Heima er bezt - 01.08.2009, Qupperneq 33

Frá borginni Cambridge.
1853, ef marka má manntalið. Kirkjubók Heydalasóknar segir
hana að vísu fædda 1851, en það er hæpið. Ekki veit ég hvað
á daga hennar hefur drifíð í Reykjavík eftir að kvennaskólinn
í Vinaminni lagði upp laupana vorið 1892. En níu árum síðar,
1901 yfírgefur hún bæinn og sest að á Staðarfelli í Lóni, hjá
frænku sinni Guðlaugu Bergljótu Vigfúsdóttur og manni
hennar, séra Jóni Jónssyni. Þar lést hún, eftir langvarandi
veikindi þann 1. ágúst árið 1921.
Tvær kennslukonur störfuðu og við skólann og bjuggu báðar
í Vinaminni, eins og Þóra. Þær hétu Elín Kristín Nielsen,
sögð 24 ára og Vilhjálmína Gíslason frá Stað í Grindavík,
19 ára. Vilhjálmína Þórunn Gíslason, eins og hún hét fullu
nafni, var dóttir séra Odds Gíslasonar. Hún fluttist síðar til
Ameríku og giftist Kjartani Isfeld skipstjóra í Manitoba.
Námsmeyjar í kvennaskólanum í Vinaminni voru 15 talsins.
Til fróðleiks má geta þess, að í manntali árið áður, nánar tiltekið
þann 1. nóvember 1890, er Þóra skráð til heimilis austur á
Valþjófsstað og þá sem saumakona. Segir það nokkuð um þær
áherslur, sem Sigríður lagði á námið í kvennaskólanum.
En fleiri bjuggu í Vinaminni veturinn 1891 til 1892. Meðal
þeirra voru María, systir Sigríðar og tveir leigjendur. Annar
þeirra hét Friðrik Friðriksson, sagður stud art, 23 ára að aldri.
Leynir sér ekki, að þar er á ferðinni piltur einn norðan frá
Hálsi í Svarfaðardal, síðar þekktur sem séra Friðrik, stofnandi
K. F. U. M. og K. F. U. K. og knattspymufélagsins Vals, einn
ötulasti forystumaður kristinnar æskulýðsstarfsemi á íslandi
fyrr og síðar.
í gögnum á Landsbókasafnsins, 2191 kvarto er m. a. að finna
próflista yfir námsárangur tíu af námsmeyjunum, frá byrjun
janúarmánaðar 1892. Þar getur að líta eftirtalin nöfn:
Kristrún Bjamadóttir, Gróa Sigurðardóttir, Ólafía ívarsdóttir,
Ingibjörg Bjömsdóttir, Sesselja Þorsteinsdóttir, Valgerður M.
Jónsdóttir, Valgerður Jónsdóttir (síðar húsmóðir í Miðdal í
Mosfellssveit, móðir Guðmundar, sem jafnan kenndi sig
við þann bæ), Guðný Jónsdóttir, Þuríður Hannesdóttir og
Guðrún Jónsdóttir. Sú síðast talda var á ámnum 1895 til 1897
forstöðukona Kvennaskólans á Ytri-Ey. Eftir það giftist hún
Eggert Ó. Briem, síðar hæstaréttardómara. Var hún baráttukona
Metropolitean safnið.
fyrir almennri menntun kvenna og beitti sér auk þess fýrir
framförum í heimilisiðnaði. Ekki er þess getið, að hana haft
skort nokkurt stórlæti.
Óneitanlega vekur það nokkra athygli að Sigríður skuli
hafa ráðið forstöðukonu að skólanum, í stað þess einfaldlega
að stýra honum sjálf, eða a. m. k. ýta honum úr vör. En hún
virðist hafa verið fúgl, sem ekki var tamt, að sitja lengi á
sömu grein.
Á Landsbókasafninu er að ftnna bréf, sem hún skrifar í
Kristjaníu, sem nú kallast Ósló, þann 14. janúar 1892. Sýnir
það, að hún hefur aðeins verið á Islandi fyrri hluta starfsárs
skólans. Bréfíð er til systur hennar, óvíst hvorrar þeirra. Þar
segir m. a.:
„Þér þykir víst óvœnt að fá bréf frá mér héðan, ekki síðar
en mér að skrifa það hér, en ég átti hingað erindi og verð hér
til Mánudags (hefi verið 10 daga). “
Skýringin á þessu flandri Sigríðar kemur fram í bréfi hennar.
Listasafnið í Kristjaníu hefur sýnt áhuga á að kaupa silfrið
hennar og annað „msl“, eins og hún orðar það innan sviga
þó.
Síðar í sama bréft segir Sigríður:
„A Sunnudagskvöldið er ég boðin til Professor Sars til að
borða með Björnsterne Björnson, Ibsen og Nansen, ásamt
fléiri stórmennum. “
Fer ekki milli mála, að dóttir Einars hattara í Brekkubæ
er orðin nokkuð veraldarvön og handgengin fólki, ólíku því
sem arkaði um troðningana í Grjótaþorpi á hennar tíð. Og
þó; menn á borð við Benedikt Gröndal og Jón Guðmundsson
Heima er bezt 321