Úrval - 01.02.1959, Síða 102

tjRVAL,
N ORÐURLJ ÓSIÐ
og' lofaði betri árangri í náinni fram-
tíð. Greeley lofaði honum að rausa,
svo sagði hann: „Af upphæð þeirri
sem þessu ólánsama fyrirtæki var í
upphafi ætlað eru nú eftir minna en
tiu þúsund pund. Með sama áfram-
haldi ættu þau að endast í sex vikur.
Hvað ætlið þið að gera þá, ef ég'
má spyrja?"
„Við vonum auðvitað — nú þegar
við erum svo nærri settu marki —
að við munum fá viðbót.“
Greeley hristi höfuðið. ,,Ég get
ekki ráðið Somerville til að leggja
fram meira fé. Ef ekki gerist eitt-
hvað óvænt, verður að afskrifa allt
fyrirtækið."
,,Já," sagði Nye, „en nú hefur ein-
mitt slíkt gerzt." Hann kveikti sér
í sígarettu og gaf sér góðan tíma.
Hann ætlaði ekki að láta þennan ná-
haus hrinda sér um koll. Hann kærði
sig þó ekki um að fá hann á móti
sér. Hann gætti þess því að vera
kurteis þegar hann hóf máls á ný:
„Mér virðist þið báðir einblína svo
á kostnað og prósentur, að þið sjáið
ekki lengra. Það var mikið verk að
hleypa Tíðindum af stokkunum, og
þessi Page hefur reynzt sterkari en
við bjuggumst við, og þrátt fyrir
ýmsa góða spretti hefur okkur ekki
tekizt að ryðja honum úr vegi. Á
þetta einblínið þið. En á meðan þið,
Greeley, á aðalskrifstofunni hafið
horft á okkur og núið höndum, hef
ég fylgzt með þvi sem er að gerast
hinum megin. Page hefur rekið blað
sitt með engu minna tapi en við, og
undanfarna tvo mánuði hefur hann
verið að leita eftir láni, en ekki feng-
ið. Hann hefur notað lánstraust sitt
til hins ýtrasta. Þegar reikningarn-
ir tóku að hrúgast upp veðsetti hann
húsið sitt og líftryggingu sína, seldi
postulinssafn sitt og fór fram á það
við einn af hinum gömlu starfsmönn-
um sínum, að hann sætti sig við
20% launalækkun. Með öllu þessu
er þó ekki sagt að hann geti ekki
þraukað enn um skeið og gert okk-
ur lífið leitt. En það sýnir að hann
er mjög illa stæður, og að ekki
þarf þungt högg til að velta honum."
Greeley ók sér í sætinu. „Þessi
skotgrafahernaður gæti haldið áfram
endalaust. Og hvaðan ætti þetta
lokahögg, ef ég má nota orð yðar,
að koma?"
Nye hallaði sér áfram og gerði sér
nú far um að tala skýrt:
„Page á sjálfur húsið sem Norð-
urljósið er i, en hann á ekki húsið
sem prentsmiðjan er í. Það hús átti
maður að nafni Harbottle, vinur
föður Page, og nú á ekkja hans
það. Leigusamningurinn er gamall og
leigan mjög lág. Eg er hérna með
ljósprentun af samningnum."
Greeley lagði nú við hlustirnar.
Smith hlustaði einnig og starði
opinmynntur og eins og' dáleiddur á
Nye.
„Ég komst að þessu öllu fyrir rúm-
um mánuði, og ég fullvissa ykkur
um að það var ekki fyrirhafnar-
laust. 1 byrjun júní komst ég í sam-
band við frú Harbottle i gegnum
Balmer, sem kom til okkar frá Norð-
urljósinu. Ég lagði mig fram um að
þóknast henni, ympraði eins og af
tilviljun á leigusamningnum, sýndi
henni fram á hvað hann væri óhag-
stæður og fékk hana að lokum til
96