Úrval - 01.02.1959, Side 22

ÚRVAL
MAÐURINN, SEM FANN UPP GUMMÁLNINGUNA
hafi þeir verið stroknir með
sandpappír áður. Ekki er ráð-
legt að nota þessa málningu
á beran við. Vatnið ýfir
viðinn og þess vegna ætti að
strjúka hann fyrst með viðar-
þéttara. Liturinn helzt ágæt-
lega, þegar málningin er orðin
þurr, hleypur ekki í blöðrur og
flagnar ekki auðveldlega og
þvæst þar að auki yfirleitt bet-
ur en önnur ,,slétt“ veggmáln-
ing. Burstana má þvo með
vatni og sápu, og slettur á and-
liti manns eða höndum nást vel
af með rökum klút.
Enn er ekki hægt að nota
gúmmálninguna hvar sem er,
en þó verður notkunarhæfni
hennar stöðugt viðtækari með
hverju árinu sem líður. Fyrst í
stað fékkst hún aðeins mött
eða hálf-gljáandi, en framleið-
endurnir hafa nú sent á mark-
aðinn gljáandi gúmmálningu og
nýjar gerðir af útimálningu.
Óhætt er að bera hana á deigan
vegg í röku veðri, og er þá hægt
að mála aðra yfirferð nokkr-
um klukkustundum eftir þá
fyrri.
Hinar smásæju „knattborðs-
kúlur“ mjólkurgúmsins hafa
einnig verið notaðar á öðru
sviði, óskyldu allri málningu.
Læknar og aðrir, er fengust við
rannsóknir á sjúkdómum, upp-
götvuðu, að þeir gátu notað
mjólkurgúmseindirnar sem ör-
smáar „reiknivélar" til að mæla
og telja veirur og bakteríur,
sem voru svo smáar, að stærð
þeirra og þyngd hafði aldrei
verið reiknuð út, einfaldlega
vegna þess, að engin tæki voru
fáanleg til þess. Þetta jók mjög
við grundvallarþekkingu lækna-
vísindanna á veirum og var
þannig spor fram á við í bar-
áttunni við sjúkdóma.
Dr. Ryden auðnaðist ekki að
sjá fullkomna hagnýtingu þess
efnis, er hann átti manna mest-
an þátt í að skapa, í þjónustu
lífsins og mannúðarinnar. Hann
lézt árið 1954 eftir þrautseiga
baráttu við lömunarveikina og
vann sleitulaust að hugðarmál-
um sínum til síðustu stundar.
Gott minni?
Þau höfðu verið gift í nokkra mánuði og nú beið konan á
flugvellinum eftir manni sínum sem var að koma úr utanlands-
ferð. Þau voru að bíða eftir farangri hans, þegar flugfreyjan,
ung og lagleg stúlka, gekk framhjá.
„Þarn er flugfreyjan, ungfrú Tracy,“ sagði hann.
„Hvernig veiztu hvað hún heitir ?“ spurði konan.
Hann sagði að nafn hennar hefði staðið yfir hurðinni inn í
flugmannsklefann við hliðina á nafni flugmannsins.
„Já, elskan,“ sagði konan og brosti skilningsfull. „Þá get-
urðu auðvitað líka sagt mér hvað flugmaðurinn heitir?"
— Coronet.
20