Læknaneminn - 01.12.1962, Qupperneq 3

LÆKN ANEftflllVIN
Útg. Fél. Læknanema Háskóla íslands.
Reykjavík, desember 1962 4. tbl., 15. árg.
9i olbeinn 9Cnstófersson, lœkmr:
Rön tgen lœkn ingar
Fyrri hluti
Kolb. Kristófersson, lceknir, hefur sýnt blaðinu þann
velvilja að taka saman ýtarlec/t yfirlit um Böntgen-
lœkningar, en þœr höfum við flest orðið að láta okkur
nœgja að þekkja af nafninu til. Fyrri hluti greinar
Kolbeins birtist hér og fjallar hann einkum um fysik
og teknik, en síðari hluti greinarinnar, sem birtist i
nœsta blaði mun fjalla um biologisk atriði, indicationir,
contraindicationir, prognosu, complicationir og control
í sambandi við Rtg.tlierapy. — Ritstjóm.
Vart mun hafa verið liðið árið
frá uppgötvun röntgengeislanna,
þegar tekið var eftir áhrifum
þeirra á lifandi vefi. Má segja, að
þá samstundis hafi þeir verið
teknir í notkun til lækninga.
í fyrstu var þeim beitt við húð-
kvilla, síðan við dýpri læsionir.
Telja má, að notkun þeirra þá,
hafi verið í hæsta máta ótímabær,
því svo til engar rannsóknir á á-
hrifum þeirra á lifandi vefi, heil-
brigða eða sjúka, höfðu verið gerð-
ar, enda hafa þeir skaðar verið
margir, sem komið hafa í ljós síð-
ari árin, og stafað hafa af kritikk-
lausri notkun þeirra.
Um áratugabil var það aðal-
vandamálið, að koma nægjanlega
miklu geislamagni á ákv. svæði,
án þess að skaða umhverfi þess
og yfirlæga húð, þ.e. fysisks og
tæknilegs eðlis.
Nú síðari árin hafa rannsóknir
fyrst og fremst beinzt að biolog-
iskum áhrifum þeirra.
I
FYSIK OG TEKNIK.
Að eðli eru röntgengeislar raf-
segulsveiflur, sem breiðast út með
hraða Ijóssins, hafa engan massa
og eru óhrifnæmar fyrir áhrifum
segulsviðs. Er því ekki hægt að
sveigja þær til né heldur að þétta
þær í mjórri og sterkari geisla-