Læknaneminn - 01.03.1956, Side 3
LÆKIMAIMEMINIM
Útg. Fél. Læknanema Háskóla íslands.
i í'
Reykjavik, marz 1956 1.—2. tbl. 9. árg.
T/.'i
Tveir dagar í Iquique, Chile
Eftir Egil Jónsson, héraðslækni, Seyðisfirði.
Ritstjórn Læknanemans fór þess á
leit við nokkra lækna, sem stundað hafa
óvenjuleg læknisstörf, miðað við aðra
starfsbræður þeirra innlenda, svo sem
verið herlæknar skipslæknar o. f 1., að
skrifa stutta grein um einhvern atburð,
skemmtilegan eða óvenjulegan frá því
tímabili ævi sinnar. Því miður gat ekki
nema einn þessara lækna orðið við bón
okkar, og kunnum við honum bezta
þakklæti fyrir.
f fyrra vetur — veturinn 1955
— sigldi ég meðfram Chileströnd-
um, kom við í mörgum hafnar-
borgum og kynntist dálítið landi
og lýð. —
Chile er hrífandi og sérkennilegt
land, sem nær frá 18. til 55. suð-
lægrar breiddargráðu og er 4555
km löng landsspilda milli Andes-
fjallanna og Kyrrahafsins.
Ég ætla að segja stuttlega frá
heimsókn minni í sjúkrahúsið —
Hospital regional — í Iquique, sem
er bær í Norður-Chile, með um
60.000 íbúa.
Það var 1. og 2. febrúar 1955,
sem ég dvaldi þar. — Veðrið var
auðvitað hið dásamlegasta, sólskin
og hiti, sem ekki er hægt að láta
sig dreyma um í ísl. skammdegi
og stórhríðum. —
Sjúkrahúsið bar af öðrum mann.
virkjum í bænum og blasti við sjón-
um manna frá höfninni, hvít reisu-
leg bygging, uppi undir fjallshlíð-
inni. Þetta var nýtízku steinhús í
,,funkis-stíl“, 5 hæðir með ótal
svölum og stöllum í stórum húsa-
garði. Þar uxu pálmar og margs
konar annar gróður.
Þegar ég kom inn á lóðina og
fór að svipast um eftir aðaldyr-
um og líta í kringum mig, kom
út úr einum dyrunum ungur mað-
ur og spurði um erindi mitt. Ég
sagði honum, að ég væri skips-
læknir á sænsku skipi, sem lægi
hér á höfninni, mundi dvelja hér
2 daga og langaði til að líta á
sjúkrahúsið og kynnast dálítið
heilbrigðismálum Chilebúa.
Maðurinn talaði talsvert í ensku',
kynnti sig, kvaðst heita Ramos og
væri aðstoðarmaður hjá sjúkra-
húsforstjóra, sagði ég væri vel-
kominn og leiddi mig þegar fyrir
hann, en þar sem spönskukunn-
átta mín var lítil, varð ekki mikið
úr samræðum, en Ramos tók að
sér leiðsöguna og fór með mig
um sjúkrahúsið. Hann sagði, að
rúm væri fyrir 825 sjúklinga,
starfslið væri 400 alls, 300 konur
og 100 karlar —- auk lækna sem
væru 25 starfandi við stofnunina.