Læknaneminn - 01.11.1969, Síða 58

50
LÆKN ANEMINN
Hetta
Loftop
Filma Lampi Liður
Filmuhylki Færitaug Linsa Slanga
fyrir filmu
Mynd 2.
er mjög sveigjanleg, 8,5 mm í
þvermál, 75 cm löng og innan í
henni liggja þræðir, sem
1) vinda filmuna út (eftir því
sem hún er notuð),
2) stjórna horni liðsins,
3) gefa rafmagn til perunnar.
Á efri enda tækisins er svo komið
fyrir stjórntækjunum og belg,
sem blæs lofti út um loftgötin á
hinum enda tækisins.
Aðferð við magaljósmyndun.
Fyrir ljósmyndun með Gastro-
camera (hér eftir kallað maga-
myndavél) er sjúklingurinn undir-
búinn með 12 klst. föstu og gefið
róandi lyf, vanalega Phenergan og
atropín. Maginn er síðan tæmdur
með slöngu til að tryggja, að hann
sé alveg tómur. Þá er háls sjúkl-
ingsins deyfður og slangan færð
niður í maga og maginn blásinn
út. Síðan eru teknar eftir vissu
kerfi þær 32 myndir, sem filman
leyfir. Ef vel tekst til, nást myndir
af mest öllu innra borði magans.
í rökkvuðu herbergi má nokkuð
átta sig á staðsetningu myndavél-
arinnar innan í maganum eftir
ljósgeislanum, sem sézt í gegnum
kviðvegginn. Betra er þó að geta
notað gegnlýsingu með sjónvarps-
skermi til að staðsetja myndavél-
ina, og hefir sú geislun engin skað-
leg áhrif á filmuna. Þar sem alltaf
vill verða eitthvað eftir af slími
í maganum, þarf að halla sjúkl-
ingnum þannig, að höfuð halli nið-
ur, þegar teknar eru myndir af
neðri hluta magans og öfugt.
Þó að notkun magamyndavéla
yrði mjög útbreidd í Japan, barst
þessi aðferð seint til annarra
landa. Árið 1963 (6), en þó aðal-
lega 1964 (7) og 1965 (8), sjást
skrif um þetta í læknisfræðiritum á
enska tungu, og tækið var víða
tekið í notkun á árunum 1964-
1967. Það virðist hafa háð út-
breiðslu tækninnar, að margir
höfðu vantrú á blindri myndatöku,
en væntu meiri árangurs af trefja-
glersáhöldunum.
Kostir ljósmyndunar með maga-
myndavél framyfir magaspeglun
eru þessir helztir: Skoðunin er auð-
veld fyrir sjúklinginn og má segja,
að allflesta sjúklinga sé mögulegt
að skoða án teljandi hættu. Að-
ferðina er auðvelt að kenna, gagn-
stætt magaspeglun, sem lærist
fremur seint, því kennarinn verður
að einbeita sér að skoðuninni og
getur ekki veitt nemandanum mik-
ið tækifæri til að sjá. Þá er það
og mikils virði að geta skoðað
ljósmyndimar í ró og næði og með