ára og hafði prófað körfubolta, fótbolta
og fimleika en fann sig ekki í neinu. Hann tók skólabílinn heim og
fór í tölvuna. Mig langaði mikið til að hann æfði með fleiri strákum
og stelpum í sömu stöðu og fengi þjálfun hjá fullorðnum einstaklingi
sem kynni til verka. Af þeirri ástæðu bauð ég fram aðstoð við að
koma deildinni á laggirnar hér í Hornafirði. Æfingarnar í rafíþrótta-
deildinni eru eins og æfingar annarra deilda. Hann fer á þær tvisv-
ar í viku, tvær klukkustundir í senn. Þjálfarinn talar líka við iðkendur
eins og í öðrum greinum um mikilvægi hvíldar, næringar og svefns.
Hann hefur meðal annars talað við þau um æfingar og að þau nái
ekki árangri ef þau æfi of mikið. Það sama á við um tölvuleikjaiðkun
og því hangir pilturinn minna í tölvunni en áður,“ segir Sæmundur
um tölvuleikjaiðkun sonar síns. Æfingum er skipt í tvo hluta hjá raf-
íþróttadeild Sindra. Yngri börnin spila League of Legends en ung-
mennin fá að spila Counter Strike og álíka leiki.
„Við pössum okkur á því að ekkert sé gert í rafíþróttadeildinni sem
er bannað hjá öðrum deildum. Þjálfarinn talaði við krakkana strax
í upphafi vetrar og sagði orkudrykki og rafrettur á meðal þess sem
bannað væri á æfingum auk þess að fræða þau um áhrif og skað-
semi þessa,“ segir Sæmundur.
Félagsleg áhrif af rafíþróttum geta verið jákvæð, að sögn Sæm-
undar. Iðkendur kynnist þvert á bekki í grunnskóla Hafnar.
„Í haust flutti hingað fjölskylda frá Póllandi. Sonurinn talaði aðeins
pólsku. Annar þjálfaranna okkar í rafíþróttadeildinni kennir í grunn-
skólanum og bauð drengnum að koma á æfingar. Hann hafði áhuga
á því og hefur eignast vini þar. Rafíþróttir geta því hjálpað til við
aðlögun fólks að nýju samfélagi,“ segir Sæmundur.