Úrval - 01.02.1959, Qupperneq 106

ÚRVALi
NORÐURLJÓSIÐ
hluta borgarinnar, en þar var engan
pappír að fá næstu tvær vikur.
Seinni verzlunina fann hann eftir
mikla leit 1 stóru, hrörlegu vöruhúsi.
Það var ótvíræður svartamarkaðs-
keimur af öllu þar, en pappír var til
þar og annað skipti minna máli.
Eftir talsvert þref fékk Henry pappír
til þriggja vikna, en hann varð fyrst
að hringja til Holden og biðja hann
að senda ávísun fyrir 650 pundum.
Klukkan var nærri þrjú þegar
þessu var lokið og hann varð að
flýta sér á stöðina til að ná lestinni
kl. 3.10. Hann stökk upp í lestina um
leið og hún rann af stað og móður
og másandi settist hann út í horn í
einum vagninum. Hann fann sárt til
þreytu og aðmýkingar, en ætlunar-
verki sínu hafð’i hann þó lokið. Hann
tók ofan hattinn og þurrkaði sér um
ennið. All I einu kom einhver undar-
leg tilfinning yfir hann. Öndunin var
orðin róleg, en það kom yfir hann
einhver svimi og í vinstri handlegg-
inn kom sár verkur, sem leiddi fram
I litlafingur og baugfingur. Verkur-
inn kom i sárum bylgjum eins og
tannpína. Þegar sviminn jókst og
hjartað tók að hamast í brjósti hans,
varð honum ijóst að hann hafði of-
gert hjarta sínu. Hann ætlaði áð ná
sér í nitroglycerinpillu, en uppgötv-
aði þá að hann hafði gleymt að taka
þær með sér. Það var ekki um ann-
að að gera en að halla sér útaf og
loka augunum.
Einhvern veginn þraukaði hann
ferðina af. Þegar hann kom út á
stöðina í Hedleston hressti útiloftið
hann. Hann tók leigubíl á skrifstof-
una. Hann varð að láta vita um
pappírskaupin, og hann þóttist viss
um að hann mundi jafna sig undir
eins og hann hefði tekið tvær pill-
ur. Hann gekk hægt upp stigann.
Þegar hann kom inn í skrifstofu
sína var Moffatt þar fyrir að raða
bréfum.
„Biddu Maitland að koma að tala
við mig." Þegár hún sýndi ekki á
sér neitt fararsnið bætti hann við:
„Ég er búinn að fá pappír.“
„Þú hefðir getað sparað þér ó-
makið," sagði hún hljómlausri röddu.
„Hvað áttu við?"
„Ef þú hefðir lesið póstinn þinn í
morgun mundir þú hafa séð þetta."
Hún gekk að skrifborðinu og ýtti
til hans bréfi, svo hélt hún áfram:
„Þeir hafa keypt prentsmiðjuhúsið og
fengið það dæmt ónothæft. Við get-
um ekki notað það í þrjá mánuði að
minnsta kosti. Það er búið að rjúfa
rafmagn, vatn og ljós og vörður
hefur verið settur fyrir utan. Við er-
um búin að vera."
Það leið drykklöng stund áður en
þessi tíðindi smugu í gegnum
þreytumistrið sem umlukti heila
Henrys. En um leið og það gerðist
kom sviminn aftur. Honum fannst
hann snúast og síðan falla eins og
skopparakringla sem er útgengin.
Þegar Henry kom til sjálfs sin var
hann með fráhneppta skyrtu og vot-
an klút við ennið. Maitland kraup við
hlið hans og veifaði eintaki af Norð-
urljósinu eins og blævæng yfir hon-
um. „Þetta er allt í lagi núna,“
sagði Maitland. „Vertu bar rólegur."
„Drottinn minn,“ tautaði Henry,
„hvernig gat ég hagað mér svona
fíflalega?" Hann settist upp og lag-
100