Heima er bezt - 01.08.2009, Side 10

Húnaflói. Málverk eflir Kolbrúnu.
svo löngu síðan. En hér í sveitinni er þetta bara notalegt
og næstum eins og heima þegar það var spilað á spil við
kertaljós í rafmagnsleysi. Stresslaust og ljúft.
Helstu atburðir hér fyrir utan jólin, eru svo „alla hjartans
dag“ eða Valentínusardagur. Þá hvarflar að mér að ég sé
komin til Parísar því svo mikið er gert úr þessum degi! Það
væri nær að hafa svona „alla hjártans dag“ 364 daga á ári,
og hafa svo einn almennilega fúlan fýludag!
Páskamir em bara eins og heima á Islandi; Valborgarmessa
er 30. apríl en það er svona síðasta
vetrardagshátíð með brennum og
bjórdrykkju, sumarið er boðið velkomið
og myrkrið er brennt í burtu. Svo er
„midsommarafton“ og það er aðal
sumarástarhátíðin eða ferðafríið, og
er ekki ósvipuð verslunarmannahelginni
á íslandi. Svo eru bæjarhátíðir út um
ailt, allt sumarið.
Ég sakna oft ijallanna heima. Svíþjóð
er svo flatt land fyrir utan fjöllin sem
eru á landamærum Svíþjóðar og
Noregs. Það sem Svíar kalla fjöll eru
bara smáhólar eða höfðar í mínum
augum, og ég hlakka svo til þess að
setja listaverkið mitt „Húnaflóann“
upp á vegg í nýju stofunni sem við
emm að gera klára, og baða mig í
sumarkvöldsólarlaginu í þeirri mynd.
Drekka í mig íslensku fegurðina. Hafíð
og fjöruna vantar mig líka, en ég læt
mér nægja skógarlækinn og Indalsálven í bili.
Kerfíð í Svíþjóð, eða „svenska sístemið“, eins og Sigurður
bóndi, faðir Agnars, tekur til orða, er frekar svifaseint og
drepleiðinlegt, og það er erfitt andlega fyrir óþolinmóða
að streða við þetta kerfí. En þetta er fjölmennt þjóðfélag
og flókið að mörgu leyti.
Svo er hestamennskan hérna dálítið undarleg að mínu mati
því maður getur átt von á því að sjá kerlingar með rúllur í
hárinu niðri í bæ með hestinn sinn í taumi, í göngutúr, og
að fara í reiðtúr tekur meiri tíma í undirbúningi en reiðin
sjálf sem er svo bara að fara fetið í nákvæmlega 22 og
hálfa mínútu!
Flest hér er svo flókið og alveg eftir bókinni. Það myndi
sjálfsagt líða yfír Svíann ef hann þyrfti að gera eitthvað
öðruvísi en venjulega, því svo fastheldinn er hann og
bókstaflega „reglu“samur. Ég held að þeir einu sem geta
bmgðist við því sem er óvænt og ekki skipulagt fýrir fram,
Kolla með Gógó systur sinni í
vegavinnubúðum.
Kolla að hjálpapabba sínum að gera að
aflanum. Fannar Jylgist með.
séu þeir sem vinna á sjúkrahúsunum. Hinir
allir þurfa að hugsa málið, velta vöngum og
spekúlera yfírvegaðir og alvarlegir í því hvemig
sé nú best að bregðast við og framkvæma.
Mér fínnst margir Svíar trúa því að þeir séu
með göfugri og góðhjartaðri þjóðum, vegna
þess að þeir em svo duglegir að flytja inn
„flóttafólk“ frá suðlægari löndum. En það
er ekki nóg að flytja fólk inn, heldur þarf
að klára dæmið og hjálpa því að lifa eins og
nýtir þjóðfélagsþegnar.
Þama þykir mér ýmsu ábótavant í sænska
kerfinu og ég held að Svíar séu svona duglegir
við að flytja inn „flóttafólk“ til þess að ganga
í augun á stóru risunum í Evrópu.
Ég hef kynnst nokkrum einstaklingum frá löndum eins
og Irak, Iran, Tyrklandi og Afríku og sumt af því sem þetta
fólk hefur mátt ganga í gegnum og búa við hér, er þess
eðlis að enginn Svíi eða Islendingur myndi láta það yfír
sig ganga. En flestir þeir Svíar sem ég hef kynnst em afar
góðhjartaðir.
Veðrið í Svíþjóð er öðmvísi en á Islandi, en samt svolítið
eins og ég minnist þess í æsku; snjór, kuldi og virkilegur vetur
á veturna, og sól og sumar á sumrin. Það er meiri loftraki
hér en heima á Fróni, meiri hiti á sumrin og meiri kuldi á
vetuma. Aðeins einu sinni á þessum þremur árum mínum
hér, hef ég upplifað dálítið íslenskan keim af veðrinu, en þá
var nýlega búið að snjóa og það gerði stinningskalda þannig
að það kom örlítill skafrenningur. Þá fór öll fjölskyldan út
að leika sér. Þetta kölluðu Svíamir óveður og storm. Það
rignir beint niður hér og í meira magni en ég er vön, og
298 Heima er bezt