Læknaneminn - 01.04.2007, Síða 27

A pizzeriu með dottore Amico og tveimur dottoressum af sjúkrahúsinu
sagt en gert því enginn talaði ensku. Eftir ýmsar
tungumálatilraunir þar sem blanda af ensku, spænsku,
frönsku og þýsku varreynd gáfust starfsmenn sjúkrahússins
upp á að reyna að skilja okkur. Nú voru góð ráð dýr. Einn
starfsmannanna fór þá inn á bráðamóttöku sjúkrahússins
og gekk milli herbergja til að kanna hvort þar væri einhver
enskumælandi. Viti menn! Á einni stofunni var ung stelpa
sem talaði ensku. Hún túlkaði fyrir okkur en enginn
kannaðist við Giusy Gallo. Mamma stelpunnar, Donatella,
sá aumur á okkur og vildi allt fyrir okkur gera. Donatella
hringdi í fullorðna móður sína og sú gamla fór í símaskrána
og hringdi í alla með eftirnafnið Gallo sem bjuggu í bænum
og spurði hvort þeir ættu dóttur eða frænku sem héti Giusy
og væri í læknisfræði. Ekkert hafðist upp úr því krafsi og
við aftur á byrjunarreit. Donatella bauð okkur að gista hjá
sér en við kunnum ekki við að þiggja það svo það endaði
með því að hún reddaði okkur hóteli fyrir nóttina. Vinkona
hennar keyrði okkur á hótelið, við gátum loksins losað
okkur við farangurinn og farið í langþráða sturtu. Annarri
eins gestrisni höfðum við aldrei kynnst, við vissum ekki
hvaðan á okkur stóð veðrið. Donatellu, sem þekkti okkur
ekki neitt var mikið í mun að hjálpa okkur á sama tíma og
I Syracusa
Fyrra matarboðið hjá dottore Lacagnina. Við borðið sitja frá vinstri dottore
Lacagnina, dottore Amico, Rosa eiginkona Amico, Sylvana eiginkona
Lacagnina, Ólöf Birna og Sylvia dóttir Lacagnina.
dóttir hennar lá á sjúkrahúsinu eftir mótorhjólaóhapp.
Þetta var þó ekki í síðasta skiptið sem við áttum eftir að
finna fyrir ótrúlegri gestrisni Sikileyinga.
Eftir góðan nætursvefn fórum við á stúfana til að reyna
að finna hina margumræddu Giusy Gallo. Við fundum
túristaútibú en enskukunnáttan þar var af skornum
skammti eins og annars staðar. Viljinn til að hjálpa var þó
alltaf fyrir hendi og eftir töluvert handapat og bendingar
fengum við afnot af tölvu hjá þeim. Þar gátum við fundið
númerið hjá Giusy í upplýsingum sem voru með Card of
Acceptance frá IFMSA og starfsmennirnir hringdu í hana á
nóinu. Stuttu síðar mætti Giusy á svæðið og keyrði okkur
í íbúðina okkar. Aðstaðan í íbúðinni vartil fyrirmyndar. Við
bjuggum þar ásamt pari frá Póllandi og stelpu frá Rúmeníu
með 3 herbergi, baðherbergi og eldhús. Þó var einn
„örlítill" galli á þessari annars ágætu íbúð. Vatn í
takmörkuðu magni og það eru viðbrigði fyrir íslendinga!
Þá var það þannig að hverri íbúð var úthlutað ákveðnu
vatnsmagni vikulega og þegar það var búið þá var það
bara búið! Bara gjöra svo vel og bíða þar til fyllt yrði á
næst. Sem betur fer kláraðist vatnið alltaf hjá okkur á
föstudagskvöldi eða laugardagsmorgni en það kom ekki að
sök því við notuðum allar helgarnar til að ferðast um
Sikiley. Síðar komumst við að því að það er víst enginn
vatnsskortur á Sikiley, vatninu er bara misdreift og illa
Matarboð í íbúðinni okkar þar sem við buðum tengiliðum okkar f Caltanissetta
og félögum þeirra. Siggi sem tók myndina öskraði: "Va fan culo!" (farðu í
rassgat) rétt áður en hann smellti af.
Læknaneminn 2007 2 7