Heimaklettur - 01.12.1943, Side 27

Það er ekki að undra, þó að börn-
in, sem fara með Sigurbirni um töfra-
heima ævintýra hans, þyki vænt um
hann, þótt fæst þeirra hafi séð hann.
Það hefur enginn gefið þeim svo
heillandi ævintýri í öllu látleysi sínu.
Börnin geta farið með honum fagra
vormorgna upp eftir djúpum dölum,
þar sem ær og ungviði þeirra rása í
grænum hlíðum, en áin í dalnum
glitrar í geislabaði dýrðlegrar morg-
unsólar. Gil og gljúfur eiga öll sín
tælandi leyndardóma og íullkomin ró
íslenzkrar náttúru er svo djúp og
friðsæl, að börnin þora varla að anda
til þess að njóta sem bezt umhverfis-
ins og missa af engu. Þau fara með
honum í berjamó; lyngbrekkur og
lautir kunna frá mörgu að segja.
Blómin í brekkunum verða þeim nýr
heimur. Þessi blóm hafa þau ekki
séð fyrr. Þau fá að vita, hvað þau
heita, og hin nýja vizka gerir þau
hreykin mitt í faðmi náttúrunnar.
Fyrir getur komið, að þoku reki yf-
ir. Þá rifjast upp sögur um álfa-
borgir, dverghallir og huldufólk, en
eftir ýmisleg ævintýri kemur Sigur-
björn með krakkahópinn berjabláann
út undir eyru út úr þokunni, og nú
get þau sagt heimafólkinu frá ævin-
týrum sínum.
Það er sama, hvað fyrir verður
þegar Sigurbjörn bregður töfrasprota
sínum. Allt verður lifandi og eðli-
legt. Með öruggri snilld sinni hefur
hann snortið hin ungu hjörtu Islands
og að verðleikum orðið hinn ókrýndi
konungur í ríki þeirra.
Á síðastliðnu ári veitti Vestmanna-
eyjabær Sigurbirni tvö þúsund og
fimm hundruð krónur í viðurkenn-
ingarskyni fyrir ritstörf hans. Ætti
það að verða virðingarvert fordæmi
fyrir þá, sem miðla eiga fé ríkis-
sjóðs til listamanna lands vors, að
ganga ekki svo gjörsamlega fram
hjá Sigurbirni Sveinssyni sem hing-
að til. Verður slíkur sofandaháttur
varla látinn óátalinn. Gildir einu þó
hann hafi ekki sótt um skáldastyrk,
slíkt ætti að vera óþarfi fyrir rithöf-
unda, sem vinna af jafntvímæla-
lausri ósérplægni í þágu þjóðar sinn-
ar sem Sigurbjörn.
Að lokum vil ég óska skáldi æsk-
unnar allra heilla ófarna ævibraut,
og að yfir ævikvöldi hans megi verða
eins bjart og sögunum, sem hann
hefur gefið æsku íslands.
G. R. S.
Sá eini almenni friður, sem indverska þjóðin
þekkir, er friðurinn í fangelsunum.
Gandhi.
„Eg er þeirrar skoðunar, að hernaðurinn í Ev-
rópu árið 1944 verði hinn blóðugasti og dýr-
keyptasti, hvað mannslíf snertir, sem við höfum
nokkru sinni háð. Vér verðum allir að leggja oss
alla fram til þeirra átaka og herða upp hugann,
svo oss megi auðnast að sigra“.
s Winston Churchill.
ÞÁ VORU FÁIR MENN 1 HEIMINUM.
Eitt sinn kom kvekari nokkur til hertogans í
Sussex og bað hann að mæla með bænaskrá um
afnárn dauðadóms. Hertoginn mótmælti og vitn-
aði í þessi orð ritningarinnar: „Sá, sem blóði út-
hellir, hans blóði skal af manni úthellt verða“.
Kvekarinn svaraði: „Þú munt þó viðurkenna, að
ekki var Kain hengdur fyrir að drepa Abel bróður
sinn“. „Rétt segir þú“, mælti hertoginn, „en það
var sökum þess, að þá voru ekki tólf menn til í
heiminum, svo ekki var hægt að mynda dóm-
nefnd".
HEIMAKLETTUK
19