Flug : tímarit um flugmál - 01.10.1946, Síða 7

GUÐMUNDUR EINARSSON
FRÁ MIÐDAL:
Allt landið
æ finc ^avöllur
J JÁLEITAR vonir hinna fyrstu svifflugsmanna
eru þegar orðnar að veruleika. ísland bar gæfu
til að láta eigi sinn hlut eftir liggja, hvað þessa fögru
íþrótt snertir.
Djarfhuga mcmi, sem iðkuðu íþróttina í önclverðu,
sáu brátt, að land vort hefur betri skilyrði en flest
lönd álfunnar fyrir svifflug. Og eins hitt, að úr kjarna
félagsskaparins myndu vaxa flugkappar þeir, sem okk-
ar strjálbyggða land þarfnaðist. Þeir fengu hingað
kennara með ærnum kostnaði, og höfðu æfingarvelli
fyrst við Sauðafellsflóa og síðar á Sandskeiði og í
Eyjafirði.
Öll æfingastarfsemi hlaut að verða staðbundin
fyrstu árin, tækin voru þá og gerð af vanefnum,
einnig skorti flugvélar til dráttar og til að kanna
lendingarstaði. Á síðasta áratug hefur flugtæknin
þroskazt mjög ört, og stjórnendur svifflugsfélaganna
hafa fylgzt vel með öllum nýungum erlendis. Nú
eiga félögin afbragðsgóðar svifflugur og dráttarvélar,
einnig kennara, sem þola samanburð við kennara
annarra þjóða. Það virðist því tímabært að athuga
framtíðarmöguleikana og færa út starfssviðið, með
það fyrir augum, að allt landið verði æfingavöllur
fyrir svifflug. Fátt ætti að vera því til fyrirstöðu,
ágætir lendingarstaðir um gervallt landið, sléttir sand-
ar, harðvellir og jökulbreiður. Ekki skortir fjallabrún-
ir, sem gefa góðan byr, eða „lægða“-randir hæfilegar
til langflugs. Flugmenn, jarðfræðingar og veðurspá-
menn vita þetta mæta vel, og ekki mun flugmenn
okkar skorta dug til að framkvæma og undirbúa mikl-
ar framkvæmdir, en allir áhugamenn um þessi mál
verða að hjálpa til með að koma þessu máli í fram-
kvæmd.
Mér skilst, að hér fari saman hagsmunir flugmál-
anna yfirleitt, því að nú eru áætlaðar flugvallagerðir
um land allt, og flugmenn — bæði vél- og svifflug-
menn — þurfa að fá flug- og eftirlitsstöðvar sem
víðast, einnig á hálendinu. Slíkar stöðvar væru einnig
þarfar vegna veðurathugana og ferðamannastraums,
sem mun leggja leið sina um hálendið.
Þannig yrði samvinna milli allra aðilja, sem stunda
ferðalög, flugíþróttir og flugferðir.
Margur mun spyrja: Hvaða þýðingu hafa langflug
fyrir svifflugmenn? Á sama hátt mætti spyrja: Því
hreyfum við okkur yfirleitt? Ég er þeirrar skoðunar,
að á íslandi sé tjóðurhælafólki ofaukið.
Þeir, sem flogið hafa yfir hvolfþök jöklanna, í gegn-
um tindaraðir Kerlingarfjalla, umhverfis Skrúðinn og
Drangey, eða hafa steypt sér gegnum eldskörð Gríms-
vatna og Kverkfjalla, rennt sér fram úr Öskjuopi Og
séð Herðubreið blasa við í morgunljóma, þeir geta
svarað þessari spurningu. Fyrir mér vakir ekki ein-
göngu að flugkappar okkar seti met í lang- eða hæðar-
flugi, heldur hitt, að svifflugmenn frá Reykjavík,
Akureyri og Hornafirði geti heimsótt hverjir aðra,
haft viðkomustaði, þar sem þeir kjósa, og jafnframt
flutt farþega. Slíkt er engin ofraun nú með beztu
svifflugum.
Til samanburðar vil ég benda á, að lengri ferðir
hafa verið farnar erlendis, yfir land með verri skil-
yrðum og færri lendingarmöguleikum. Til dæmis:
Svifflugmenn, sem nota uppstreymi Alpafjalla, hafa
FLUG - 5