Heimaklettur - 01.12.1943, Blaðsíða 29

Frá gljúfrum rísa tindahöfin hljóð
með htíassar burstir, furðumyndum greiptar
meitlaÓa boga, súlur stuðlum steyptar;
tíið strengi þagnar guðum þtíeðið Ijóð.
Þeim guðum, er þtíí eðli dýpst að ráða
sem urðartengslum bindur mdnn og fold,
og œttjörð hugans htíerju barni gefur,
sem gerir starfsönn dagsins draumum háða
dularþyrð fjalla, angan lyngs og mold,
og mosagliti að hrjóstrum hraunsins tíefur.
111.
Um siglur stormgnýr allra átta þýtur
og ótal tíitar benda geislum ttíeim,
htíer lending dylst í dimmu og þoþustíeim,
að döþþum ströndum nár og reþald flýtur.
En gegnum sortann; htíar sem bát þinn brýtur
bliþar ein stjarna, — þar er leihin heim.
Þú getur týnst, hún týnist aldrei þeim
sem tryggðabönd við mosa og hraun ei slítur.
Þín œttjörð bíður, htíar sem lýþur leit
að löndum, sem þér glóðu í tíbrármyndum.
Hún bíður þín tíið sól og sunnanþey.
Og mosinn þekur hraunsins hrjúfa reit
og helgur seiður tíaþir yfir tindum.
Og geislabrimið glitrar sþýjafley.
HEIM AKLETTUR
21