Íslenska leiðin - 01.11.2020, Blaðsíða 50

Íslenska leiðin - 01.11.2020, Blaðsíða 50
50 á hreinu og ekkert „þetta reddast“. Þar er aðsetur fyrir erlenda nemendur þar sem þú færð frítt kaffi allt skólaárið ef þú kaupir margnota mál frá þeim. Ski- pulagðir eru viðburðir þar sem einsta- klingar frá mismunandi löndum skrá sig í hópa eftir tungumálum til þess að æfa sig í þeim. Svo eru auðvitað partý þar sem að bjórinn kostar eina evru og 50 sent. Við fengum leiðbeiningar um það hvar væri ódýrast að versla í matinn og hvernig flokkunarkerfið er. Við fengum „checklista“ með dagset- ningum út misserið með þeim atriðum sem við þurftum að gera sem Erasmus nemendur. Svo er hægt að leigja hjól í langtímaleigu, en bærinn er bara rétt tæplega 3 km í þvermál og því ganga allir allt eða hjóla. Leuven er virkilega rólegur bær og þú sérð eiginlega enga bíla þar nema þú farir í úthverfin. Ég var ekki búin að átta mig á því hvað þetta væri raunverulega lítill bær fyrstu viku- na og ætlaði mér að taka strætó heim en endaði óvart í Brussel. Ég hafði nú litlar áhyggjur af því þar sem strætóar heima fara í hringi þannig ég gerði ráð fyrir því að þeir gerðu það þarna líka. Nema auðvitað var þetta síðas- ti strætóinn þetta kvöld og bjáninn ég festist í Brussel þar sem lestirnar voru líka hættar að ganga. Engar áhyggjur þetta reddaðist. Leigubílstjórinn sem keyrði mig heim frá Brussel var ofboðs- lega almennilegur og skilaði mér heim fyrir ekki nema 70 evrur. Ég leigði lítið herbergi í blokk þar sem eru einungis stelpur, ég er sú eina á mínum gangi sem er ekki belgísk. Mer- kilegast finnst mér að þær fara allar heim til foreldra sinna hverja einustu helgi. Fjölskyldutengsl í Belgíu eru vir- kilega sterk og í Leuven eru eiginlega bara erlendir stúdentar eftir um helgar, nema auðvitað þau fáu sem búa hé- rna að staðaldri. Ennþá merkilegra er þó að þrátt fyrir að við séum allar með eins herbergi þá borgum við mismikið í leigu. Í Belgíu er það nefnilega reik- nað út frá því hvað foreldrar þínir eru með í laun á ári hversu mikið þú borgar í leigu fyrir herbergi hjá skólanum, þau sem eru með lægri laun borga minna og foreldrar borga allt. Þrátt fyrir að þetta sé menningin hér er ég er ekki viss um að ég myndi vilja vera svona háð foreldrum mínum, þar sem þær eru sífellt að velta sér upp úr því hvort námið þeirra sé nógu góð fjárfesting fyrir foreldra þeirra. Við fengum mjög tilfinningaþrunginn tölvupóst frá Rek- tor skólans um daginn þar sem okkur var tjáð að vegna þess hve mörg ok- kar erum ekki lengur í þeim herbergjum sem við leigjum og margir einstæðir foreldrar sem greiða, þá mun skólinn koma til móts við nemendur vegna ófyrirséðra aðstæðna og við þurftum aðeins að greiða helming leigunnar það sem eftir var misseris. Þrátt fyrir að vera fimmfalt stærri skóli en HÍ þá er KU Leuven virkilega persónulegur skóli. Prófessorum er annt um nemendur sína en það hefur sérstaklega sýnt sig eftir að flestir flugu aftur heim í byrjun mars. Þeir senda póst reglulega sem snúast aðeins um það hvort að við og fjölskyldan okkar séum heilsuhraust. Einn prófessor sendi meira að segja farsímanúmerið sitt og sagði okkur að vinsamlegast hringja þó það væri bara til þess að spjalla, því hann vill vita hvernig við höfum það og hver- nig gengur í náminu. Það gleymist oft að það er fólk í kring um okkur, sam- nemendur til dæmis, sem eiga fáa að á svona erfiðum tímum og þá er svo ótrúlega dýrmætt að finna að fólki sé ekki sama. Mér þykir ofboðslega vænt um þetta, það er gott að finna fyrir því að jafnvel í margfalt fjölmennara landi en Íslandi sé maður ekki bara tala sem svífur um í skólakerfinu. Ég ætlaði mér aldrei að fara í skip- tinám, mér fannst stjórnmálafræðiná- mið í Háskóla Íslands vera það eina sem ég þurfti. Þar hafði ég rangt fyrir mér. Við sem verðandi stjórnmála- fræðingar þurfum að hafa víðara aka- demískt sjónarhorn. Góð leið til þess að víkka það er að fara í skiptinám erlen- dis. Stjórnmálafræðideildin er vissule- ga góð og ég kann að meta hana, það sem ég vil benda á hérna er að til þess að öðlast dýpri þekkingu, hvort sem það er akademísk þekking eða per- sónuleg, þá þurfum við að fara út fyrir landsteinana. Ég vil því hvetja öll þau sem þetta lesa að nýta sér þann kost að fara í skiptinám eða nám erlendis af einhverju tagi, ég get sagt hér með fullri vissu að þetta er ekki eina skiptið sem ég mun fara erlendis í nám. SK IP TI N Á M
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Íslenska leiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslenska leiðin
https://timarit.is/publication/1849

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.