Læknaneminn - 01.04.2007, Síða 26

Stúdentaskipti
Dottore Þorleifsson e Dottoressa
Margrétardóttir? Va bene!
Frásögn af för tveggja læknanema til Italfu á vegum
Alþjóðanefndar læknanema
Höfundar:
Ólöf Birna Margrétardóttir og Sigurður
James Þorleifsson, 4. árs nemar.
að var snemma árs 2006 að við, Ólöf Birna og Sigurður
James (þá 3. árs nemar), fórum að huga að því að
komast í skiptiprógramm á vegum IFMSA á komandi
sumri. Það stóð til hjá okkur að vera á ferðalagi allt
sumarið og enda einn mánuð á vel völdum stað í Evrópu í
skiptiprógrammi. Eftir miklar vangaveltur og ráðleggingar
frá fulltrúum Alþjóðanefndar varð Ítalía fyrir valinu. Þá
tóku við heilmiklar pælingar um hvar á Ítalíu skyldi sækja
um. Ófáum mínútum eyddum við á heimasíðu IFMSA við
að spá og spekúlera hvaða stöðum við ættum að óska eftir.
Við völdum staði sem voru frekar norðarlega, við ströndina
og þar sem var töluð enska því hvorugt okkar talaði ítölsku
af neinu viti. Umsóknarferlið var ekki flókið. Við fengum
umsóknarblaðið sjálft hjá fulltrúum í Alþjóðanefnd,
þurftum að skrifa „motivation letter", hafa staðfestingu á
enskukunnáttu og tvær passamyndir. Stuttu síðarfengum
við aðgang á heimasíðu IFMSA þar sem við gáfum frekari
upplýsingar. Þá var bara að bíða eftir að verða úthlutað
plássi á góðum stað á Ítalíu. Um miðjan júní var Ijóst
hvar á Ítalíu við myndum eyða ágústmánuði, í litlum bæ
sem heitir Caltanissetta og er á miðri Sikiley. Okkur stóð
nú ekki alveg á sama, hafandi heyrt mafíusögurnar og
tilhugsunin um að vera syðst á Ítalíu í hitanum í ágúst
var ekki til að bæta það. Það hvarflaði m.a.s. að okkur að
afþakka þessa dvöl en sem betur fer létum við slag standa
og sjáum alls ekki eftir því í dag.
Ferðalagið til Sikileyjar gekk ekki áfallalaust fyrir sig.
Það munaði minnstu að við misstum af skipinu sem átti að
flytja okkur frá Róm til Palermo vegna lestarseinkunar og
við þurftum bókstaflega að hlaupa eftir höfninni með allan
farangurinn okkar þegar úr lestinni var komið. Við rötuðum
að sjálfsögðu ekki neitt en fundum rétt skip á síðustu
stundu! Siglingin var yfir nótt og árla morguns var lagt að
bryggju í Palermo. Þá vandaðist málið, hvernig áttum við
að komast á lestarstöðina? Lonely Planet bókin okkar sem
hafði hingað til reynst okkur svo vel hafði ekkert kort af
Palermo og enginn talaði ensku. Þreytt og pirruð héldum
við af stað í steikjandi hita og krossuðum fingur í þeirri von
að við værum að ganga í átt að lestarstöðinni. Við
reyndumst vera á réttri leið og ekki leið á löngu þar til við
fundum lestarstöðina en komumst þá að því að við þurftum
að bíða í næstum 3 tíma eftir lestinni. Öll bið tekur þó
enda og fyrr en varði vorum við komin um borð í rétta lest
og á réttri leið. Við höfðum þó örlitlar áhyggjur af því
hvort það yrði einhver til að taka á móti okkur því við
vissum ekkert hvert við áttum að fara, höfðum aðeins
nafnið á tengiliðnum okkar henni Giusy Gallo og tölvupóst
frá henni þar sem hún fullvissaði okkur um að einhver tæki
á móti okkur. Við komuna til Caltanissetta var enginn á
lestarstöðinni. Við ákváðum þá að bíða enda fátt annað í
stöðunni, hvorki með símanúmer til að hringja í né
heimilisfang. Eftir rúmlega tveggja tíma bið fannst okkur
nóg komið. Við skelltum okkur í strætó upp á sjúkrahús
bæjarins til að freista þess að finna Giusy Gallo eða
einhvern sem gæti aðstoðað okkur. Það reyndist hægara
Með sambýlingunum á toppi Etnu. Thomasz og Kasia frá Póllandi ogAnca Við dómkirkjuna í Cefalú
frá Rúmeníu.
2 6 Læknaneminn 2007