Heima er bezt


Heima er bezt - 01.08.2009, Síða 68

Heima er bezt - 01.08.2009, Síða 68
1460 til 1490, hafi bóndi einn búið á Hólmum. Þrjá sonu átti hann og var einn blindur. Bóndi var auðugur að fé, löndum og lausum aurum. Hólma átti hann, jörðina og kirkjuna, svo og jarðir aðrar er til hennar lágu. Bóndi andaðist og skiptu þeir bræður arfi, en þeir voru illir bræðumir. Gjörðu þeir nú vottað skiptabréf og var undirritað af þeim, ásamt handsöluðu nafni bróður síns, hinum blinda. Var það heyrinkunnugt gjört, en í ljós kom þá, að ílekað höfðu þeir hlut hins blinda bróður síns, svo að í hans hlut kom sker eitt lítið og var eigi grasi gróið. Sker þetta lá undir hinum svonefnda Stórhólma. Eigi fékk hann hinn blindi bróðirinn leiðréttingu mála sinna, þótt reyndi og kvartaði yfir ranglæti bræðra sinna, hverju hann hafði verið beittur. En þeir kváðu þetta gjört með hans vitund og vilja og bám fyrir sig skiptabréfíð. Mátti hann nú við svo búið una. Litlu síðar lét Guð af gæzku sinni reyðarhval einn mikinn festast á skerinu. Var hvalurinn eign hins blinda bróður og var til framdráttar honum um langan tíma. Hefir skerið síðan heitið Reyðarsker. Nú bar það til nokkm síðar, að biskup kom til Hólma í vitjunarferð. Frétti hann þá skipti þeirra bræðra og átaldi þá þunglega mjög fyrir ranglæti þeirra, það er þeir höfðu beitt bróður sinn, blindan og ósjálfbjarga. Kunnu þeir bræður illa átölum biskups, þykktust við, tóku hann og sveina þá er honum fylgdu og settu í bát þann sinn áralausan, er stóð niður við sjóinn. Þar heitir síðan Biskupsbás, er bátnum var hmndið á flot. Hugðu þeir að biskup og sveinar hans myndu farast þar, þar eð vindurinn stóð af landi - sennilega norðvestan þræsingur, en þá stendur vindurinn út ljörðinn. En svo bar til að bátinn rak að landi handan - og sunnan fjarðarins. Heitir þar síðan Biskupshöfði, er þá biskup bar að landi. Biskup lét síðan dæma í málinu tólf presta dóm og dæmdu þeir þá bræður frá löndum og lausu fé, Hólmastað, kirkjunni og lönd þau eður jarðir er lágu til staðarins til eignar (biskups? og) kirkjunni. Af fé þeirra bræðra lagði svo biskup jarðirnar Sómastaði, Sómastaða-gerði ásamt Stórhólma til framfærslu hinum blinda bróður og ákvað að jafnan skyldi þar vera fátækra fé til ffamfærslu einhverjum þarfamanni í Reyðarfirði og hefði Hólmaprestur umráð jarðanna. Örnefnasagan er vissulega skemmtileg tilraun til þess að skýra það hvemig þessi ömefni urðu til. Það er vafalítið að biskupar hafi komið eitthvað við sögu, en ffáleitt á þann hátt sem sögnin greinir ffá. Sennilegt er að eg held að biskup eða biskupar, er þeir skyldu fara í vitjunarferð á Suðurfirði eða komið þaðan hafi fremur kosið að láta ferja sig yfir ljörðinn ffemur en að fara inn fyrir ljarðarbotn, auk þess sem leiðin út eða inneftir var illfær sunnan megin fjarðar, en þar þurfti þá að fara um einstigi yfir svokallað Handarhald, en það er klettabelti sem nær frá fjalli niður í fjöruborð, illfært gat þar verið að sögn og þó einkum ef svellbólstrar lögðust yfir einstigið á hausti eða vetri. Auk þess þurfti að fara yfir Bolagjótuna svokölluðu sem var litlu betri yfirferðar en Handarhaldið. Nú liggur þama yfir ágætur akvegur frá