Heima er bezt - 01.08.2009, Síða 40

með lítilli vél til Malaga. Við komuna
þangað kom í ljós að það vantaði allan
farangur ffúarinnar. Og fannst hann hvergi.
Daginn eftir fékk hún aðra töskuna, litla
tösku sem skipti eiginlega engu máli. Eftir
einhveijar tafir á flugvellinum vegna þess
ama fómm við svo í leigubíl til Gíbraltar,
ferð sem tók að mig minnir um 2 eða
3 tíma.
Skipið hafði tafíst og kom ekki fyrr en
aðfaranótt 16. júní svo frúin fékk tíma
til að kaupa sér föt.
Nú svo var farið ffá Gíbraltar um
hádegi 16. júní. Hin taskan fannst svo
en flugfélagið neitaði að senda hana til
Suður-Ameríku svo að hana sá frúin
ekki fyrr en löngu seinna eða eftir að
hún kom heim.
Ferðin gekk sæmilega vel en um 4200
mílur em milli Gíbraltar og Rió. 27. júní
fóram við yfir miðbaug á 26°V. Þar kom
Neptúnus konungur í heimsókn og við,
þessir óskírðu aumingjar fengum skím
með viðeigandi hætti, og eins og siður er
þegar farið er yfir miðbaug í fyrsta sinn.
Ég hafði fengið heimsókn sendimanns
kóngsa um nóttina. Hann spurði mig með
miklum þjósti, hvem ljandann ég, sem
meira segja væri ættaður norðan undan
heimskautsbaugi, væri að lufsast á þessum
slóðum og það óskírður. Ég skildi sko fá
fyrir ferðina deginum eftir.
Svo vildi til að 2 af 6 persónum um
borð höfðu fengið skím áður. Skipperinn
og kokkurinn.
Eitthvað fannst mér nú þessi mjög
svo ókurteisi sendimaður minna nrig á
kokkinn. Svo var það um klukkan 14 þann
27., að fasmikill Neptúnus mddist inn í
brúna, stoppaði skipið og skipaði mér
að „dmlla“ mér út á brúarvæng og bíða
þar örlaga minna, meðan hann færi yfir
pappíra mína. Hvort mér væri yfir höfúð
heimilt að sigla þama. Hann hefði frétt að
ég heföi jafnvel farið yfir heimskautsbaug
án hans leyfis, óskírður með öllu.
Ég reyndi að malda í móinn og
sagðist vera með heimild og vottorð frá
hreppstjóranum í Grímsey um þá yfirferð,
en hún væri bara heima.
Hann sagðist ekkert kannast við þennan
svokallaða hreppstjóra og því síður heföi
hann leyfi frá sér til að gefa óskírðum
apaköttum eins og mér, þannig leyfi.
Stuttu seinna kom hann með miklu
Að ofan og til vinstri: Horft til
fljótsbakkans.
og geta þeir sem þekkja mig, vel skilið
þá nafngift.
Nú, svo var skipstjórafrúin tekin og
ausið yfir hana skömmum og hún spurð
hvem ijandann hún væri að þvælast þama,
hálfhakin, óskírð og í algera leyfisleysi inn
í heimi karlmennskunnar. Síðan fékk hún
yfirhalningu frá guðinum og aðstoðarmanni
hans. Að því loknu kom svo röðin að
hinum tveim undanvillingunum.
Allir fengu skím og vottorð upp á það
að serimóníunni lokinni.
Eftir þetta stungu flestir sér í sjóinn og
svo var grillað og kvöldverður etinn út
á dekki. Svo var ferðinni haldið áffam
eins og ekkert hefði í skorist.
Að bryggju í Ríó komum við svo að
kvöldi 4. júlí kl 23:30.
Höfundur bregður á leik fyrir Ottesen.
handapati veifandi einhverjum pappímm
sem við nánari athugun reyndust vera
íslenska skipstjóraskírteini mitt.
„Hverskonar bananalýðveldis
skeinispappírar em þetta,“ spurði hann, „og
á hverskonar ijandans apakattamáli.“
Ég reyndi að róa hann en hann ætlaði
ekki að taka neinum sönsum. Skipaði hann
nú aðstoðarmanninum sínum (þessum
með kokkseinkennin) að taka mig og
halda mér, meðan hann gæfi mér réttu
meðulin til að hreinsa mig af þessum
norðurheimsrembingi.
Eftir meðalatökuna barði Neptúnus mig
í hausinn (mjög nett) og hellti yfir mig
hálfgerði sósu, illa lyktandi. Síðan kvaðst
hann skíra mig „Sværdfisken uden d“,
sem sagt „sværfisken'1 (fituhlunksfiskinn)
Það tók ekki langan tíma að losa gámana
10 en um 100 manna herflokkur sá um
löndunina. Því miður var skýjað svo að
hin ffæga stytta af Kristi á Corcovado
fjallinu sást illa.
Við fórum svo ffá Ríó kl 3:30 þann 5.
júlí. Skipið haföi verið bókað með farm af
hrájámi (pigiron) frá Vitoría í Brasilíu til
Mantranzas, sem liggur við Rió Orinoco
í Venesúela.
Við komuna til Vitoria um hádegi þann
7. júlí eftir 280 mílna siglingu og lögðumst
við akkeri á ytri höfninni. Meðan vil lágum
þar um nóttina dundu á manni köll á VHF,
rás 16 (neyðarbylgju) og var maður beðinn
að koma á hinar og þessar rásir. Þetta vom
ýmsir næturklúbbar sem lofúðu manni,
kannski ekki gulli og grænum skógum,
en að losa sig við gull og fá karmski að
328 Heima er bezt