Heima er bezt - 01.08.2009, Qupperneq 47

var hægt að sjóða þær fastar út í síðumar
og svo kapalsíló ofan á þær. En þama
urðum við að sjóða sílóið fyrir íraman
alla olíutanka. Þannig, að með fúlla
olíutanka og öftustu ballasttankana og
áður nefiida 5 magnara aftast í lestinni,
þá höfðum við neikvæðan stafnhalla. Og
svo var það gróðurinn sem sest hafði sest
á skipið og þessi eilífi vesturstraumur
þarna. Nema hvað, samspil þess alls varð
til þess að skipið gekk ekki á nema um
2ja-3ja mílna ferð.
Ekki var þetta nú glæsilegt og nærri
2500 mílur á milli Willemstad og
Recife. Rúmlega mánaðar sigling að
öllu óbreyttu.
En er við sigldum lengra og eftir að við
komumst á suðlægari stefnur, þá komnir
austur fyrir Trínidat, þá fór þetta nú allt
að ganga betur. Við hefðum geta stytt
okkur mikið leið með því að fara inn í
Paria-flóa, sem er einskonar flói á milli
Venesúela og Trínidad. En út úr honum
að suðaustanverðu er frekar þröngt og
straumhart sund sem nefhist „Serpents-
mynni“. Þetta lögðum við ekki í vegna
hæpinnar stjómhæfni skipsins.
Við vomm rétt komnir á suðlægari
stefnu er við fengum telex, frá „Alcatel
Sumbmarine Networks Marine“ um að
halda til St. George á Bermúda.
Stefni var þvi snúið í norðurátt. Ef mig
misminnir ekki þá voru um 1700 mílur
þangað frá þeim stað sem við vorum á.
Hálf gekk nú ferðin seint. Ekki batnaði
það þegar lengra dró norður eftir, því þá
fór að kula á okkur af norðaustan. En svo
kom nú niesta „babbið í bátinn“. Við áttum
engin kort af Bermuda yfirhöfúð. Eina
kortið sem við höfðum var úr kortabók
breska flotamálaráðuneytisins. Þar em
númer sem á sjókortunum eru sýnd á
ófúllkomnu korti af eyjunni.
Þegar við nálguðumst höfðum við
samband við strandgæsluna á Bermúda,
sem gaf okkur upp leiðarpunkta, sem við
settum inn í GPS-tækið hjá okkur.
Þegar við nálguðumst eyjuna fór
norðanáttin að aukast og datt ferðin
niður.
Sjálfur forstjóri útgerðarinnar, Jöem
Folmer, var kominn til Bermúda og
var hann að gera Gunnar vitlausan
með allskonar leiðbeiningum gegn um
telexið um það hvemig hann skildi haga
dælingum og siglingu. Jöem, sem að vísu
Um borð í Danica Red íferðinni.
0 15 30km
0 15 30 mi
Tobago
Scarborough,
Caríbbean Sea
Toco
,PORT-OF-SPAIN
. • Arima
Tunapuna
Oulf ) Sangre Grande
Trinidad
Paría *PrúntLisas V
A Atiantic
r___ / Ocean
'Point , Guayaguayare.
Fortin Siparia _.
'Point Lisas
Pointe-á-Pierre.
San Femando .
Kort af Trinidad.
er skipstjómarmaður sjálfúr, vissi hins
vegar ekkert hvemig skipið var hlaðið
og Gunnar stóð ekkert í að kynna honum
það.
Svo fóm að berast skeyti ætluð
forstjóranum til okkar. Þar á meðal frá
áður nefhdum hjónum, Antoni og Piu.
Forstjórinn hafði nefnilega látið þau boð
út ganga til hinna skipanna að öll telex
ætluð honum, skyldu send til okkar eftir
vissa dagsetningu. En svo seinkaði okkur
og sú dagsetning orðin gild.
Þennan gullmakríl fengum við á
leiðinni.
Við fengum lóðs nokkuð lengra út en
ef við hefðum haft einhver kort. En allt
gekkþettavel ogkl. 13,þann 13nóvember
bundum við landfestar á St. George.
Jöem hældi okkur á hvert reipi eftir að
hafa fengið skýringu á hinum neikvæða
stafhhalla (eða því að skipið lá 'A fet ffam)
og að við skyldum sigla síðasta hlutann
kortalausir.
Eg var komin einn mánuð ffam yfir
umsaminn tíma og nú spurði hann mig
hvenær ég vildi fara heim. „Strax og hægt
er,“ svaraði ég. „Þú ferð í kvöld,“ sagði
hann. „Gefðu mér nú tíma til að pakka,“
svaraði ég. En svo komumst við að því að
léttasta flugið Bermúda-Heathrow-Kastmp
var ekki hægt að fá fyrr en þann 17., en
þá það gekk eftir.
Kominn var ég svo heim að morgni
18. nóvember, árið 2000.
Af Danica Red og kaplinum er það að
sega að skipið lá með hann í 1 /i rnánuð í
höíhinni í St. George, uns 3 eða 4 kapalskip
höfðu lestað úr því.
Eg átti afturkvæmt aftur um borð í skipið
en þá með öðmm skipstjóra, á öðmm
slóðum og með aðra farma.
Eg læt nú þessum tilbakahugrenningum
mínum lokið. Þakka öllum sem hafa haft
nennu til að lesa þær.
Heima er bezt 335