Úrval - 01.02.1959, Side 43

LOÐMÚSARÆKT TIL LOÐSKINNAPRAMLEIÐSLU
URVAL
ii- skömmu,*) urðu loðmúsar-
ræktendur mjög kvíðafullir um
að smitun kæmist í stofn þeirra.
Small majór sprautaði nokkurn
hluta af dýrum sínum með
sterkum skammti af vírusefni.
Engin loðmúsanna sýndi nein
merki rnn sjúkleika. Það kom í
ljós, að þær voru einnig ónæm-
ar fyrir kanínupest, (distemp-
er) enda taka þær víst ekki
neinn þeirra smitandi sjúk-
dóma, er hrjá önnur dýr.
Þó að loðmúsarækt fari
*) Sjá „Læknirinn, sena gerevddi
kanínunum í Prakklandi," í 3. hefti
13. árg.
stöðugt vaxandi, má hún enn
kallast á bernskuskeiði. Þeim,
sem hafa hug á að byrja þessa
atvinnugrein, skal sérstaklega
á það bent að trúa ekki um of
gylliauglýsingum um þann ó-
trúlega gróða, sem hægt sé að
raka saman á fáeinum árum,
þótt byrjað sé í mjög smáum
stíl. Slíkar staðhæfingar eru að-
eins til að spilla fyrir þessari
nýju iðngrein. Hitt er svo ekk-
er launungarmál, að loðmúsa-
rækt getur gefið allgóðan arð
þeim, sem eru reiðubúnir að
fórna nauðsynlegu fé og tíma
henni til handa, en hún er ekk-
ert töfraorð, sem geti lokið upp
sesam-helli gulls og gimsteina.
'k 'k ir
Iiaráttan við ellina.
Baráttunni við Elli kerlingu linnir ekki, enda er sú gamla
ekki lamb að leika sér við. Menn hefur lengi grunað, að lokuðu
kirtlarnir í likamanum réðu miklu um ellihrömun líkamans.
Læknir einn i Glasgow, dr. Erich Geiringer, græddi nýrnahettu
úr ungri rottu í gamla rottu og virtist sú aðgerð lengja eðlilegt
æviskeið rottunnar um 50%.
Það hefur enn ekki tekizt að græða vefi úr einum manni í
annan, nema um sé að ræða eineggja tvíbura. En í Tilraunastöð
læknavísindanna í Bretlandi hafa verið gerðar tilraunir, sem
gefa fyrirheit um það hvernig hægt kunni að vera að lengja
starfsævi kirtlanna í mannslíkamanum.
Tilraunirnar voru í því fólgnar að tekið var eggjakerfi úr
rottu, látið í glycerín og síðan hraðfryst. Eftir langan tíma
var eggjakerfið þítt og hafði það þá ekki elzt um einn dag.
Það var aftur grætt í rottuna, sem nú var orðin gömul, og
kom þá í ljós að það starfaði með eðlilegum hætti. Eins fór
þegar vefur úr eista var tekinn úr karlrottu, frysfur og síðan
græddur í hana aftur.
Kirtlarnir í mannslíkamanum eru flestir tveir af hverri teg-
und og kemst maðurinn hæglega af með annan. Þvi hefur mönn-
um dottið í hug sá möguleiki, að tekinn verði úr mönnum ung-
um annar kirtill af tveim sömu tegundar, hann settur I
frysti og græddur í aftur þegar eigandinn er kominn á þann
aldur að hann langar til að yngjast upþ!
— Sunday Dispach.
41