Úrval - 01.12.1966, Blaðsíða 28

26
ÚRVAL
óslökkvandi ástríðu, sem konan er
haldin, ef hún getur ekki fengið
fullnægingu.
Kynheilbrigði byggist ekki ein-
vörðungu á almennri líkamlegri
heilbrigði, heldur jafnframt á heil-
brigðri og réttri starfsemi þeirra
kirtla sem skila vökva sínum beint
inn í blóðrásina. Starfsemi þessara
kirtla krefst réttrar næringar,
þarna myndast víxláhrif, þannig að
rétt næring og hæfileg örvar hor-
mónaframleiðslu kirtlanna og hor-
mónaframleiðslan síðan aftur
starfsemi kirtlana. Dr. Leathem
segist vilja gera mönnum ljósa
þá mikilvægu staðreynd að kyn-
þörfin byggist á kirtlastarfsemi og
kirtlastarfsemin síðan aftur á al-
mennri líkamlegri heilbrigði
mannsins, og er þetta sem kunnugt
er ein samfelld keðjuverkun.
Þess vegna er nauðsynlegt að les-
andanum sé ljóst, að enda þótt hér
sé fjallað sérstaklega um þær fæðu-
tegundir, sem hafa áhrif á starf-
semi þessara kynkirtla, þá hefur
líkamleg hreysti einnig áhrif á
kyngetu fólks. Þær fæðutegundir
sem hér verða nefndar eru ekki
lostavekjandi eða örvandi á þann
hátt, heldur er um að ræða nauð-
synleg efni til heilbrigðrar starf-
semi kynkirtlanna. f þessu sam-
bandi er rétt að geta þess, að örv-
andi kynlyf, ef þau eru þá til, ber
að forðast, þar sem kynkirtlarnir
eru sérlega næmir og þurfa lítið
til að eðlileg starfsemi þeirra trufl-
ist. Þar hreiðrar krabbinn til dæm-
is oft um sig. Sérhvert lyf, sem
örvar þá kirtla getur því jafnframt
valdið óeðlilegri starfsemi þeirra
og meinsemd, sem hver einstakling-
ur myndi láta sinn síðasta eyri
fyrir að losna við. Á það má einnig
benda, að sé allt með felldu, þá er
kynþörf manna það mikil, að sjald-
an er á það bætandi, og nægir í
langflestum tilfellum, og óeðlileg
örvun gæti hæglega ofboðið hinu
hjónanna.
Það er svo allt önnur saga, að
fólk neyti fæðu, sem hjálpar til þess
að kirtlastarfsemi manna haldist
eðlileg og eins og hún getur mest
orðið með eðlilegum hætti. Slíku
fylgir ekkert óeðlilegt né nokkur
hætta og sé þessarar fæðu neytt
hefur það yfirleitt almenna líkam-
lega heilbrigði í för með sér.
Tökum til dæmis sáðkirtlana eða
sáðgöngin. Þessi kirtill framleiðir
að mestu leyti hinn margsamsetta
vökva sem kallast sæði karlmanns-
ins. Þessir kirtlar auka hormóna-
starfsemina og jafnframt blóð-
strauminn, og síðan eru það þeir
sem fylla manninn ánægju við sáð-
lát. Sáðkirtill sem ekki starfar eðli-
lega er mjög veikur fyrir allskonar
meisemdum og krabbamyndun,
stundum þrengir hann að þvag-
göngunum og hindrar þvaglát og
getur það leitt til eitrunar.
Það hlýtur því að vera gleðiefni,
bæði körlum og konum, að tekizt
hefur að finna orsakir þeirrar
gömlu trúar að ostruát örvaði kyn-
starfsemina. Nýjustu rannsóknir
hafa leitt í ljós að meginmunur á
efnasamsetningu heilbrigðs og
sjúks sáðkirtils liggur í zinkmagni
kirtilvöðvanna. Það virðist eins og
skortur á zinki sé aðalorsök þess,