Læknaneminn - 01.11.1969, Síða 23

LÆKNANEMINN
21
skyldu fjárveitingar leyfa, að þessi skrifstofa verði rekin? Hér eru
utanaðkomandi aðilar farnir að hafa býsna mikil áhrif á starfsaðstöðu
kennslustjóra. Sú hætta vofir því yfir, að kennslustjóri fái enga skrif-
stofu þrátt fyrir nauðsynina, sem getið er í greinargerðinni.
Það skiptir læknanema miklu máli, að vel takist til með kennslu-
stjórastarfið og er miður, að áðurnefndar gloppur skuli vera í reglu-
gerðarbreytingunni. H. B.
Öflun og dreifing upplýsinga og hugmynda.
Ýmislegt gerir aðstöðu íslenzkra læknanema í samskiptum og sam-
starfi við kennara þeirra veikari en ástæða er til. Eitt atriði er, að þeir
fulltrúar okkar, sem þessum málum sinna, hafa tíðum einir í fórum
sínum vitneskju, sem hver einasti félagsmaður F. L, ætti að hafa í
sínum kolli. Þetta verður oft til þess, að vandræðalegt samhengisleysi
verður í málatilbúnaði læknanema frá ári til árs. Aðrar meinsemdir eru
ríkjandi hugmyndafátækt, skortur á erlendum og hérlendum upplýs-
ingum og áhugaleysi, sem bæði er orsök og afleiðing hins fyrrnefnda.
Úr öllu þessu má áreiðanlega bæta. Gera verður F. L. að sterkari
samtökum en það nú er. Innan þess eru margir góðir starfskraftar,
sem ekki nýtast félaginu. Dreifa verður upplýsinga- og hugmynda-
öflun á marga menn, því að takmarkað er, hvað einstaklingur í tíma-
freku námi kemst yfir.
íslenzkir læknanemar eru aðilar að Alþjóðasamtökum læknanema
og undirnefnd þeirra um menntamál, SCOME. Einnig eigum við aðild
að Norræna læknakennslusambandinu, NFMU og Norræna lækna-
nemaráðinu, NM. Grátlegt er, hve illa okkur hafa notazt þessi sam-
bönd. Framangreindir aðilar hafa gefið út rit og skýrslur um sitthvað
varðandi nýjungar í læknakennslu, um erindaflutning og umræður á
ráðstefnum þeirra og um niðurstöður ýmissa kannana. Nokkurt magn
fróðlegra skýrslna og rita hefur slæðzt hingað óbeðið. Fáir vita um
þessar heimildir í fórum F. L. og færri kynna sér þær.
Fyrrgreind sambönd þarf að nota til að fá leiðbeiningar um góð
grundvallarrit og tímarit um nútímalega læknakennslu og nám, koma
síðan upp almennilegu heimildasafni, sem f jöldi manna yrði látinn moða
úr. Tímarit erlendra læknanema eru mörg eftirtektarverð og fjalla
um hluti, sem okkur skipta máli. Einhver þeirra ættu sennilega frem-
ur erindi í hillur félagsherbergisins en gamlir árgangar af The Practiti-
oner og JAMA.
Flest höfum við á takteinum stuttar athugasemdir um einstaka
þætti kennslunnar á því námsstigi, sem við erum stödd á hverju sinni
í rennslinu gegnum deildina. Síðan ekki söguna meir. Umræður um
slíkar hugmyndir og nýting þeirra hafa verið í lágmarki. Vinnubrögð-
in við tillögugerð um verklega kennslu x Læknadeild sl. haust voru um
margt til fyrirmyndar og vísa veginn að því höfuðverkefni, sem fram-
undan er, að vinna við mótun bættra kennslu- og námshátta í deild-
inni samkvæmt nýju skipulagi. Heppilegt virðist að kalla menn til
starfa að afmörkuðum verkefnum og setja þeim tímafrest til verksins.