Úrval - 01.02.1959, Qupperneq 41

LOÐMÚSARÆKT TIL LOÐSKINNAFRAMLEIÐSLU
ÚRVAL
Enn sem komið er hafa þó
engir evrópskir loðmúsapelsar
sézt á markaðnum. Dýrin gefa
betri arð til undaneldis en til
skinnaframleiðslu. Það hefur
verið áætlað á grundvelli þeirr-
ar reynslu, er fékkst í Ameríku,
að evrópski loðmúsmarkaður-
inn muni þurfa um tvær millj-
ónir eldishjóna til að fullnægja
eftirspurninni. Næstu fimm
árin hljóta evrópskir loðmúsa-
ræktendur því að einbeita sér
að því að ala upp gott kyn. Að
þeim tíma liðnum ætti evrópsk-
ur loðmúsarpels ekki lengur að
vera nein draumsýn.
I Ameríku kosta beztu pelsar
úr loðmúsaskinnum 10—12000
pund, sem er tvöfalt meira en
fyrsta flokks minkapels kostar.
Samt er eftirspurnin langtum
meiri en framboðið. Og það er
ekki talið sennilegt, að verðið
muni lækka þótt framleiðslan
verði mikil, eins og sézt af því,
að þrátt fyrir óhemju fram-
leiðslu á minnkaskinnum, -— af
þeim komu 7 milljónir til sölu
1956 — hafa minkapelsar ekk-
ert lækkað í verði.
Tilvonandi ræktendum má
segja það, að loðmúsin hefur
marga góða kosti. Hún er vina-
leg, mesta þrifaskepna og lifir
eingöngu á jurtafæðu. Minkur-
inn er aftur á móti leiðinda-
skepna. Það er sjaldan hægt að
temja hann; hann er yfirleitt
sami grimmdarvargurinn alla
ævi. Þefkirtlar hans gefa frá sér
sterka og óþægilega lykt, og
kjötið sem hann leggur sér til
munns, er ekki alltaf auðfengið.
Loðmúsin er þurftalítil í
heimkynnum sínum og heldur
þeim vana eftir að hún er kom-
in í búr. Aðallega er henni gef-
inn hinn svonefndi ,,18-kúlna
skammtur", sem dr. A. S. Par-
kes heffur útbúið sérstaklega
handa tilraunadýrum, bæði nag-
grísum og kanínum. Loðmúsin
er mikið fyrir grænfóður, en
varast skyldu menn að gefa
henni það í of stórum stíl, því
að henni hættir við „upp-
þembu“.
Það kostar talsvert að koma
á fót loðmúsarækt. Hjón af
sæmilega góðu kyni geta kost-
að frá 80 upp í 200 pund, og ef
um úrvalskyn er að ræða, allt
að 500 pund. Hins vegar er við-
koma loðmúsarinnar mikil; hún
gýtur tvisvar eða þrisvar á
ári, venjulega tveim ungum í
hvert skipti, og getur haldið
áfram að eignast afkvæmi allt
að tíu ára aldri. Oft fer fyrsta
gotið fram áður en kvendýrið
er orðið ársgamalt. Meðgöngu-
tíminn er óvenju langur af svo
smáu dýri að vera, um 3l/2
mánuður, en kvendýrið bætir
það oft upp með því að frjóvg-
ast að nýju áður en hálfur
sólarhringur er liðinn frá sein-
asta goti.
Loðmúsin hvílir sig á daginn,
en þegar líður að kvöldi, fer
að hýrna yfir henni. Þá étur
hún einu máltíð dagsins og fær
sér bað, en það er furðulegt'á
39