Reyðarfírði til Fáskrúðsfjarðar enda búið að sprengja úr klettunum á báðum stöðum. Það var því vissulega miklu þægilegra að láta ferja sig yfir fjörðinn. Af þessu held eg að þessi tvö ömefni séu komin: Biskupsbás og Biskupshöfði. Ekki er vitað hvort Hólmar hafí verið landnámsjörð - en líklegt þykir mér að þar hafi árla byggt verið - og snemma á þjóðveldisöld orðið samkomustaður fyrir sveitina. Ömefnin Leiðarhöfði, Leiðarvík og Hörganes, sem eru rétt utan við Hólma, þykja mér benda til þess að þama hafi leiðarþing verið haldin er höfðingjar eða goði kom frá Alþingi. Leiðarþing voru yfirleitt til foma haldin að hausti. Að vísu voru goðorðsmenn ekki skyldugir að koma til leiðarþings og þar voru engin dómsstörf uppi höfð. Eg heft að vísu enn ekki komið út í Leiðarhöfða og fram á Hörganes, en þar eru sagðar rústir. Þar gætu líka hafa verið haldin blót. Af því fara að vísu engar sögur, svo þetta er tilgáta. Austfirðingasögur brunnu í brunanum mikla í Kaupntannahöfn, svo af Aust- firðingum fara fátæklegar sögur. En vel hefír á Hólmum verið búið og þar ríkir bændur - að öllum líkindum. Eigi er vitað nær kirkja kom á Hólmastað, þó mun það eigi allöngu effir kristnitökuna árið 1000 eða á 11. eða 12. öld. Hefir þar þá verið í fyrstu bændakirkja eða hálfkirkja - en alkirkja ekki fyrr en nokkm síðar og þá með aðsetri prests. Hvaða höfðingjar eða góðbændur byggðu Hólma fyrst er löngu horfíð í tímans haf. Hólmakirkju er sennilega fyrst getið í kirknatali Páls biskups Jónssonar í Skálholti (1195 - 1211), en hann lét semja skrár um kirkjur þær í Skálholtsstifti, allar er presta þurfti að fá til - kringum 1200. Arið 1367 virðist Maríukirkja á Hólmum eiga Ijórðung af heimalandi, eftir því sem ffá er sagt í svonefndri Hítardalsbók, þá virðist hún einnig eiga fjórðung í Krossanesreka hvað sem á ber eins og komist er að orði í Fornbréfasafni. í lok 14. aldar virðist því eignarhlutur kirkjunnar enn vera óbreyttur eða 14 af jörðinni. Velta má því fyrir sér, hvemig kirkjan eignaðist fjórðung jarðarinnar Var eigandinn ef til vill að gerast próventu- maður kirkjunnar eða reyndist kostn- aðurinn af viðhaldi kirkjunnar og annað viðkomandi henni honum ofjarl fjár- hagslega eða kom eitthvað annað til? Því verður ekki svarað með vissu hér. En frá því er sagt 11. bindi Fombréfasafhs, að Þorlákur biskup hinn helgi í Skálholti Þórhallsson 1178 - 23 des. 1193 hafi sumarið 1179 hafið yfirreið sína um eða til Austfjarða og þá um leið hafið tilkall til umráða yfir stöðum sem kirkjur stóðu á. Komist er svo að orði í Fombréfasafni: „ að hann hafi í þessari ferð náð yfirráðum yfir öllum stöðum fyrir austan Hjörleifshöfða, nema Þvottá og Hallormsstöðum og hafi það haldist síðan“. Haft þá verið bændakirkja á Hólmum er líklegt að biskup hafi þá náð yfirráðum yfir henni og 14 jarðarinnar. Þetta er að vísu aðeins tilgáta mín. A 15. og 16. öld verða hins vegar veru- legar breytingar á eignarhaldi kirkjunnar ájörðinni. Um miðja 15. öld eða um 1450 býr á Hólmum Guðmundur Magnússon og kona hans er Valgerður hét og var 356 Heima er bezt
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Heima er bezt

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.