Heimaklettur - 01.12.1943, Blaðsíða 25
SKÁLD ÆSKUNNAR 65 ÁRA
Sigurbjörn Sveinsson.
Þriðjudaginn 19. okt. s. 1. voru 65
ár liðin frá því, að Sigurbjörn Sveins-
son rithöfundur leit fyrst dagsins
ljós að Kóngsbakka í Húnavatns-
sýslu. Foreldrar Sigurbjarnar voru
þau hjónin Sveinn Sigvaldason og
Sigríður Þórðardóttir.
í æsku kynntist Sigurbjörn öllum
þeim erfiðleikum, sem fátækt barn
má reyna, en þrátt fyrir það dafn-
aði hið andlega ax barnssálarinnar
og safnaði kröftum í lífsreynslu
bernskusporanna, sem lágu víða um
fögur héruð norðan lands, og hin lit-
ríka tign íslenzkrar náttúru mun þeg-
ar í æsku hafa meitlazt í meðvitund
hrifríkrar barnssálar. Ber „BernsU
an“, fyrsta barnabók hans, sem er
sígilt og einstætt listaverk í íslenzk-
urn bókmenntum því órækt vitni.
Fimmtán ára að aldri yfirgefur
Sigurbjörn bernskuctöðvar sínar,
leggur land undir fót og flytur til
Reykjavíkur. Nam hann þar riokkru
síðar skósmíði. Níu árum síðar, 1902,
liggur leið hans aftur til Norður-
lands, og þá til Akureyrar. — Hafði
hann þar skósmíðavinnustofu um 6
ára skeið. En á þeim árum sendi
hann frá sér fyrstu bók sína, — Ijóða-
bók, — sem nefndist: Nokkur kvæði,
og komu út árið 1906. Ári síðar kem-
ur fegursta perla hans, Bernskan, á
bókamarkaðinn, og er jafnglitrandi
enn í lófa íslenzkrar æsku og hún
var fyrir 36 árum, þegar fyrstu eftir-
væntingarfullu barnsaugun, fikuðu
sig eftir línum hennar. Haraldur Ní-
elsson prófessor segir frá því í blað-
inu ísafold, árið 1913, með hversu
mikilli ákefð börn hans lásu sögur
Bernskunnar. Ummæli hans eru þessi
m. a.: „Þau lágu yfir þeim öllum
stundum og sumar sögurnar lásu þau
aftur og aftur þangað til þau kunnu
þær utan bókar. Þeim þótti svo
gaman, að leiðindin við að læra að
lesa, hurfu með öllu“.
HEIMAKLETTUR
17