Heima er bezt - 01.08.2009, Síða 66

lönd og leið.ég lærði eitt sinn stutt ljóð, sera Bragi Jónsson
frá Hoftúnum (1900-1980), bróðir Margrétar Jónsdóttur
skáldkonu, orti. Mun það hafa birst í Æskunni, þar sem
Bragi skrifaði undir sem höfúndur.
Ljóðið er innilegt og lýsir djúpri ást höfundar á landi
okkar og þjóð, en það er á þessa leið:
Eg elska þig, litla landið mitt,
og líka hvert einasta barnið þitt.
Eg elska hvert blóm, sem á því grœr,
ég elska hvert líf, sem grær þér nœr.
Og þó að ég færi um fjarlœg lönd,
ég forlaga minna gleymdi ei strönd.
Við lifum í köldu landi
við litla mengun, sem kunnugt er.
En oftast nœr er þó eitthvað,
sem okkur kvíða ber. (A.B.S.)
Sveitir eyðast af mannfólki. Svo er um Laxárdal í Austur-
Húnavatnssýslu. En saga hefur gerst þar, ekki síður en
annars staðar:
Þó að dœi blómleg byggð,
bœjarnöfnin gleymast,
ber við hana að binda tryggð,
bændanöfn þá gleymast.
Gönguför um Laxárdal fór ég sumarið 2000 - og setti
saman erindi á leiðinni.
Ellin mig ekki bugar,
ég endist býsna vel.
Ennþá mér dável dugar
dagbók og myndavél.
A Vesturá vart ég gisti,
þótt verði fótur sár,
og eflaust eitthvað þyrsti,
- nú er hann Guðni nár.
A Vesturá bjó Guðni Sveinsson, faðir Rósbergs G. Snædals,
skálds.
Máttur ástarinnar er óneitanlega mikill og þarf ekki mörgum
orðum að eyða til að sanna slíkt. Hér á eftir fer ljóð sem ég
setti saman fyrir löngu og ber einmitt heitið
Máttur ástariimar
Við ástinni er ekki neitt að gera,
ótrúlega vítt er hennar svið.
Astin jafnan á sér lœtur bera,
ástin sífelltfegrar mannlífið.
Þó að ástin endist stöku sinnum,
ei nema fárra stunda bil,
ákaft hennar allir leita,
ei því verður hægt að breyta;
- afhennar völdum
urðu allir til!
Lagboðinn við ljóðið er eftir Guðjón Matthíasson (1919-
2004), en því miður er ekki hægt að birta hann hér; þar eð
ekki er fyrir hendi nótnasetning.
Góðir lesendur, þetta nægir líklega í bili. Lifíð heil.
Auðunn Bragi Sveinsson,
Hjarðarhaga 28, 107 Reykjavík.
Netfang: audbras@simnet.is
„Fótaskortur“ á tungunni
cA^ fór afsíðis sem gat farið afsíðis ...
^Jessi peysa er mjög lauslát...
fjau eiga þvílíka myllu, lifa eins og
greifmgjar og leika á alls eggi...
^ann sló tvær flugur í sama höfuðið ...
...þama hefði ég sko viljað vera dauð fluga á vegg ...
£g sá svo sætan strák að ég fór alveg fram hjá mér ...
j£g var svo þreyttur að ég henti mér undir rúm ...
<0ann sat bara eftir með súrt eplið ...
^fg, nú, góðir farþegar, er einmitt fengitími melóna ...
<£g hreinlega vissi ekki í hvorn fótinn ég ætti að setjast...
*0ann barasta kom eins og skrattinn úr heiðskíru lofti...
fjax stóð hundurinn í kúnni...
(Þar lá hundurinn grajinn...Þar stóð hnífurinn í kúnni.)
tyf) aður fer í bæinn til að sjá sig og sýna aðra ...
^vo handflettir maður rjúpumar ...
fólk núorðið er svo loðið á milli lappanna ...
JtJetta er ekki upp i köttinn á Nesi. Betur sjá eym en auga
<£g er alveg stein vöknuð!
(eftir að hafa verið steinsofandi.)
<£g er eitthvað svo sunnan við mig (sagt á Akureyri).
»að er ég sem ríð rækjum hér (að ráða ríkjum).
£g er búinn að vera andvana í alla nótt.
JjPóm var ekki reist á hverjum degi!
^/insamlegast beinhreinsið vínberin (í jólauppskrift).
/lærin lengjast sem lifa
(maður lærir svo lengi sem liftr).
.Jjivo lengist lærið sem lífíð.
354 Heima er bezt