Úrval - 01.06.1967, Page 5

6. hefti
25. órg.
Örva
Júní
1967

Það virðist liggja Ijóst jyrir að allar þjóðvr muni, þegar fram í sæk-
ir, hagnast á hinum bœttu skilyrðum til veðurspádóma.
Einkanlega er búizt við að þegar alþjóðaveðurgœzlan kemst upp
muni það haja áhrij á alla jlutninga í lojti og á legi.
VEÐUR OG VEÐRÁTTA

A
HVERJUM degi og
hvar sem er, verður
maður var við áhrif
veðurs og veðráttu, en
flestir láta sig þau
litlu skipta og hafast fátt að
til að verjast þeim eða bægja
þeim frá, eins og t. d. með því að
bera regnhlíf í vætu eða hita upp
hjá sér þegar kalt er. Það var ekki
fyrr en gert hafði tvo harða vetur,
hvorn á fætur öðrum, í Englandi, að
þorri húseigenda þar lét sér skiljast
að nokkur þörf væri á miðstöðvar-
hitun, en það sem líta mætti á sem
sj álf sagt framhald miðstöðvarhit-
unarinnar, að hafa tvöfaldar rúður,
er þar víðast hvar enn talið til ó-
þarfa og tildurs.
En ýmsar ástæður hafa leitt til
þess að mannkynið í heild, eða hin
voldugustu ríki hafa farið að gefa
veðráttunni og vandamálum í sam-
bandi við hana, gaum í vaxandi
mæli. Það er knýjandi nauðsyn, að
menn hagnýti sér sem bezt þau nátt-
úrugaeði sem fyrir hendi eru á sjó
og landi, og af því leiðir sívaxandi
þörf á náinni þekkingu á hinni
þriðju höfuðskepnu, andrúmsloft-
inu, en það er eðli þessa lofthjúps
jarðarinnar og verkanir hans sem
skapa veðrið. Til þess að gegna
þessum þörfum — og til þess að geta
Vor Viden
3